Rambo

Dziś chciałabym Wam kogoś przedstawić. Kogoś, kto jest już Za Moimi Drzwiami od poprzedniej niedzieli.

Czas jest niesprzyjający, wcale nie mam ochoty na pisanie, ale to jest ktoś, kogo trzeba docenić. 

Ten ktoś wlazł do serca Kasi, tej Kasi (Mistrzyni w Kocim Łapactwie - dopisek dla niezorientowanych) i jak już raz wlazł, to właził za każdym razem, gdy ta dziewczyna otwierała komputer... Zaraziła mnie tym, a ja zaraziłam MCO i podczas gdy my dwie zastanawiałyśmy się i jojczały, on podjął natychmiastową decyzję: jedziemy po niego. I pojechaliśmy. 

Rambo wzięty na ręce w schronisku zaczął natychmiast mruczeć, no i przyjechał z nami do domu.

Ogłoszenie o nim zamieszczone przez Kamilę z Przygarnij Kota wyglądało tak:

Po dwumiesięcznym pobycie w schronisku.

:: 9-letni RAMBO ::
Został już z niego szkielecik, ledwo trzyma się na łapkach... Niedługo dojdzie do tragedii. : ( Jest megachudy, jedną ręką da się objąć go "w pasie". Garnie się do ludzi, łasi, miauczy, prosi o dom, pomoc, opiekę i troskę. Nie chce jeść w schronisku, denerwują go inne koty, przez co jest ciągle rozdrażniony. Szuka NA CITO domu.
Został oddany przez właściciela (powód: nie toleruje dzieci). W schronisku nie potrafi się w ogóle odnaleźć. Szuka wyrozumiałego Opiekuna (Rambo jest charakterny), który da mu szansę na szczęśliwe życie. Korzysta z kuwety.
* wykastrowany

Dwa pierwsze zdj. są aktualne - tak teraz wygląda... Reszta była robiona, gdy trafił do schroniska - wtedy jeszcze był dobrze wyglądający...

Schronisko Wrocław: od 10.06.2014
Nr Ewidencyjny: 374/14
Chip: 900164000510304
Budynek nr 3 "Kociarnia" sala 7 

Przebywa w Schronisku / ul. Ślazowa 2, Wrocław.
pn-pt: 9:00-16.30 / sb-nd: 9-15.

Tak wyglądał,  gdy go oddano.

Pierwsze chwile na wspólnej sali w schronisku.

To BYŁ wielki kocur. BYŁ. W schronisku został z niego szkielet. Odwodniony szkielet kota obleczony w skórę. Jego wątroba za chwilę wysiadłaby całkowicie. Ten trzymany przez 9 lat w domu kot, gdy trafił do schroniskowego piekła, ze stresu przestał jeść. Nie mógł. Jego charakter mu na to nie pozwalał. Stres i szok go zabijały każdego dnia. 

Rambo, nazwany przez MCO Płatkiem z powodu zdeformowanego uszka, pojechał grzecznie i cichutko do domu, z nami. (Niestety Kajtusia w schronisku nie było...)

Zaczęliśmy walkę o jego zdrowie i życie. Przede wszystkim trzeba go nawodnić i uzupełnić mu elektrolity. Trzeba też zadbać o odpowiednią dietę, żeby podreperować mu wątrobę oraz wszystkie inne narządy trawienne. Nieodpowiednio żywiony w schronisku kot z wieczną biegunką i nieprzyswajaniem pokarmu umarłby wcześniej czy później. Raczej wcześniej, patrząc na te DWA I PÓŁ kilo, jakie pozostały z postawnego, tłuściutkiego kocurka, którym był. Rambo jest wielkim kotem, ma długie nogi, długi tułów, ale wierzcie mi, kiedy się go trzyma na kolanach, wcale nie czuć jego wagi. Mógłby nazywać się teraz Piórko.

W domu kotek pokazał, jaki jest znerwicowany. To lgnący do człowieka niesamowity miziak o słabych nerwach. Jest wciąż tak bardzo niepewny tego, co go spotka, tak roztrzęsiony wewnętrzne, że od tulącego się całym sobą pieszczocha, z byle powodu przechodzi do ataku i kąsa... Niegroźnie, ale oboje z MCO mamy ranki na dłoniach. Z każdym dniem jest lepiej, to się już niemal nie zdarza, ale trzeba być uważnym na jego sygnały i potrzeby...

Na kolanach u mnie, u MCO...

Pod czułą opieką Poznańskiego.

Nie widać tego na zdjęciu, ale to "Oświęcim", same kosteczki.

On lubi leżeć pod kołdrą - to domowy kotek, ktoś go kiedyś kochał...

Codziennie jeździmy na kroplówki, to dla niego stres, ale i szansa, bo bardzo mu pomagają. Ten, kto go oddał, zrobił mu straszną krzywdę, choć rozumiem, że Rambo może być groźny dla dzieci z tym swoim charakterem. W jego przypadku jednak schronisko równa się śmierci. 

Mam jeszcze jedną wiadomość, i to najbardziej niesamowitą ze wszystkich. Znalazł się dom dla Rambo! Już na drugi dzień po zabraniu go od nas ze schroniska odezwała się pani, która chce Rambo przygarnąć. Dopóki są tacy ludzie na świecie, warto żyć! Nie będę jednak jeszcze skakać ze szczęścia, bo ta pani ma już w domu kocurka i drżę, czy koty się dogadają... Chciałabym też najpierw wyciągnąć biedaka z tego okropnego stanu zdrowia. Z drugiej strony dla niego lepiej, aby się nie przyzwyczajał do tymczasowych miejsc... I co tu robić? Bosze...

Mówię Wam, kociaki są fajne, słodkie i kochane, ale takie zwierzątko po przejściach, które odżywa, zaczyna obdarzać wdzięcznością, to jest dopiero satysfakcja sięgająca aż do dna serca, rozwalająca człowieka wzruszeniem i tkliwością. Gorąco polecam, choć to kosztuje wiele emocji.

Rambo-Płatek ma 9 lat, jest nerwowy, dominujący... Czy kogoś Wam przypomina? Tak myślę i myślę, i nie wiem, jak to odczytać...

PS 1. Kotek złapany wczoraj zamiast Kayronka to kastrowany, kilkuletni kocurek, zapchlony i z wielkim kamieniem na zębach. W dobrej kondycji. Bardzo przerażony i płaczliwy. Kotek został odpchlony, kamień ma usunięty, zjadł, ale dobrze, jakby znalazł się jego właściciel. Szukam go. Może to TEN? 

PS 2. Mam już wabik na lisy/koty. Rufi czuje się bardzo zwabiony, gdy go używam. Koty nie zwracają uwagi, ale oczywiście spróbuję go na wałach. Dzisiejsze przeszukanie nic nie dało. Wczoraj był pierwszy dzień  gdy kompletnie nikt nie zadzwonił. Nie poddajemy się.

PS 3. Pod poprzedni post nie wchodzą już komentarze, więc jeśli ktoś chce coś napisać, to proszę zrobić to tu. Dziękuję za wszystkie Wasze słowa!