Wespół

Wczoraj poczułam, jak wypełnia mnie szczęście. 

Było namacalne i realne, a czułam je w sobie, jakbym się go najadła po same uszy.

 Piekłam ciasto. Jego zapach perfumował powietrze. Wrocławski komponował w swoim studiu. Dźwięki waltorni przebijały się subtelnie przez wygłuszone ściany. 
Amisia spała na wypranej kapie. 

Rufi rozciągnięty jak długi pochrapywał na środku pokoju, 

a Kajtuś ułożył się przy wyjściu na taras, groźnym okiem lustrując teren przed domem. 

Pod stołem kuchennym, na krześle, już czwarty dzień drzemała Parkitka... w depresji. 

Najadła się, napiła, może ona potrzebuje tylko odespać zły czas – pomyślałam. 

Potem razem poszliśmy odwiedzić naszego nowego piwnicznego gościa. 

Przyjechał przedwczoraj za sprawą miłej, młodej i oddanej kocim sprawom dziewczyny,

żeby dojść do siebie po kastracji. 

Natychmiast wespół zakochaliśmy się w tym młodziutkim, około dziesięciomiesięcznym 

kocurku o wyglądzie dzikiej pumy, gibkim ciele i długich nogach. 

Natychmiast oboje doceniliśmy jego niezwykłą urodę i miły charakter, którym nas ujął. 

Za to razem, wespół i oboje – dziękuję. 

I pamięć tego dnia, jako prezent, daję Ci w dniu urodzin, mój mężu. 

Realizuj odważnie swoje marzenia, a ja będę z Tobą wespół i razem, 

abyśmy oboje przeżyli jeszcze wiele takich dni. 

Dobranoc

Niedoskonałe, surowe, ale ulubione

Wspominałam, pisząc o moich ulubionych starociach, o obrazie, jaki zrobiłam 

ze starych guzików. Podobał się Wam, a i ja go bardzo lubię - głównie 

za przyjemność, jaką dała mi praca nad nim. 

Dziś pochwalę się jeszcze jednym moim tworem, nad którym pracowało mi się jeszcze milej.

Robiliśmy półki w garażu. Zostały z tego kawałki deseczek, niemal kwadraty. 

Jednocześnie trwały w ogrodzie jesienne porządki, przycinanie, cięcie, piłowanie 

rozrosłych przez lato drzew i krzewów. Mieliśmy pełno gałęzi o różnym przekroju. 

Większość z nich, za sprawą kolorowych słojów, była piękna. 

Poprosiłam MójCiOnego, aby mi wyciął z nich talarki.  

Ułożyłam je na deseczkach. Dodałam trociny. Przykleiłam. 

Wiszą na klatce schodowej już z 8 lat. Są niedoskonałe, surowe, ale ulubione. 

Mówcie, co chcecie, ale to na pewno mi się w życiu udało. :)

Gdyby ktoś chciał to powtórzyć, to mam tu schemat. Proszę. :)

Dlaczego nagle wzięło mnie na chwalipięctwo, okaże się niebawem. :)

Słonecznego, cudownego weekendu!

Parkitka

Kotka parKINGowa.
Parkitka, Parkicia, Parkota, Parkisia, Parkotka, Parkotenia, Parka, Pareczka?
Kinga, Kingusia?

Dobranoc, niech Wam się imię przyśni. :)

Parkingowa story

Łysa.

Sroczka pop art

Taka sobie zabawa. Miłej nocki. :)

Ja - posiadaczka!

Posiadaczka ani ziemska, ani nieziemska, po prostu zwyczajna szczęściara! 

Płyną do mnie prezenty, niespodzianki, wygrane...

Blogowy świat wciąż mnie zadziwia. 

Zdarzyły się dwie rzeczy (a nawet trzy, ale o tej trzeciej osobno, bo ważna).

 Wygrałam candy u Lucy: te dwie śliczne broszki, 

oraz, aby pomóc Ani w walce z chorobą (zachęcam do pomocy),

 wylicytowałam piękną zieloną chustę made by Qra Domowa. 

Od kiedy stałam się posiadaczką liliowej chusty od Qrki, wiedziałam, że na jednej nie skończę, o nie! Jej wyroby są takie piękne!

Niestety, z niewiadomych powodów, na każdym zdjęciu, gdzie nie ma zakrytej twarzy, nie wyszła piękna, młoda, zgrabna i powabna osoba, a raczej st... gr... ba..., więc nie dało się ich umieścić

i musicie się zadowolić tym oszustwem, tym erzacem, tą ułudą, że jest lepiej, niż jest.

W całości tę przykrość zrekompensuje mój ulubiony model. 

Oto on: Rufiacci w pełnej krasie!

W której chusteczce mu lepiej? W zielonej czy liliowej?

Dziewczyny, Lucy i Qro Domowa, bardzo Wam dziękuję za te śliczne przedmioty. 

Szczęśliwa ze mnie posiadaczka!

PS. Ostatnie 3 posty o Irlandii jeszcze się szykują.