Uwaga, uwaga! Lula szuka domku. Podaj dalej, proszę.

Przerywam na chwilkę urlopową ciszę, bowiem zajrzałam dziś do Viki i niezwykle się podbudowałam oraz wzruszyłam.

Koniecznie chcę opublikować historię Luli, bo być może sunieczka znajdzie dzięki temu swój stały dom, ale też dlatego, że Viki pokazała, jak należy postąpić w takiej sytuacji i jak to w gruncie rzeczy nie jest trudne (co nie znaczy, że nie należą się jej wielkie wyrazy uznania). Trzeba tylko chcieć i wiedzieć, co zrobić. 

Publikuję tę historię za zgodą VIKI, ponieważ Ona ma zamknięty blog i nie każdy może wejść i to przeczytać.

12.06.2013

(...) Drugi raz moje serce zostało na wiosce za Zgierzem, gdzie pojechałyśmy z Kasią i dziewczynkami, bo coś miałyśmy kupić z ogłoszenia na tablica.pl. To coś nie było nawet takie złe, ale zły był człowiek, który to chciał nam sprzedać i nie dlatego, że cena nijak miała się do rzeczywistej wartości przedmiotu, tylko dlatego, że był "opiekunem" zabiedzonej, wygłodniałej, pozbawionej wody suczki uwięzionej na krótkim, ciężkim łańcuchu. W misce zamiast wody była jakaś resztka cieczy pełna zielonych glonów, miska na  żarcie dawno go nie widziała, a boczki psa były przyssane do kręgosłupa. Suczka jest śliczna i łagodna, łasiła się do dziewczynek, ale chowała do budy, wykonanej z wielkiej plastikowej butli po czymś tam, na widok opiekuna, który jest tam stróżem jakiejś podejrzanej firmy. Miałyśmy bochenek chleba, który nieboga połknęła w 3 minutki, a sk...el tłumaczył nam, że ona ma 5 kg karmy, ale w domu,  i  jest przecież  solidnie karmiona. Chciałyśmy psa wziąć od niego, ale się nie zgodził.  Przedmiotu nie kupiłyśmy nie tylko dlatego, że był zbyt drogi, bo nawet się nie chciałyśmy z nim targować, po prostu nie wzięłybyśmy od niego nic. Dla zasady!

Jutro z rana będę dzwonić do TOZ i może coś się uda zadziałać i zabrać tę sunię. Jak nie, to zostaje policja i w dupie mam, że on zna mój numer. W sumie pojechałabym i wykradła tego psa, ale jest tam mnóstwo kamer i nic dobrego by z tego nie wynikło.

Ech, płakać mi się chce na myśl o tej ślicznej psinie, za to Mysza zasnęła spłakana jak mops. :(

12.06.2013 cd.

Skontaktowałam się dzisiaj ze schroniskiem MEDOR. Bardzo miła i kompetentna osoba umówiła się ze mną, że jutro pojadę wraz z  dwójką wolontariuszy mających odpowiednie uprawnienia, by zabrać tę bidulę. Kasia przywiezie mi dzisiaj smyczkę i miski dla suni, a w schronisku odrobaczą mi ją i w razie potrzeby wysterylizują. :)

Trochę się boję tej jutrzejszej akcji oraz tego, jak Szercia zareaguje na gościa.

Wiem, że ja tego psa nie mogę wziąć do siebie na stałe, więc już składam na Wasze ręce prośbę o rozglądanie się wśród znajomych, czy ktoś może nie będzie potrzebował psa. Oczywiście wrzucę zdjęcia, ale już dzisiaj mogę powiedzieć, że sunia jest biała w czarne łaty, wielkości dalmatyńczyka, piękny pyszczek i jest bardzo przyjacielska i łagodna.

Trzymajcie kciuki, by się udało.

13.06.2013

Po niemałym fortelu, udając kolejnych klientów na ten zajebiaszczyj stolik pana "opiekuna", udało się nam dostać na posesję. Pan nie chciał otworzyć, wymigiwał się, że to teren prywatny (dwa dni temu nie miał tego problemu) i po telefonie do właściciela posesji w końcu weszliśmy. Sunia nie miała wody, a upał dzisiaj niewąski, o żarciu nawet nie wspominając. Pan się tłumaczył, że rano miała wodę, ale ona ciągle ją wylewa, a on mimo że cały dzień był w domu, jakoś nie pomyślał, by tę wodę uzupełnić. Po chwili przyniósł karmę, która nie wiem czym była - albo to był śrut, albo jakaś karma dla gryzoni, bo na oczy ani ja, ani przedstawiciele schroniska nigdy czegoś takiego nie widzieliśmy. Karty szczepień też nie miał. Na nasz argument, że albo oddaje psa, albo zaczynamy procedurę i grzywnę w wysokości 500 zł na początek i dalej zawiadomienie policji, pan potulnie psa oddał.  Właściciel posesji w rozmowie telefonicznej stwierdził, że zwracał uwagę temu człowiekowi, że pies nie powinien być na łańcuchu, ale sam rzadko tam bywa, a jego cztery mają cudowne życie. Myślę, że to całkiem możliwe, ale poprosiłam go, by mi tak honorowo obiecał, że jeśli pojawi się kolejny pies tego stróża, to on będzie zwracać uwagę co się tam dzieje, a ja ze swojej strony czasem zrobię tam nalot.

Psinka najpierw pojechała z nami do schroniska MEDEOR w Zgierzu i w drodze ze strachu bardzo się zabrudziła.

Na miejscu wczepiono jej chip,  a potem razem z Justyną i Wojtkiem wykąpaliśmy psiurka.

Do domu jechałyśmy już tylko we dwie. Troszkę się bała i piszczała, ale najgorsze było wyjście z auta. Zapierała się ze strachu i odcinek 50 m był dla niej dużym wyzwaniem. :/

Pod bramą czekały już na nas dziewczynki z Szercią i psy się obwąchiwały, ale obie były tak zestresowane, że trzęsły się jak dwie galaretki. Niestety po schodach musiałyśmy ją wnieść, bo była przerażona.

Pomysł zaznajomienia psów na dworze był trafiony, bo Szercia już w domu nie chowała się, ale z ciekawością, acz wielką rezerwą, obchodziła nowego gościa.

Lula - tak ją nazwała już dwa dni temu Amelka, dostała troszkę karmy, ale wody nie chciała pić. Cały czas siedzi w salonie i boi się poruszać po mieszkaniu, za to łasi się i domaga pieszczot. Głaszczemy więc na zmianę jedną i drugą sunię, ale obie trochę na to krzywo patrzą. :)

Czeka mnie niezła jazda w najbliższych dniach. :)

Ale jestem happy, bo tym razem trzynastka okazała się szczęśliwa!

Zresztą dla mnie trzynasty zawsze jest albo superfajny, albo strasznie pechowy.

Tym razem na pewno szczęście uśmiechnęło się do Luli.

Może powinna wabić się Lucky?

Lula jest bardzo łagodnym pieskiem, ma około 8 miesięcy i będzie cudowną przyjaciółką. 

Komu, komu, kto chce ją mieć w domu?

PS. Jestem3XL albo ktoś, kto umie, proszony jest o zrobienie banerka, który będziemy mogli umieścić u siebie na blogu i na FB. Dziękuję!

Banerek (autorstwa Jestem3XL) do umieszczenia na blogach.
Polecam!