Skutki lenistwa

Parę dni temu na spacer z Rufim wzięłam, jak to często robię, aparat. Tym razem wyposażyłam go w obiektyw makro, bowiem pomyślałam sobie, że poszukam śladów wiosny. Kiełkujące krokusy, maleńkie listeczki, główeczki przebiśniegów wyłaniające się z ziemi
- to mi się marzyło! 
Przez głowę przeszła mi wprawdzie myśl, że mogę potem żałować, że mam tylko makro i pewnie, jak to zwykle bywa, zdarzy się coś, co warto byłoby sfotografować np. lunetą. 
No i proszę, prorok jaki czy co? ;-) 
Nie znalazłam żadnych kwiatków ani listków, natomiast kiedy weszłam na odrzański wał przy jednym z kanałów Odry, oczom moim ukazał się raj! Raj dla fotografa ptaków, raj dla fotografa z lunetą (albo przynajmniej ze zwykłym uniwersalnym obiektywem)! 
Jaz Bartoszowicki był zamknięty, na dnie kanału widać było kamienie i najróżniejsze ptactwo żerowało w płytkiej wodzie, tworząc urocze grupy i grupki wprost wymarzone do uwieczniania ich na fotografii! Ich sylwetki malowniczo odbijały się w wodzie, panował ruch, rozgardiasz i rwetes. Działo się, oj działo! Była nawet czapla siwa!
Zrezygnowana trzasnęłam parę zdjęć.  Jak wyszły, widać poniżej. Co za skarby kryły się na nich, pokazują powiększenia. 
A ja mam nauczkę.  

Następnego dnia to miejsce wyglądało już zupełnie inaczej, woda popłynęła, a po ptakach nie było śladu. 

A z innej beczki: wrony, gawrony już odleciały? 
Jak jest w Waszej okolicy?