Nie tak miała się skończyć ta historia

Chcę to mieć już za sobą. Jestem to winna Wam, którzy mu kibicowaliście co tchu. Muszę zmierzyć się z tą wieścią. Zwlekam i zwlekam, a dostałam ją jeszcze przed wyjazdem nad morze. Sprawiła, że serce mi pękło... I Wam pęknie. Niestety. 

Jego historia jest taka smutna. Oddany po dziewięciu latach bycia domowym kotem, marniejący w schronisku, zabrany przez nas w stanie wyczerpania, trochę odchuchany, błyskawicznie znalazł dom z wymarzonymi, naprawdę mądrymi i dobrymi ludźmi. 

W swoim nowym domu uspokoił się i wyciszył. Adaptował się idealnie. Już nie kąsał znienacka, już tylko się tulił i mruczał. Odzyskał spokój. Uwielbiał kartony i spanie na ciepłym dekoderze. W nocy mościł się na poduszkach przy głowach swoich ludzi, blisko swojego kociego kolegi, który tak dobrze go przyjął. 

Zyskał przydomek Rozdający Buziaki. Miało być tak pięknie! Grzałam się tą historią w złe dni...

Ostatni SMS, który dostałam, brzmiał:

(...) Mimo naszych starań nie udało się Rambo odratować. Śmierć była nagła, zaskoczyła nas i przygniotła. Jest nam ogromnie smutno, bo Rozdający Buziaki ukradł nam serce.

[*] Nie zapomnę twojego mięciutkiego futerka, Rambusiu.... Nie tak miało być. :(

Przepraszam za drugi post dzisiaj, ale koniecznie chcę, aby wrzesień zabrał, co wrześniowe i nie zatruwał nowego miesiąca swoimi smutkami i tragediami. Może się uda zaczarować los.