Grzybnik przerywnik

Dzień dobry! Jestem spóźniona, wiem, a miałam Gosię godnie zastępować... Chciałam dziś napisać o tajemniczym  Malinie, który czasem przewija się w moich komentarzach, jak pewnie ze dwie osoby zauważyły, ale poległam podczas przeszukiwania archiwum zdjęciowego, które mam w okrutnym nieładzie. Nieład, żeby nie powiedzieć nieładzisko, z urlopu na urlop obiecuję sobie uporządkować. Jak dotąd nie dało się jednak tej stajenki posprzątać, bo wciąż nie mogę się dodzwonić do niejakiego Herkulesa, a ruszyć tego bez jego pomocy nie mam odwagi.

Dziś więc rzucam na pożarcie dary lasu i... przydomowego trawnika. Z różnych lat i bez zachowania chronologii.

Na początek to niby artystyczne ujęcie. Grzybek jest z lasu, kto rozpoznaje? Ten ozdobny wzorek mu uczyniło jakieś żarłoczne żyjątko. :)

Glizderka asystuje. :)

Kropelka grzyba.

Te rosły za jeziorkiem. Przydomowym oczywiście.

Na chwilę zamieszkały w koszyku.

Przespacerowały się pod jabłonkę.

Tam skontrolował je i zatwierdził do użytku Majtek.

Dalszych losów, ekhm, nie pamiętam...

Mieszkał za jeziorkiem grzybek z liściem na głowie...

Posiadał rodzinkę, bez liści.

Tu Trykot pilnowaczka.

Bazyl ochroniarz.

Bazyl... Czajnik?

Te są częściowo z lasu. Kurki nam się jeszcze w ogrodzie nie zasiały... 

Oporne jakieś.

A tak rodzą się muchomorki. Też przydomowe.
Dożywają u nas późnej starości,

chyba że im koty odnóża przetrącą w szurniętym galopie.

A wszystko zaczęło się jakieś 10 lat temu, kiedy przez kuchenne okno, tak mi się wydało, dojrzałam pod brzozą grzyba. Hm, wyszłam, sprawdziłam, koźlarz. Potem ich coraz to przybywało, przenosiły się i pod inne drzewa, aż w końcu z północnej strony przeniosły się właściwie całkiem na południową i zaanektowały "reprezentacyjny" trawnik i czasem to wygląda tak:

Starczy na śniadanie? Uprzedzam jednak lojalnie, że jak co jeszcze znajdę, czy to w archiwum, czy na trawniku, to dorzucę. Bądźcie czujni! :)

Miłej niedzieli. 

To pisałam ja, chwaliłam się ja, życzyłam ja, JolkaM. To ostatnie także  w imieniu Gosi. :)

                                                                         ***

Errata.

Pewien poranek.

Zbieram szybko, bo zaraz jadę do pracy i zawiozę zbiór koleżance.

 A czyje to kłaczorki, czyje? :)

I mniej widowiskowe maślaczki. 

Któregoś roku było ich tak dużo, że z radością i bez trudu zbierała je

nawet moja ponaddziewięćdziesięcioletnia Bab. :)

Majtuś. Co za powaga na fizjognomii! Ha! Wszak takie

nadzorowanie grzybobrania to nie w kij dmuchał. Trza pilnować,

żeby muchomorów człowieki nie zbierały.

Dodawać jeszcze? ;)

JolkaM

***

Była już errata, to teraz dla odmiany suplement. I na tym koniec, bo dziecię bez obiadu zostanie. ;)

Dary lasu - pięć minut od domu biegiem, dziesięć minut spacerkiem. Z tym że większość tych darów to raczej dla oka i zaspokojenia poczucia piękna. ;)

 Nasza zaprzyjaźniona hodowla. ;)
Odmiana - pomarańczowonóżka kurczana.

 Uwielbiam muchomory! :P

 Tu początek jednego z nich.

 Środek innego.

 I w zasadzie jego koniec, bo ledwo pstryknęłam,
przetruchtał po nim Pudels. :]

 Ale jest ich więcej!

 I jeszcze takie. Czy to są huby, ale w jakimś wczesnym stadium?

Nigdy takich jaskrawych nie widziałam. Niestety komuś
przeszkadzał ten piękny widok i zanim dotarłam do lasu
z aparatem po kilku dniach od pierwszego zobaczenia,
ten piękny okaz już był nieco uszkodzony. 

Pająk rozsnuł sieć, więc na dziś zamykamy kramik z grzybami. Dziękuję za uwagę. :)

J.

***

Pst!  Z ostatniej chwili, czyli jednak aktualizacja.

Bo przed dwudziestą wróciliśmy z lasku, do którego wyskoczyliśmy na spacer z psami po osiemnastej. W zasadzie pod koniec to było już całkiem ciemno, ale kurki nawet o zmierzchu świecą jak latareczki. :)

Kurek zbiorek do wglądu.

Dobrej nocy przed nowym tygodniem. Ci, co lubią, niech śnią o grzybach. :)

J.