O toaletach w Japonii

      Kiedy po ostatniej wycieczce w ramach odpoczynku zajrzałam na blog, na pasku bocznym zaintrygował mnie tytuł wpisu Klarki o toaletach w Krakowie. Gdy go przeczytałam, poczułam, że muszę przygotować ten post!

Droga Klarko oraz inne kobitki, które mają mały pęcherz, możecie śmiało jechać do Japonii! Tutaj jest toaletowy raj. Dwóch rzeczy jest tutaj pełno: automatów z napojami - są na każdym rogu, czasem po kilka, nawet na najmniejszych uliczkach, oraz toalet! Można więc pić bez strachu, czym to... zaowocuje. :)

Byliśmy sobie na przykład na wycieczce górskiej oglądać wodospady.  

Idziemy ścieżką pod górę i cóż widzimy?

Toalety oczywiście! Nawet w takim miejscu! Na trasie górskiej!

Ponieważ to miejsce turystyczne, to oprócz oczywistego rysunku jest opis w kilku językach - żeby czasem nie pomylić się względem przynależności płciowej i by wybrać odpowiedni gabinecik. ;)

Toalety, drogie panie, są dostępne wszędzie.

Każda stacyjka, czy to pociągowa,

czy autobusowa ma swoją, zazwyczaj czystą, toaletę. W każdym mieście, miasteczku, o wielkich miastach nie wspominając, są one naprawdę często. Można absolutnie być w tej materii spokojnym. 

Zwyczajowo są one w stylu japońskim, czyli do korzystania w pozycji kucznej (i wtedy dla gaijinów są dokładne instrukcje dosłownie wszystkiego: jak kucać, jak spłukać, jak załadować nową rolkę papieru).

Te instrukcje i oznaczenia to jest coś niesamowitego. Wszystko jest tak opisane, pokazane, gadające, podświetlone, że naprawdę można czuć się bezpiecznie. Na zdjęciu z sensorem do spłukiwania poniżej jest też napis alfabetem Braila, dla niewidomych. 

W Tokio w toaletach publicznych na stacjach metra powszechne są też takie platformy do przebierania się. Japończycy kochają uniformy i strój roboczy to przeważnie jakiś kostium. Pewnie dobrze jest zrzucić ciuchy po pracy i nie musieć stawać stopą na podłogę. 

Oczywiście dokładna instrukcja pokazuje, jak z tego ustrojstwa należy korzystać.

Jeśli kobieta musi skorzystać z WC, a akurat jest z dzieckiem, nie ma problemu.

I w kabinach, i w przestrzeniach wspólnych z umywalkami często są specjalne krzesełka dla dzieci.

Jeśli potrzebuje poprawić sobie makijaż, proszę!

Stanowisko do poprawiania makijażu na dworcu w Kioto.

Wiem, że to nie jest żaden cud świata, że w wielu krajach to normalne, ale tak mi się podobają te japońskie ostrzeżenia, że nie mogłam się powstrzymać przed ich fotografowaniem. :)

Nie wiem, o co chodzi w lewym dolnym rogu. Czego nie wolno??

Co mi się szalenie podoba w toaletach publicznych? Otóż drzwi nie mają klamki, nie można ich zamknąć od zewnątrz, więc jeśli kabina jest wolna, jest po prostu otwarta! Proste i genialne, nikt się nie dobija w nieodpowiednim momencie, a my nie musimy krzyczeć "zajęteeee!". :)

To powyżej to akurat zdjęcie z hotelu, ale naprawdę często zdarza się i w knajpkach (nawet tych małych i tanich), i na stacjach kolejowych czy metra, i w innych miejscach publicznych, że toaleta wyposażona jest w różne bajery i wodotryski. :)

Widać dokładnie, który przycisk do czego służy? Nie muszę tłumaczyć? :) Oczywiście ciepłotę wody i siłę jej strumienia można sobie ustawić. Czerwony przycisk zatrzymuje dany proces. Deska jest delikatnie (tak jak się sobie ustawi) podgrzewana... Bajer? Miły, bez dwóch zdań. :)

Poniżej kolejne ciekawostki. Tym razem zdjęcia zrobiłam podczas podróży shinkansenem - superszybkim pociągiem. 

Po lewej jest dokładny plan toalety przygotowany dla osób niewidomych! Widziałam taki w wielu miejscach. Nawet zastanawiam się, czy w Japonii jest szczególnie dużo takich niepełnosprawnych osób. Muszę to sprawdzić. 

Po prawej specjalny guzik opuszczający deskę klozetową, aby nie trzeba było jej dotykać. 

A to poniżej było dla mnie coś nowego, dlatego fotnęłam. Na centralnej stacji Tokio, czyli tej największej, najnowocześniejszej w całym mieście musiałam pójść oczywiście do toa (mam jak Klarka mały pęcherz). Już kiedy zamknęłam za sobą drzwi, rozległ się dyskretny i miły kobiecy głosik, który coś tam zaświergotał po japońsku, z czego wyłowiłam słowo DOZO (dodzo), czyli PROSZĘ i wtedy... rozległ się szum wodospadu! Na tyle cichy, że miły w odbiorze i na tyle głośny, by zagłuszyć odgłosy. Wiadomo jakie. :) 

No i ostatnia ciekawostka w tym delikatnym temacie. Skoro są takie bajery, podgrzewane deski i bidety w miejscach publicznych, to trzeba coś zrobić, aby można było na nich usiąść. Po prawej na zdjęciu poniżej jest dozownik specyfiku dezynfekującego. Wraz z dokładną instrukcja obsługi - oczywiście. W końcu jesteśmy w Japonii. :)

Aha! Jak widać na górnym zdjęciu po lewej, toalety w stylu europejskim w miejscach publicznych nie mają klapy, bo i po co. Mam nadzieję, że ten temat wydał Wam się interesujący. Zdjęcia robione komórą - byle jakie. :) 

Do usłyszenia! :) 

Gosia.

      ***

Wczoraj łazienka, dziś toalety - ciekawe, co na ostatni dzień zada nam nasza globtroterka. :)

Miłego dnia!

JolkaM