Z powrotem w Tokio

Oesu! Nie ten post opublikowałam! Ja to się mam z tą moją szefową na wygnaniu. ;) Naszykowała mi materiałów i poszła odpoczywać dalej. Tak to się dzieje, gdy podróżniczka nie jest zbyt zmęczona dniem i przygotuje relacji na tydzień w przód! 

Tere-fere! Niezmęczona! Ledwo żyję po dzisiejszym dniu. Od 6. rano na nogach. Kilka pociągów, metro, zwiedzanie, chodzenie, patrzenie, męczenie. ;-)))
I wcale nie na cały tydzień, tylko DWA, i to malutkie i szybciutkie! A ten o toaletach wcale nie był gotowy. ;-)

Dorwali się tam w Tokio do internetu po ostatnich kłopotach w hotelu, kiedy im sieci zabrakło, to i poszaleli. :) Nic to, co się odwlecze, to nie uciecze. I toalety jeszcze tu powrócą. A tymczasem zapraszamy do łazienki. :)

***

Taki krótki liścik prawie na sam koniec mojego pobytu. Jesteśmy już z powrotem w Tokio. Pojutrze czeka mnie samotny lot w... przeszłość, na, jak to się mówi, stare śmieci. Ciekawa jestem tym razem swoich wrażeń po powrocie. :) Co zobaczę świeżym okiem? Jak przywitają mnie zwierzaki? Czy mnie pamiętają? :)

Nie czas jeszcze na podsumowania. Jest wiele rzeczy, które tu widziałam na tak, i wiele na nie. Pobyt nad morzem, w tradycyjnym japońskim hotelu, gdzie byliśmy przez ostatnie 5 dni miał być wg planów MCO wisienką na torcie, pewnego rodzaju nagrodą za wysiłek poprzedniego wędrowania i mieszkania w różnych warunkach. Miał być odpoczynkiem. 

Okazał się dla mnie jednak najbardziej stresującą częścią pobytu. Zwyczaje panujące w takim miejscu po prostu mi nie pasują. Ani niemożliwość położenia się w dzień (futony są składane na dzień), ani budzenie przez obsługę, ani puszczanie muzyki (bardzo cicho, ale jednak) w pokoju o 7. rano, ani podawanie nieprawdopodobnych, obfitych i wykwintnych obiadów do pokoju, ani spożywanie ich, siedząc na podłodze, ani śniadania będące uboższą wersją obiadu, ani olbrzymie kołdry, pod którymi było gorąco, ani dziwaczna, niewygodna poduszka wypełniona plastikowymi rurkami. Oczywiście nie wypada narzekać, bo taka przygoda już się pewnie w moim życiu nie powtórzy, ale taka jest prawda, że nie czułam się tam dobrze. Żeby oddać sprawiedliwość tamtemu miejscu, napiszę jeszcze, że moje odczucia wynikają z różnic kulturowych, bo wszyscy byli niezwykle mili, uczynni i chcieli nam nieba przychylić. 

Poza tym, co najważniejsze, całe dnie byliśmy poza hotelem i spędziliśmy je na świetnych wycieczkach. 

Ale, ale! Niektóre japońskie zwyczaje są fajne i chętnie przeniosłabym je na swój grunt. 

Dajmy na to taka codzienna kąpiel. Bardzo praktyczna jest np. taka prysznico-kabino-wanna, która sama w sobie w całości jest szczelną kabiną i zawiera prysznic, z którego woda leje się wprost na podłogę, oraz głęboką, ale krótką wannę. 

Łazienka w ryokanie (tradycyjnym japońskim hotelu).

Zgodnie z tutejszym zwyczajem należy najpierw wyszorować się solidnie, siedząc na stołeczku, dokładnie spłukać wodą (do tego może służyć ta miska i tak się tradycyjnie odbywało) lub/i prysznic, by takim przygotowanym wejść do czystej wody i oddać się relaksowi po ciężkim dniu.  

Podoba mi się ten zwyczaj. Biorę! 

Wanna, wbrew swojemu rozmiarowi, jest bardzo wygodna,
a po nalaniu wody jest się zanurzonym po szyję.

Około 17. dzisiaj (w niedzielę) przyjechaliśmy do Tokio do "naszego" mieszkanka w Tateishi. Co za radość! Jak swojsko! Jak znajomo! Mimo że tym razem dostaliśmy inny pokój (tak samo jak poprzednio - ze wspólną łazienką w innym miejscu). Bardzo miło było tu wrócić. Zastaliśmy mieszkanko oziębione klimatyzacją, a to bardzo cenne, bo od kilku dni mamy tu męczące upały. Zaczął się dla Japonii zły czas. Teraz upały, potem deszcze. Wyjątkiem jest Hokkaido, bo tam podobno jest inna aura. 

Pozdrawiam wszystkich serdecznie! :) Idę spać, przede mną przedostatnia noc w Japonii...

***

Post o toaletach ukazał się za szybko! Mam jeszcze kilka ciekawostek do dopisania. :)

Dobranoc. :)

                                                                ***

Ekhm, dobranoc. I niech się tu już nie wtrąca w MOJE posty. Nno! Sio spać!

Tak jest, szefowo! ;))) No to dobranoc!

JolkaM