Prawa autorskie na blogu - jak nie zostałam milionerką

Niedawno post na temat praw autorskich na blogu opublikowała Róża Wigeland TU. Zauważyła ona niedawno na niektórych swoich postach większą aktywność i po nitce do kłębka dotarła do bloga, który w całości jej teksty skopiował, podając jednak link do źródła i autora, czyli do Róży. 

Róża najpierw się trochę zdenerwowała, ale potem: 

A później złość mi przeszła zupełnie. Kopiuje się wyjątkowe rzeczy i właściwie to autorzy tamtego bloga przysparzają mi czytelników, więc chyba jeszcze powinnam im podziękować.

Miałam podobną sytuację. Zaglądnęłam wczoraj na stronę http://whos.amung.us/, która pokazuje mi, z jakiego miasta mam aktualnie gości na blogu. 

Zauważyłam na dole reklamę zachęcającą mnie do rejestracji na portalu Tynt i informację na zachętę o zdjęciu, które zostało skopiowane. Z ciekawości weszłam na post z tym zdjęciem i prawym klikiem wydałam komendę "szukaj tego obrazu z użyciem Google". 

To o to zdjęcie chodzi. 

Jakież było moje zdziwienie, gdy znalazłam zdjęcie kotka Dziadka z działki mojego Taty na innych stronach oprócz własnej! 

Pierwsza znaleziona strona to jakiś blog, który w całości składa się ze skopiowanych zdjęć. Może jakiegoś dziecka? Nie podoba mi się, jeśli ktoś prowadzi swojego bloga, bazując na pracy innych, ale niech się ci inni martwią. W wypadku tego bloga uśmiechnęłam się tylko i machnęłam ręką, natomiast w drugim przypadku już mi się to nie spodobało! 

Jak się lepiej przyjrzeć to widać, że mój znak wodny został obcięty. 

Moje zdjęcie zdobiło bowiem artykuł o kotach roznoszących gruźlicę w jednym z hrabstw w Anglii. Umieściła je jakaś stacja radiowa nadająca po polsku. Notatka miała formę bardziej plotki niż rzetelnej informacji i zdenerwowała mnie. Co innego, gdyby to zdjęcie zdobiło tekst o wspaniałości kociego rodu, ale takie kwiatki?! :)

Niewiele myśląc, napisałam do tego radia z żądaniem usunięcia mojego zdjęcia ze strony. Przyszła niemiła odpowiedź z powątpiewaniem, czy aby jestem autorką, i informacją, że zdjęcie zostało zakupione w płatnym serwisie z bazą zdjęć. Super! - pomyślałam siebie. To jest właśnie ta sytuacja, o której pisała Róża. Ktoś zarabia na moim zdjęciu! Teraz uzyskam milionowe odszkodowanie, he, he. :)

Podając link do posta, udowodniłam swoje autorstwo (kot Dziadek występuje też na innych zdjęciach i w innych postach) i ponownie zażądałam usunięcia zdjęcia. Tym razem odpowiedź była inna, znacznie łagodniejsza... Skracając tę opowieść, dodam, że okazało się, że zdjęcie nie zostało jednak nigdzie kupione, a po prostu ukradzione z sieci. Moja interwencja okazała się skuteczna, usunięto je ze strony radia i zastąpiono innym (też kradzionym?).

No i dobrze!

Jestem przeciw kradzieży treści z sieci. Oczywiście, jeśli ktoś robi to na swój użytek, znajdzie np. fajne zdjęcie, wydrukuje i powiesi nad łóżkiem, to szkodliwość takiego czynu jest zerowa, a nawet jest to zgodne z prawem. Natomiast jeśli ktoś korzysta z czyjejś pracy, żeby sobie zbudować popularność, a w konsekwencji zarabiać na niej, to absolutnie się na to nie zgadzam. 

Przygotowanie posta wymaga pracy. Czasem jest jej mniej, a czasem więcej, ale jest to realna praca. To, że daje mi ona przyjemność, nie sprawia, że ma mniejszą wartość. Nie zgadzam się, aby ktoś po prostu ją kradł i korzystał jak ze swojej. Jest to właściwie sprzeciw tylko moralny, bo nie zamierzam tracić czasu na śledztwa i walkę. 

Jak widać powyżej, musiałabym znowu przeprowadzać dochodzenie, bo z tych widocznych tam zdjęć wiem tylko o tym, które pobrała wczoraj Abigail do swojego posta TU.
I chwała jej za to i wdzięczność. :) 

Zupełnie inna staje się taka sytuacja, jeśli ktoś się powołuje na mnie jako na autorkę. Jeśli ktoś podpisuje moje zdjęcia czy cytując mnie, podaje źródło. Wtedy jest to dla mnie powód do radości i dumy. 

W naszym blogowym świecie, w kręgu zaprzyjaźnionych blogów zdarza się bardzo często, że odwołujemy się do postów innych. To jest miła strona blogowania, więc powiem to raz jeszcze wyraźnie: kopiujcie sobie moje zdjęcia, moje przepisy, moje teksty, co tylko chcecie. 

Sprawdziłam jeszcze, jak się ma sprawa z kolejnym zdjęciem z posta o kocie Dziadku.

Oczywiście, że już hula w sieci!

Róża podsumowała swój post słowami:

Dlatego zmienię stopkę i treść o prawach autorskich, bo w Internecie nie mają one większego sensu. Kto chce, i tak skopiuje - pomimo takich ostrzeżeń. Na pisanie do administratorów i użeranie się z ludźmi, którzy to zrobili, szkoda mi czasu i nerwów. Ale jeżeli ktoś skopiuje mój tekst, podpisze go nie moim, a swoim nazwiskiem i jeszcze będzie próbował na tym zarobić, to wtedy go znajdę i podejmę kroki, by wróciło do mnie wszystko, i to z nawiązką.

Ja stopki nie zmieniam, ale pod resztą się podpisuję. W sieci nic nie ginie. Zostają ślady. Można je znaleźć, nie będąc profesjonalistą. Na szybciutko znalazłam taką stronę: http://archive.org/web/ oraz post omawiający to dokładniej Prawa-autorskie-na-blogach-czyli-jak-sie-bronic, artykuł na ten temat: zdjecie;w;sieci;mozna;je;uzyc;bez;zgody;autora. i wypowiedź prawnika: ktos-ukradl-z-mojej-strony-internetowej-teksty-i-zdjecia.

A tak w ogóle to moja wartość jako fotografa wzrosła, wprawdzie tylko w moich własnych oczach, ale  to zawsze coś. :)

A rok temu Za Moimi Drzwiami: MojaCiOna (klik). O przyjaźni z Jolą.
A dwa lata temu Za Moimi Drzwiami: Mój weekend (klik). O domu na wsi.

***

Dopisek dla Megi:

"prawym klikiem wydałam komendę "szukaj tego obrazu z użyciem Google" - można to zrobić w przeglądarce Chrome, którą polecam do bloggera. Wiele funkcji działa o wiele lepiej w Chrome. Jak mój blog wygląda w Windows explorerze można zobaczyć poniżej (ja się załamałam).

Po lewej Windows, po prawej Chrome.

W Chrome, kiedy jestem na poście klikam na  zdjęcie, ono się otwiera w powiększeniu i wtedy prawym klikiem otwieram różne opcje. Jak widać poniżej.