KOTowice i ZMD przedstawiają

Będzie cokolwiek obszernie, ale z tak liczną rodzinką skrótowo się nie da. Jeśli ktoś nie nadąża, to dokończy w niedzielę, co nie? :)

Dziś ZMD prezentuje nową rodzinę i personel rudego Kluska, który krótko przed świętami przedstawiony na blogu tak oczarował Joannę z Katowic, że przed marzeniem o tym kotku nie powstrzymała jej ani odległość, ani to, że opiekuje się ona wraz z mężem aż pięcioma kotkami i uroczym pieskiem.

No to najpierw rodzynek w tym kocim towarzystwie: 

Laki. Jak on patrzy.

Kto nie zmięknie pod takim spojrzeniem!

Norcia - najbardziej lubi psa.

Mysia.

Norcia i Pusia - nieco pobocznie. ;)

Pusia i Maciuś.

Konsumpcja zielska.

Od dołu zgodnie z ruchem wskazówek zegara: 

Misiek, Maciuś, Pusia i Norcia.

Korespondencja około-Kluskowa zaczęła kwitnąć już chwilę po entuzjastycznym komentarzu Joanny pod postem, w którym rude piękne zwierzątko zostało zaprezentowane. Najpierw należało uzgodnić różne sprawy dotyczące ewentualnego transportu, a ponadto stanęła kwestia, czy po zamieszczeniu ogłoszenia o adopcji kociąt, nie zgłosi się czasem ktoś, kto weźmie kotki w parze, która to opcja zawsze ma pierwszeństwo przy adopcjach kociąt.

Mysia

Od dołu: Mysia, Pusia, Misiek, Norcia.
Pomysłowa piramidka.

Co prawda początkowo Joanna nieco się wahała, zadając sobie pytanie (do bólu racjonalne i odpowiedzialne), czy będąc już w nieco dojrzałym wieku, powinni z mężem brać małego kotka. Mąż Joanny na jej... wiekowe dywagacje obwieścił kategorycznie, że zamierza dotrwać co najmniej do osiemdziesiątki, a więc nie należy się zanadto troskać o zapewnienie młodziakowi opieki jeszcze przez długie lata.

Koszyk zasiedla Norcia, obok Mysia.

Mysia i grochy.

Tymczasem sprawy adopcyjne trójki przedświątecznego rodzeństwa ułożyły się tak, że czarny Maczek poszedł na swoje jako pierwszy, a Bakalia i Klusek, choć początkowo miały iść do jednego domu, to jednak ostatecznie musiały się rozdzielić. Ku wielkiej radości Joanny, która natychmiast zaczęła planować i organizować transport dla Kluska. Przekazanie nastąpiło tuż po świętach w połowie drogi z Wrocławia do Katowic. Następnego dnia Joanna pisała:

Małgosiu, donoszę, że jest dobrze. Je, pije, zrobił siusiu, bawi się. Wskoczył na kanapę, z kanapy na biurko, właśnie z kanapy robi drapak, ale ona już tylko do tego się nadaje. :). Zabrałam go do pozostałych kotów w transporterku. Mam wrażenie, że on już by się zaprzyjaźnił, ale duże trzymają dystans. Wiem, muszę być cierpliwa, ale wygląda to dobrze.

Pozdrawiam. Joanna

Mysia i Pusia.

Mysia i Norcia - okoliczności balkonowe.

Jeszcze zanim Joanna zabrała Kluska, pisała: Ponieważ po świętach mam trochę wolnego, planuję przerobienie jednego pokoju na "koci". Nie żeby koty nie miały dostępu do innych pokoi, o nie. One śpią z nami i mają całe mieszkanie do dyspozycji. Tylko brakuje mi takiego pokoju, gdzie mogę zorganizować "park rozrywki", przestawić kuwety i żeby w czasie wizyty gości mogły się spokojnie schować. Co prawda tylko Mysia jest bardzo niechętna gościom, ale i tak serce mi się kraje, kiedy biedulka siedzi pod kanapą, dopóki goście nie wyjdą.

Norcia.

Mysia.

Poświąteczne plany Joanny zostały wstrzymane, gdyż Kubuś Klusek dostał dość silnej biegunki, co tak ją wystraszyło, że zaraz pognała do weterynarza, nie zapominając o zapakowaniu do pojemniczka urobku Kluseczka, przy której to czynności dokonała makabrycznego (w swoim mniemaniu) odkrycia: nicienie!

Niezmiernie ją to przeraziło - nigdy wcześniej nie miała sposobności, by poznać te paskudy. 

W lecznicy ją uspokojono, podano odpowiednie lekarstwa, a nawet kroplówkę, żeby Klusek szybko wrócił do formy.

Osoby charakteryzujące się obniżoną odpornością na kwestie nieco obrzydliwe uprasza się o nieczytanie poniższych relacji Joasi:
A pisała ona tak:

Kochana Gosiu, kamień z serca, że to "tylko" robale, a nie to paskudne choróbsko. (...) Teraz kruszynka śpi, a i ja powinnam się zdrzemnąć, bo nie wiem, jaka noc mnie czeka. Tylko jak tu spać, kiedy za każdym razem lecę mu wytrzeć pupę, bo inaczej ma mokry nawet ogonek, słoneczko moje.

I następna relacja:

Kubuś już o niebo lepiej, ale jeszcze dziś na wszelki wypadek zostawili mu wenflon do jutra - jakby co. Dziś już je, choć muszę mu dawkować jedzonko, żeby powoli rozruszać przewód pokarmowy. Rano dostał przetarty przez sitko Sensitivity rozcieńczony "glutami" lnu, do strzykawki i do pycholka. Pił, aż mu się uszy trzęsły. Dopiero po powrocie od wetki dostał swoje suche jedzonko. Teraz już je normalnie, o ile normalne jest, że gdyby mu pozwolić, zjadłby konia z kopytami. 

Poobiednia drzemka.
Duży pokój robi teraz za sypialnię personelu męskiego,
gdyż sypialnię zajął personel żeński i Kubulek.

Sytuacja jest opanowana i Kubuś Klusek czuje się już dobrze. Jak wspomniała Joanna, czeka go jeszcze kolejne odrobaczanie - musiał mieć bardzo dużą inwazję tego paskudztwa, skoro nie wystarczyło dwukrotne odrobaczanie przez opiekunkę jeszcze przed tym, jak trafił ZMD. Tak się czasem zdarza - wiedzą to doświadczeni kociarze, zwłaszcza posiadający koty wychodzące.

Widok z lotu ptaka?

Pusia i... Klusia.

Kubuś Kluś.

No to jeszcze kilka KOTowickich ujęć. :)

Miejscówka na czasie.

Kocie serduszko - Pusia i Maciuś.

Yin i yang? Joasia pisze, że te dwa kotki szczególnie się lubią.
Co widać na załączonych obrazkach. :)

I znów Pusia i Maciek. Maciuś w ostatnich dniach chorował
i zanim jeszcze Joasia uporała się z kłopotami Kubusia,
doszedł jej kolejny choruś, więc nie zaszkodzi gremialnie i wirtualnie
pożyczyć mu dobrego zdrowia.

***

A w swoich domach rodzeństwo Kluska, 

czyli Bakalia

i Maczek.

Na szczęście zdrowe.

Joanna przeżyła sporo strachu, gdy zaraz po maluchu zaczął niedomagać Maciek. Była obawa, że "Kubuś, Ty moja Kluseczko Kochana" - jak mówi na niego jego Łysa, przywlókł do jej domu jakąś wstrętną zarazę... Na szczęście cała ta historia kończy się dobrze. Dziś wszystkie kotki czują się dużo lepiej. 

Jakie to szczęście, że właśnie ten kotek wylądował u Joasi, która zajęła się nim z całym swoim doświadczeniem i miłością do kotów. Można mieć tylko nadzieję, że gdyby trafił do młodych ludzi, u których znalazło się jego rodzeństwo, byłoby podobnie. 

Joasia spełniając swoje marzenie o rudzielcu, dostała niezły wycisk. I czas, i koszty, i niepokój, a to jeszcze nie koniec! Młodzian zaczyna szaleć z właściwą młodym gagatkom energią i pomysłowością. 

Chciałaś - masz! :)) 

Dobrego dnia.

PS. Załoga ZMD zastanawia się, czy nie zrobić klasówki z KOTowickich - zwieńczonej oczywiście bardzo atrakcyjnymi nagrodami. Ale nie martwcie się, kto czytał pilnie, nie obleje. ;)