W trasie

Dzień dobry, szanowna wycieczko!

Co się dzieje, gdy niemal wprost zza biurka idzie się na otaczające Seul wzgórza w towarzystwie dwóch mężczyzn w tzw. sile wieku?  Na drugi dzień się cierpi! Nie dość bowiem, że daje o sobie znać jet-lag, który przypomina, że zmieniło się strefę czasową o 7 godzin, to jeszcze boli człowieka cały... człowiek, a w szczególności: prawa kostka, lewe kolano, obie łydki, kręgosłup, ramiona i głowa, a wszystko to w oparach senności. W naszym trzecim dniu pobytu w Seulu skandalicznie się snułam, ledwo powłócząc nogami, aż nastała ósma rano w Polsce, czyli tutaj piętnasta. Wtedy dopiero z lekka się ożywiłam. Ech...  

Po trzech dniach spędzonych w Seulu, które, nie mam wątpliwości, nawet w niewielkim ułamku nie pozwoliły nam liznąć kolorytu tego miasta, realizujemy kolejny punkt podróży tak szczegółowo opracowany przez MójCiOnego. Jest nim pięknie położona nad brzegiem Morza Japońskiego i w otoczeniu malowniczych gór miejscowość Sokcho. Samo miasto na pierwszy rzut oka nie powala niczym szczególnie pięknym, ot, azjatycki bałagan architektoniczny, ale na pewno ma wiele walorów (malownicze porty, żółtopiaszczyste plaże, niesamowity park narodowy Seoraksan), które będziemy starali się eksplorować w ciągu najbliższych trzech dni. Potem sprytny plan mojego osobistego stratega przewiduje, że kiedy seulczycy ruszą tłumnie na majówkę do... Sokcho, my zrobimy ich w balona i wrócimy do pustego Seulu, żeby dalej cieszyć się z odkrywania go dla siebie.  

Dzisiejszy dzień minął nam w trasie i na oswajaniu nowego lokum wraz z jego okolicą. 

Jak wyglądała podróż i pierwsze zwiedzanie miasta, pokazują zdjęcia. Dużo zdjęć. 

Autobus zapełniony tylko w części - pokazują to czerwone miejsca na planie.

Najpierw zostaliśmy poinstruowani, jak należy się zachowywać podczas podróży,
a potem już mogliśmy spokojnie oglądać Koreę z okien autobusu.

Tu już chyba skończył się Seul i zaczęła prowincja. 

Po godzinie jazdy kierowca zarządził piętnastominutową przerwę w podróży.

Na siusiu i na amciu. 

Wydaje się, że cała Korea to niewielkie wzgórza porośnięte niskim lasem iglastym.

Na ekranie pokładowego TV - taka ładna para. :)

I już dotarliśmy do Sokcho.

Musimy odnaleźć nasz domek.

Jest wysoko pod górkę.

O, już go widać! To ten brązowy. 

I wieczorny rekonesans przed snem.

Miasto blokowisk. 

Uwaga! Nazwa tej ulicy może być na klasówce! :P

W porcie i na plaży ślicznie za sprawą zachodzącego słońca. 

Powtórka - dla tych, co jeszcze nie umiejo. :)

Gorąco pozdrawiamy; szkoda, że nie zdążę już nic więcej opowiedzieć. Spać iść trzeba, by siłę mieć jutro. :)

Trzymajcie kciuki za moją kondycję - w planie góry! Oesu!