Trzy szybkie opowieści różnej treści

Chodzą mi po głowie poważne tematy, aż mnie palce swędzą! Cóż z tego, skoro czasu brak. Zanim go więc znajdę, taki pościk-byleco. Nieprzemyślany, niedopracowany, napisany jak leci, bez poprawek. Piętnastominutowy. Na dodatek zdjęcia z telefonu. I kto to będzie czytał?!

Trzy historyjki Zza Moich Drzwi.

1.

Amisia u weta. Dziewczyna zafundowała sobie... zapalenie tchawicy! Myślałam, że ona chce wykrztusić kłaczek, bo kaszlała i kaszlała tak głucho jakoś. W końcu przestała jeść i wtedy dopiero pognaliśmy po pomoc. 

Amisia jest bardzo wrażliwą koteczką. Poza domem wpada w totalną panikę, jest przerażona! Robiliśmy wszystko, aby ją wesprzeć przy badaniu. :)

Kotunia już jest po trzech dawkach antybiotyku. Czuje się lepiej. Pierwszy raz w życiu robiłam kotu sama zastrzyki! Przełamałam się! Wcześniej podałam jeden, tylko jeden, Rufiemu. :(

W kolejce czeka inny przerażony pacjent. Z chorą łapeczką.

2. 

Wczorajszy poranny spacer. Idę sobie, rozmyślając (sama, bo MCO przeziębiony) i nagle takie cudo napatacza mi się przed oczy!

Myślałam, że to szczeniaczek! Taki słodki maluszek! Marzenie! Jego pani sprostowała jednak, że piesek ma już... siedem lat! Przygarnęła go jako dwuletniego, bezdomnego, zaniedbanego biedaka, który koczował przy jakiejś szkole czasem dokarmiany przez dzieci. Myśląc o naszym Kudełku, spytałam, czy szybko się zaadaptował do życia w domu. Błyskawicznie! - powiedziała jego pani z miłością w oczach. :)

Piesuś jest świeżo ostrzyżony, gładziutki, czyściutki i pachnący jak łąka! Cudowny! Buuuuuu! :(

3.

Szarusia-srebrusia - taka śliczna koteczka trafiła do mnie na sterylkę z blokowiska na Gaju. Po zabiegu okropnie mi było żal wypuszczać ją na ten trudny teren. Jak wiecie, mam teraz trzy zgagi-dzikuski, więc bałam się brać jeszcze czwartą.  Spróbowałam więc znaleźć jej dom - takiej dzikiej, nieoswojonej kotce. Takiemu trudnemu przypadkowi! Specjalny dom. Na miarę. 

I wiecie co? Szok! Rozdzwoniły się telefony! Kilkanaście telefonów... Pierwsza zadzwoniła pani Weronika, która okazała się, moim zdaniem, superkandydatką. Szukała właśnie takiego potrzebującego kota, a nawet dzwoniła do schroniska po Psotkę (tę dzikuskę, którą wzięłam na DT w celu oswojenia). 

Kiciunia, która chyba będzie się nazywać Zosia, pojechała więc już wczoraj do swojego stałego domu, gdzie będzie się oswajać i przełamywać pomału i tak długo, jak będzie tego potrzebować. 

Ludziom, którzy dzwonili, proponowałam inne dzikie kotki, ale nie wiem, czy skorzystają. Ludzie nie lubią, gdy im się coś proponuje. Muszą sami wypatrzyć i zakochać się. Jakoś tak to działa. 

To ja zmykam oswajać Trzy Zgagi. :) Miłej niedzieli i niech trwa!