Drzwi do pięknego świata

PATRONITE

Tak zatytułowała wywiad ze mną w najnowszym magazynie KOCIE SPRAWY Ania Dąbrowska. Przesadnie, ale ładnie. :) Podoba mi się.

Może to dlatego, że trochę się rozgadałam, magazyn umieścił tylko trzy zdjęcia, a przesłałam im ich dużo więcej. Po co mają się marnować. Niech tutaj, na blogu, będą uzupełnieniem wywiadu. 

Tylko jeszcze malutkie sprostowanie. Pewnie nikt na to nie zwrócił uwagi, ale dla mnie takie rzeczy są ważne. Taka jestem, a wszystko przez JolkęM, która dba o czytelność i przejrzystość tekstu na naszym blogu. W tekście są dwa merytoryczne błędy:

Błąd nr 1.

Jest: Podobnie jak Oskar Wilde uważam ludzi nielubiących kotów za poszkodowanych przez los, i jak Franciszek Klimek - wybaczam im, choć ich nie rozumiem.

Ma być: Podobnie jak Oskar Wilde uważam ludzi nielubiących kotów za poszkodowanych przez los, i jak Franciszek Klimek - wybaczam im, bowiem z tych samych powodów ich rozumiem.

Nawiązuję tu oczywiście do wiersza Franciszka Klimka:

Gość nie lubi kotów, 

więc choć nerwy tłumię, 

jednak mu wybaczam, 

bo ja go rozumiem: 

przebywając z kotem 

w bliskiej zażyłości 

mógłby się nabawić 

kompleksu niższości.

Sens wypowiedzi jest inny, prawda? 

Błąd nr 2.

Jest: Chyba najbardziej do tej pory poruszająca historia dotyczyła kociego noworodka, którego mama, działkowa kicia, okociła się TUŻ za naszymi drzwiami. 

Ma być: Chyba najbardziej do tej pory poruszająca historia dotyczyła kociego noworodka, którego mama, działkowa kicia, okociła się za naszymi drzwiami. 

Nie wiem, co miał na myśli redaktor, dodając słówko TUŻ. Brzmi to dziwnie, jakby Zoya (bo to o niej) weszła do domu i okociła się zaraz za drzwiami. :)

A teraz już sesja, która wywołała u niektórych kontrowersje. Jak to?! Koty jedzą ze stołu?! Z talerzyków?! Skandal! :))

Ileż to było oburzenia,

słów, które tu przemilczeć wolę 

i - trochę racji bez wątpienia:

„ - Jak to tak można ! Kot na stole?!”

Patrząc z oddali, to faktycznie

tak postępować nie wypada:

po pierwsze, to niehigienicznie,

bowiem na stole człowiek jada,

po drugie – nawet gdy nie jada

bo stół przez kota jest zajęty,

to gość przed ludźmi nas obgada

tak, że nam wszystkim pójdzie w pięty.

Ciotka uznała, że najprościej

powiedzieć tym udomowionym,

że kiedy się zjawiają goście,

kotom na stoły wstęp wzbroniony.

Łatwo tak radzić cioci z Gdańska,

problem nie w treści, tylko w mowie,

bo jeśli kotka jest birmańska

kto po birmańsku jej to powie?

(Klimek)

I sesja ogrodowa. 

Z Amisią.

Ze Stefką i Hokusem Pokusem.

Wysłałam też sporo zdjęć kotków:

Oraz prac Vedic Art.

Wszystkie one nie zmieściły się w magazynie.

Fragment wywiadu można przeczytać TUTAJ.

Miłej soboty. :)