Niezwykła historia Kalinki i Malwinki oraz ich mamy zwanej Stefcią Bąbel

Dwóm prześlicznym kocim dziewczynkom, których miało już nie być na tym świecie, nadal potrzebne jest szczęście. To nic, że cudne, że miłe, zdrowe, że kochają ludzi, że wesołe, figlarne i miękkie jak gęsi puch (KaliMali) i rozkosznie misiowate (MaliKali). To nic, bo najważniejszy jest dla nich dobry domek. Tu potrzebują wielkiego szczęścia! 

Wszystkie blogowe czarownice już dziś zapraszam do czynienia magii.

Poniżej jest zaklęcie. Czytamy na głos, drogie panie, zamykamy oczy, wizualizujemy, mocno zaciskamy kciuki i dobry, najlepszy człowiek czuje, że czegoś mu w życiu brak, że coś za nim chodzi, i wtedy zagląda do ogłoszeń, a tam... ONE!

Czarujący wiersz napisała niezawodna Ninka. Dziękuję Ci, Naczelna (dziś) Czarownico. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Niezwykła historia Kalinki i Malwinki oraz ich mamy zwanej Stefcią Bąbel

Kiedy wiosna już pewnie stanęła na nogach,

gdy się zielono-kwietna rozpoczęła pora,

mała kotka, cichutka, skromna i nieśmiała

na świat dwie prześliczne córeczki wydała.

Jedna, w ciemnym futerku z jasnymi błyskami,

miała na pyszczku smugę jak dotknięcie słońca,

a druga się pyszniła aż trzema barwami,

w długiej, puszystej sierści wprost zachwycająca.

Lecz biedna mała kotka wciąż się zamartwiała,

jak wykarmić córeczki, jak przed biedą chronić.

Samotnie się z troskami co dzień borykała,

bo nie było nikogo, kto by mógł jej pomóc.

Aż raz się jakaś dziwna osoba zjawiła.

Ach! Jakże przerażona była kotka mała!

I tylko swoich dzieci, jak mogła, broniła,

i wcale ludziom obcym zaufać nie chciała.

Ale znalazł się dla niej kąt spokojny, cichy,

i posłanie mięciutkie, i pełna miseczka,

i ktoś mówiący głosem spokojnym i miłym,

o kojącym dotyku i łagodnych rękach.

A córeczki, gdy miały pod dostatkiem mleka,

jak na drożdżach bułeczki zaczęły wyrastać;

coraz silniejsze, zaczęły się bawić i biegać

i śmiało wychodziły z cieplutkiego gniazda.

Już im tylko jednego do szczęścia potrzeba:

miejsca, w którym ktoś czeka przyjazny i miły,

ktoś, kto będzie je kochał, przychyli im nieba;

miejsca, gdzie będą zdrowo i spokojnie żyły.

Niech więc znajdą się domki bezpieczne, przyjazne,

i dla dzielnej koteczki, i dla jej córeczek.

Niechaj znajdą nareszcie swoje miejsce w świecie

i do kochania swojego człowieka – na zawsze.

Ninka.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

A o tych berbeciach będzie wkrótce. :)