Marcysia domatorka

Marcysia już w drugim dniu pobytu ZMD okazała się domatorką. Wyciągnięcie jej na spacer graniczy z cudem. :) Muszę znosić ją ze schodów i na rękach nieść jak najdalej do parku. Spacer polega na tym, że ona ciągnie w kierunku domu. Od dzisiaj przed południem tak się jej porobiło. Jeszcze wczoraj wieczorem chwilę szła sama we właściwym kierunku, jeszcze dziś rano odeszła aż na 100 kroków od domu, ale już kolejny dziś spacer stał się za dużym wyzwaniem. To wszystko dlatego, że mała jest wciąż bardzo, bardzo zestresowana. To jej drugi dzień, normalka. Fajne jest to, że nawet na tych niedługich spacerach zdąży załatwić swoje potrzeby. W domu czysto - to wydaje mi się dość niezwykłe i bardzo fajne u pieska ze schronu. Czyżby znała dom? Czy byłaby wtedy aż tak przerażona?

Odkryła, że nasz dom ma piętro i tam najchętniej przebywa. Wołana schodzi kilka schodków niżej, zagląda, lekko merda ogonkiem, czasem zejdzie aż na dół, ale za chwilę chroni się w swoim azylu. Kochana, miła z niej psinka. Na teraz jakby jej nie było. W domu grzecznie leży na swoim kocyku. Jest oczywiście zbyt spokojna i to na pewno jej w takim natężeniu nie zostanie. To stres. Potrzebuje jeszcze sporo czasu, ale będą z niej ludzie. 

Niestety aż trzy razy zdarzyły się małe incydenty z Fiką. Marcysi nie podoba się, że jest oprócz niej druga suczka i próbuje ją odstraszyć. Dwa razy wystartowała do małej, a raz kłapnęła jej zębami przy tyłku, aż Fikunia uciekła z piskiem. Niestety Fika, która jest łagodna, uległa i pokorna już boi się chodzić po domu w obecności nowej. Boi się minąć ją w korytarzu, muszę ją przenosić do sypialni, żeby mogła być przy mnie jak zawsze. Wciąż łypie okiem, czy nie ma w pobliżu Marcyśki... No cóż, zobaczymy, jak się to ułoży dalej.

Zdjęcia zbiorczo, z wczoraj i dzisiaj, niestety niechronologicznie. Mimo to zapraszam serdecznie.

Gdy wychodziłyśmy z domu o 7. stokrotki i mlecze jeszcze spały..

Marcysia pozostaje niewzruszona na piękno kwietniowej łąki. "Nie pójdę!"

Najlepiej jej jest pod krzaczkiem. 

Tak było wczoraj. Dziś Fika już trzyma się z daleka. 

Iść nie chce, ale kiedy odchodzimy z Fikunią, patrzy tęsknie...

Ulubiona psia sąsiadka Poznańskiego. Bardzo chciał, aby taka właśnie była koleżanka dla Fiki. :)

A to scenki z rana. Hokus jest bardzo przyjazny i szalenie zainteresowany nową. 

Marcysia nie chce być na spacerze, nie chce być w ogrodzie...

Może tylko zaglądnąć zza krzaczka. 

Taka scenka to wielka rzadkość. Psinka zaraz ucieka na górę.

I tak nam się ZMD plecie.
Miłego wieczoru!

Uwaga: w poniedziałek miły, leki i przyjemny, a także pożyteczny dla moich tymczasków koci konkursik na blogu. Liczę na Was i zapraszam gorąco!