Pies na polskiej wsi

Czy polska wieś zasługuje na złą sławę, jaką się "cieszy", jeśli chodzi o traktowanie zwierząt? 

Na FB obserwuję działania inspektorów z Fundacji Dwa Plus Cztery i wczoraj trafiłam na nowy post. W całości go przeklejam, łącznie ze zdjęciami, a właściwie ich częścią, bo w pewnym momencie już nie dałam rady więcej tego oglądać.  Podkreślenia są moje, choć należałoby podkreślić każde słowo. 

LINK do posta tu: https://www.facebook.com/fundacja.dwapluscztery/posts/861815360570109

***

W dniu 18 lipca 2015 r. nasi inspektorzy ds. ochrony zwierząt wraz z lekarzem weterynarii Mateuszem Golą przeprowadzili w godzinach 14:00-22:00 szeroko zakrojoną inspekcję warunków bytowych psów "łańcuchowych" oraz kotów w gospodarstwach wsi Dziadów Most w gminie Dziadowa Kłoda koło Sycowa.

Kontroli podlegały warunki bytowania, ze szczególnym uwzględnieniem obowiązku: stałego dostępu do wody pitnej, treściwego pożywienia, zapewnienia schronienia przed warunkami atmosferycznymi, długości łańcuchów, stanu zdrowia oraz opieki weterynaryjnej.

Pierwsza inspekcja, z uwagi na konfliktowość gospodarzy, odbyła się w asyście miejscowych funkcjonariuszy policji. Panowie policjanci z komisariatu w Sycowie wykazali się postawą godną pochwały, co też znajdzie swój wyraz w przygotowanym przez nas piśmie do komendanta.

W czasie 8-godzinnej kontroli udało nam się odwiedzić kilkanaście posesji, co stanowi ok. 80% gospodarstw tej miejscowości. Niestety zastała nas ciemność oraz burza i o godzinie 22:00 zakończyliśmy działania.

Niestety, mimo panującego upału (37 st. C) w niektórych miskach nie było wody. Psy były spragnione i zziajane. Przeważająca część bud nie miała szczelnych dachów, ścian, niektórym brakowało nawet podłogi! Psy z upałem radziły sobie, wykopując głębokie doły. Teren wokół bud był nieuporządkowany, w stanie niebezpiecznego niechlujstwa (połamane metalowe części, odłamki szkła, potłuczone materiały budowlane). Większość łańcuchów wymaga przedłużenia. Na miejscu zastaliśmy psy, które nie miały nawet obroży, a łańcuchy powodowały bolesne otarcia szyi. W całej wsi na palcach jednej ręki policzyć można było porządne budy i dbałość gospodarzy. Reszta zwierząt znajdowała się w stanie mniejszego lub większego zaniedbania.

Żaden pies nie miał aktualnych odrobaczeń ani odpchleń. Część nie miała nawet obowiązkowych szczepień przeciw wściekliźnie. Stan zdrowia trzech psów i jednego kota wymaga kontroli weterynaryjnej.

Co udało się zrobić?

W każdym gospodarstwie przedstawiliśmy zarys obowiązującego prawa, a lekarz weterynarii pouczał o zasadach szczepień, odpchleń, odrobaczeń oraz o chorobach. Uzyskaliśmy rokujące obietnice poprawy warunków bytowych pod rygorem odebrania zwierząt i skierowania do prokuratury zgłoszeń o podejrzeniu przestępstw znęcania się. Wszystko zaprotokołowano i podpisano.

Niestety na tym etapie naszej pracy na rzecz zmiany światopoglądu polskiej wsi na temat opieki nad psami zbyt wcześnie jeszcze na uzyskanie poprawy w zakresie odrobaczeń i odpchleń. W chwili obecnej uważane jest to jeszcze za zbędne koszty. Dlatego Fundacja Dwa Plus Cztery postanowiła wziąć na siebie ciężar odrobaczeń oraz odpchleń psów i kotów w tej wiosce. Rozdaliśmy kilkadziesiąt zestawów do solidnego odrobaczenia, na miejscu każdy pies został odpchlony. Było to niezbędne i pilne, między innymi z uwagi na konieczność poprawy stanu zdrowia, wagi oraz zwiększenie przyswajalności i tak lichego pokarmu, jaki serwuje się psom na wsi. 

Każdy zestaw do odrobaczenia został szczegółowo określony w "rozpisce" przez lekarza weterynarii i przekazany nieodpłatnie.

Każdy pies bez obroży taką obrożę od nas otrzymał. Na miejscu także opatrzyliśmy otarcia od łańcuchów, a właściciel dostał instrukcję, jak unikać tego typu urazów.

Ponieważ żadna zastana sytuacja nie nosiła znamion rażących zaniedbań bezpośrednio "zagrażających życiu", w tym dniu nie dokonaliśmy żadnego interwencyjnego odbioru. Mimo iż niektóre warunki bytowe były na granicy definicji "zagrażania zdrowiu", pozostawiliśmy restrykcyjne zalecenia, które jeśli nie zostaną wykonane, wtedy będą skutkowały odbiorem i skierowaniem sprawy do sądu.

Z rozmów z większością gospodarzy wnioskować można, że zastane zaniedbania wynikają z niewiedzy i braku świadomości. Niektóre, z przykrością stwierdziliśmy, z lekceważenia psa jako zwierzęcia ważnego w życiu i bezpieczeństwie gospodarstwa. Na niektórych posesjach wyrażano pod naszym adresem obraźliwe epitety, groźby, naruszano naszą nietykalność, a tylko na niektórych witano nas sympatycznie i podejmowano z uprzejmością.

Psy, w przeciwieństwie do ludzi, w ogromnej większości witały nas merdaniem ogona, domagały się czułości i garnęły do kontaktu. Emotikon heart.

Dotychczas zebrane środki na działania interwencyjne (577 zł) w całości spożytkowaliśmy na ulotki, wyposażenie zespołu interwencyjnego, na odrobaczenia, odpchlenia oraz koszt wsparcia interwencji przez lekarza weterynarii. Planowane są kolejne działania, między innymi wykłady przedkontrolne zorganizowane za pośrednictwem sołtysów oraz dalsze inspekcje na terenie innych wsi oraz patrole pod kątem ujawniania przypadków psów samotnie pilnujących pól uprawnych.

Jeśli uważasz, że takie działania są potrzebne i chcesz pomóc naszemu zespołowi interwencyjnemu, wrzuć grosik do naszej interwencyjnej skarbonki.

Za zebrane środki będziemy w stanie sprawdzać kolejne wsie.

W imieniu wszystkich psiaków dziękujemy!

Fundacja „Dwa Plus Cztery”

ul. Legnicka 65

54-206 Wrocław

Numer konta: 35 1940 1076 3137 8042 0000 0000 (Credit Agricole)

Z dopiskiem „Datek na cele statutowe fundacji - interwencje"

Zapewniający nam bezpieczeństwo przed naruszeniem nietykalności osobistej
patrol policji z KP w Sycowie.

Odkażamy jodyną otarcie po łańcuchu założonym na szyję.

Psiaki z radością witały zainteresowanie i głaskanie.

Nalewaliśmy psom wodę. Było 37 stopni C.

Sprawdzaliśmy gospodarstwo po gospodarstwie.

Lekarz weterynarii bada jednego z kotów w gospodarstwie.

Rozdawaliśmy tabletki na odrobaczanie wg wskazówek
obecnego na miejscu lekarza weterynarii.

Rozdawaliśmy ulotki informacyjne.

Rozwalająca się buda, brak wody.

Pożywienie na zaśmieconym terenie bytowania psa.

Spisywanie protokołu z interwencji.

Rozwalająca się buda.

Łańcuch zamiast obroży. Wymieniliśmy go od razu na obrożę.

Pchły, brak odrobaczeń, łańcuch zamiast obroży ...

"Posiłek" dla psa.

Zamiana łańcucha na obrożę oraz odpchlenie psa.

Rana po łańcuchu.

Łańcuch został na miejscu zamieniony na bardzo luźną obrożę.

I znowu. Łańcuch zamiast obroży.

Jeden z wielu kotków we wsi. Może ktoś go wypatrzy i jego los się odmieni?
Do adopcji. Kontakt: 508 506 074.

Kot z chorym okiem.

Spragnione kontaktu psiaki wioskowe.

"Buda" dla psa. Bez podłogi, za to z metalowymi śmieciami w środku.

Na pytanie, po co pani ten pies, pani odpowiedziała: "jest, bo jest".
Schowany za stodołą, na za krótkim łańcuchu.

Jeden z niewielu pięknie utrzymanych psów we wsi Dziadów Most.
Piękne kojce, psy zadbane. Czyli jednak da się! Emotikon smile Pozdrawiamy opiekunów!

***

Jeden z niewielu psów - ten ze zdjęcia powyżej prowadzi godne życie, które należne jest każdej żywej istocie. Dla innych mieszkańców tej wsi, a takich są w Polsce dziesiątki tysięcy, pies czy kot nie są warte, żeby się nimi zajmować, pochylić, nie mają uczuć, są jak przedmioty i to chyba znienawidzone przedmioty. Mentalność tych "prostych" ludzi jest porażająca. Wstyd! Ból! Szok! Rozpacz!!!

Polskiej wsi nie da się obronić. Dopóki to będzie "jeden z niewielu psów", nie da się jej obronić!!!!! 

Podziwiam gorąco i dziękuję inspektorom ds ochrony zwierząt za takie trudne i bolesne działania, za narażania się na emocje, po których "normalny" człowiek nie doszedłby nigdy do siebie. Po czymś takim można mieć zdecydowane i klarowne poglądy. 

Oni sami - inspektorzy z Fundacji Dwa Plus Cztery piszą jeszcze te słowa:

Dlatego walczmy o zmianę prawa. Pamiętajmy o tym przy najbliższych wyborach i wybierajmy tych, którzy chcą zmienić prawodawstwo w zakresie ochrony zwierząt na lepsze.

My jako inspektorzy ds. ochrony zwierząt musimy przestrzegać istniejącego prawa. A ono niestety pozwala trzymać psy na uwięzi. 

Pamiętajmy o tym przy najbliższych wyborach. 

I ja coś dopiszę, bo przecież mieszkam na wsi i czasem widuję, w jakich warunkach żyją tu psy. Kilka miesięcy temu miałam sposobność widzieć z bardzo bliska, jak to wygląda. Sąsiedzi poprosili mnie o zaopiekowanie się ich psem na czas ich dwu-trzydniowej nieobecności. Miałam go wypuszczać na załatwianie potrzeb i nakarmić zostawionymi chrupkami i karmą z puszki. Już pierwszego wieczoru trochę oniemiałam: brudna miska na jedzenie, zupełny brak miski z wodą, a w przedsionku domku, w którym był pies, dodatkowo okazało się, że jest młoda kotka - dla niej nie było żadnej miski z jedzeniem ani z wodą. O kotce wiedziałam, że jest przed pierwszą rują, więc uznałam, że nie będę jej wypuszczać. W ogóle to wydało mi się, że ona została tam przez pomyłkę, że gospodarze nie zauważyli, że się tam zaszyła i że miała zostać wewnątrz mieszkania, gdzie z pewnością miała przygotowane jedzenie, picie i kuwetę. Jak się potem okazało, byłam w błędzie. Ale po kolei. Doniosłam z domu miski na wodę i samą wodę, oczyściłam psią miskę na jedzenie, kotce też postawiłam miseczkę na jedzenie, przyniosłam chrupki moich kotów i robiłam to kilka razy dziennie przez te dni, kiedy się nimi opiekowałam. Początkowo pierzchająca przede mną kotka po dwóch dniach dawała się głaskać, przytulała się. Jeszcze pierwszego wieczora przyniosłam jej prowizoryczną kuwetę z piaskiem, żeby nie nabrudziła w zamkniętym przedsionku. Pieska wypuszczałam na czas mojego obchodu. Bo dodatkowo robiłam też, już z własnej inicjatywy, obchód domku przylegającego do tego, w którym był pies i kotka, a który należał niegdyś do teściowej gospodyni, a która ponad rok temu zmarła. Gospodyni opiekowała się jej kotami, bodajże trzema, i pieskiem, który pozostał po zmarłej starszej pani. Pies ten koczował w zabałaganionej komórce, nie miał oczywiście wody ani jedzenia, nie licząc jakiejś okrutnej a niezidentyfikowanej brei w brudnym garnku, który wyczyściłam i napełniłam jedzeniem naszych psów. Kotkom też postawiłam miseczki z jedzeniem w miejscach, do których nie sięgał pies. Było mi bardzo przykro patrzeć na warunki, w jakich bytują te zwierzęta. Wiem, że jeszcze inna sąsiadka czasem dokarmia te kotki i psa po starszej zmarłej pani. 

Po sąsiedzku dość trudno jest temu zaradzić, bo nie chcę być zbyt nachalna. Po powrocie sąsiadów z wyjazdu rozmawiałam z gospodynią (jej młody, ale dorosły już syn, gdy usłyszał, o czym chcę rozmawiać, wymówił się, że jest bardzo zajęty). Prosiłam panią, żeby stawiali wodę zwierzętom, że jest im potrzebna. I żeby zgłosiła opuszczone koty w urzędzie, gdzie być może dostałaby dla nich jakiś pokarm, może urząd pokryłby koszty sterylizacji (to raczej rodzina, której się nie przelewa. Ta puszka z karmą to tylko ze względu na wyjazd, żeby było mi wygodniej -  gospodyni zwierzyła się, że na co dzień to pies i koty nie jedzą z puszek, tylko to, co zostaje z ich posiłków). Pani niezbyt chętna do współpracy, za to chętna do rozmnożenia młodej koteczki, którą według niej wcale nie musiałam się przejmować, tylko wypuścić ją podczas ich nieobecności na zewnątrz, skoro ją znalazłam w przedsionku! A małe kotki na wsi się komuś wyda, a jakże. Trudna to rozmowa; deklarowałam chęć pomocy, gdyby potrzebowali, nawet ewentualnej długoterminowej pożyczki czy jakiegoś innego wsparcia. Niestety bez odzewu. Po kilku dniach przejeżdżając obok sąsiedzkiego domu, widziałam młodą koteczkę wyraźnie w rui, swobodnie chodzącą po obejściu. I znanego mi z przechodzenia po naszej posesji niekastrowanego kocura...

JolkaM

***

LINK do ulotki nr 1: U1
LINK do ulotki nr 2: U2

Można je ściągnąć i powiesić na tablicy ogłoszeń w swojej wsi, jak to planuje zrobić Hania.