Instrukcja poszukiwania zaginionego kota

Jestem ogromnie wdzięczna Iwonie, która napisała do mnie mejl z tą instrukcją. Będę robić wszystko za jej radą. Może komuś się to jeszcze przyda. 

******************

Napisała do mnie czytelniczka Pani bloga i prosiła, abym podzieliła się z Panią moimi doświadczeniami w poszukiwaniach zaginionych kotów. Próbowałam wpisać się w blogu, ale chyba za długi był tekst i coś się zacinało i nie chciało wysłać.

Jestem osobą, która szukała w Warszawie, w jej samym centrum, zagubionej dzikiej, ulicznej kotki o imieniu Ogrynia. Szukałam jej przez 5 zimowych miesięcy ponad dwa lata temu. W tej chwili Ogrynia leży w zasięgu mojego wzroku, obok, w przedpokoju. Ponieważ zwraca się do mnie sporo osób, którym zaginęły koty, opracowałam swoistą instrukcję, jak należy się zachować i jak szukać zguby. Wydaje mi się, że większość kotów zachowuje się schematycznie i już kilka kotów odnalazło się dzięki moim podpowiedziom. Zagrożeniem są oczywiście samochody, źli ludzie, albo i dobrzy, którzy kota przygarnęli, bo im się spodobał i nie przyznają się do tego. Wtedy liczyć można na tzw. życzliwych, że może doniosą. Również zagrożeniem mogą lisy, jeżeli są na terenie, gdzie zaginął kot.

Widziałam w blogu wpis, że kot sam wróci. Proszę nie słuchać takich podpowiedzi. Proszę też nie pisać, że Pani nie wierzy w odnalezienie, bo tym myśleniem ściąga Pani złą energię i może rzeczywiście tak być, że go Pani nie znajdzie. Trzeba wierzyć, bo wiara czyni cuda. I u mnie ten cud się stał. (...). Również nie pisałam o przeprowadzanych zbiorowych wizualizacjach, a także o konsultacji z jasnowidzem. Nie wierzyłam i raczej nie wierzę w te paranormalne czynności, jednak z pewnych powodów, za długo byłoby pisać o tym, postanowiłam skorzystać z porady jasnowidza.  Z tym że mnie pomógł, ale innym osobom raczej nie. Może dlatego, że pytały zbyt późno od momentu zaginięcia zwierzaka. Ale koty się odnalazły.

A teraz 

Instrukcja poszukiwania zaginionego kota

Ale zanim zacznę. KOT PRĘDZEJ CZY PÓŹNIEJ ZGINIE Z TAKICH DOMÓW, GDZIE NIE MA ZABEZPIECZEŃ OKIEN I DRZWI. Kot jest sprytniejszy od nas i jeśli zechce, to ZAWSZE ucieknie.

Motto: KOT GINIE TAK NAPRAWDĘ WTEDY, GDY PRZESTAJE SIĘ GO SZUKAĆ.

W pierwszych chwilach, przez kilka dni szukanie powinno polegać na stałym przeszukiwaniu terenu w pobliżu miejsca zaginięcia. Kot, zaraz po zaginięciu mocno wystraszony, jest gdzieś blisko. Najlepiej szukać nocą, nad ranem - wtedy, gdy jest niewielki ruch. Trzeba zaglądać pod każdy krzak, każdy samochód, zaglądać w piwniczne okienka, nawet we wnęk,i tam gdzie okienka są zamknięte. Również na klatkach schodowych pobliskich domów, w piwnicach lub pod ich drzwiami, w tym własnego. I wołać kota, znajomy głos pozwoli mu poczuć się nieco bezpieczniej i zniechęci do wędrowania. Wystawić też jedzenie. Bo gdy kotek zrobi się głodny, zacznie wędrować w poszukiwaniu jedzenia. Wtedy szukanie go będzie trudniejsze, bo będzie musiało objąć znacznie większy teren.

Również porozwieszać ogłoszenia i reagować z rozwagą, żeby kota nie przestraszyć, na każdy sygnał. W ogłoszeniu musi być kolorowe zdjęcie kota, trzeba też obiecać NAGRODĘ za pomoc w odnalezieniu kota i podać np. kwotę, bo to działa na wyobraźnię ludzką, w tym na okolicznych meneli, którym na pieniądzach będzie zależeć. 

Nawiązać kontakt ze wszystkimi okolicznymi karmicielkami. Trzeba pytać ludzi wychodzących z budynków, spacerujących z psami, dozorców. Tam, gdzie trudno jest nawiązać kontakt, można zaobserwować miejsca, gdzie stoją puste lub pełne tacki z jedzeniem dla kotów i zostawić tam kartkę ze swoim numerem telefonu,  np. przyciskając ją kamieniem. 

Gdy minie kilka dni, a kot się nie odnajdzie, trzeba kontynuować rozklejanie ogłoszeń w coraz większym oddaleniu od miejsca zaginięcia, nawet w miejscach, które wydają się być nieprawdopodobne, że kot tam mógł dotrzeć. I co najmniej raz na tydzień kontrola, czy wiszą, a zerwane uzupełnić. Mogą to robić także znajomi, niekoniecznie właściciel kotka. Ponadto wręczanie ulotek z numerem telefonu i opisem kota ludziom. Spacerującym, biegającym, czekającym na przystankach. Jeśli w okolicy są domy jednorodzinne, wrzucać ulotki do skrzynek pocztowych, dobrze też wrzucać do skrzynek pocztowych w blokach. Poinformować o poszukiwaniach napotykane dzieci. One obserwują i reagują, i już kilka razy dzięki dzieciom koty odnaleziono. Cały czas trzeba reagować na wszelkie sygnały od ludzi.

Dobrze jest wieszać ogłoszenia na przystankach autobusowych. Wprawdzie nie wolno i pewnie będą zrywać, ale nie słyszałam jeszcze nigdy o ukaraniu kogokolwiek za ogłoszenia o poszukiwanych zwierzętach. 

To jest w zasadzie wszystko, co można robić i co TRZEBA robić. 

Tak ja znalazłam swoją kotkę, po 5 ciężkich m.in. zimowych miesiącach, bardzo daleko od miejsca zaginięcia, i jeszcze inne osoby, m.in. te, którym osobiście pomagałam w rozklejaniu ogłoszeń. W przeciwnym razie szanse na odnalezienie kotka będą niestety niewielkie.

Trzeba też być przygotowanym na to, że do złapania kota potrzebna będzie klatka łapka. Warto się w nią na wszelki wypadek zaopatrzyć. Kot, który zaginął, zwykle jest bardzo wystraszony. A już szczególnie taki, który był kotem niewychodzącym. Zachowują się tak, jakby swego właściciela widziały po raz pierwszy na oczy, potrafią uciekać jak od obcego.

Teraz o ogłoszeniach

Po pierwsze potrzebna będzie duża ilość wydrukowanych ogłoszeń. Dodatkowo pineski, młotek lub pistolet tapicerski i dużo taśmy klejącej. Każde ogłoszenie powinno być w plastikowej koszulce, dodatkowo zaklejonej taśmą od spodu. Wieszamy tak, że "wlot" do koszulki jest na dole. To ochroni przed deszczem i wilgocią. Wypraktykowane. Instrukcję wieszania podam na końcu.

Jak napisałam wcześniej, robimy zrzutę na nagrodę. Jak najwyższą. Minimum to 500 zł. Informację o nagrodzie wyróżniamy w ogłoszeniu tak, żeby biła po oczach. Wtedy niemal każdy ją przeczyta. Nagroda za pomoc w odnalezieniu. Ale nie za złapanie, ponieważ łapanie to nie jest prosta sprawa. Bo kot będzie mógł się nawet po jego zlokalizowaniu zachowywać tak, jakby was nie znał.

Dobrze jest powiesić ogłoszenia na przystankach autobusowych. Choć nie wolno, to zanim je zerwą, będą tam przez jakiś czas. Też trzeba je uzupełniać. Ja to robiłam raz w tygodniu. Tam, gdzie w pobliżu przystanku rośnie jakieś drzewo, lepiej jest jeszcze dodatkowo powiesić ogłoszenie na tym drzewie, ale tak je umieścić, aby osoby idące na przystanek musiały je zauważyć. Takie ogłoszenia trzeba przypinać pineskami albo pistoletem tapicerskim. Bardzo trudno je zerwać.

Pozostałe trzeba najpierw przyklejać taśmą z góry na dól, a potem te pionowe końce oklejać w poprzek, a najlepiej okręcać dookoła taśmę. Wtedy też jest je trudno zerwać.

Szukanie zwierzęcia to jest bardzo ciężka praca. Jednak nie wolno się poddawać, tylko konsekwentnie działać. Stale uzupełniać ogłoszenia. Ponadto wrzucać ludziom do skrzynek pocztowych, jeśli pozwolą powiesić w sklepach, przychodniach weterynaryjnych. Wszędzie gdzie się da i gdzie pozwolą.

Tam, gdzie ogłoszenia będą wieszane ponownie po pewnym czasie, trzeba pisać, że kot jest NADAL poszukiwany, żeby ludzie wiedzieli, że ogłoszenia dotyczą tego samego kota, że jeszcze nie został odnaleziony.

Dodam, że sama odnalazłam po 5 miesiącach dziką uliczną kotkę, chyba jako jedyna w Polsce. W Warszawie, wiele kilometrów od miejsca zaginięcia. Pomogłam moim doświadczeniem w kilku przypadkach w odnalezieniu kotów domowych. 

Pozdrawiam i życzę odnalezienia kotka.

Iwona

******

Iwono, mam jeszcze prośbę. Prześlij mi zdjęcie Ogryni. Chcę zobaczyć tę cudem znalezioną koteczkę, której szukałaś z takim poświęceniem. Bardzo, bardzo Ci dziękuję.

PS. W tekście wykropkowałam fragment, który może jest dla Ciebie zbyt osobisty.



Jeszcze jeden pees.

Abi podrzuciła linki do wątków ze zdjęciami Ogryni. Dokładam je na prośbę Gosi do posta. Sama Gosia zaganiana, bo pojawiła się informacja, która daje nadzieję. Ale o tym później, bo nie znam szczegółów. Trzymajmy nadal kciuki. Bardzo mocno!

JolkaM