Życzenie drugie i trzecie: kotka dla Ewy, Ewa dla kotki.

Kocineczkę, co miauczy cieniutko jak myszka, mieliście już okazję poznać przy okazji posta Miękinia dzieje się (klik). Widać tam na filmie, jak ostrożnie wychodzi z kontenerka i skarży się cichutko na swój los. 

Zaraz powędrowała ona na stół operacyjny, a po zabiegu sterylizacji wyglądała tak jak na zdjęciu poniżej. Bidulka. 

Kocineczka Myszka (imię na potrzeby tego posta) na początku zakumplowała się z Malusią, trzecią naszą tymczasową czarno-białą "krówką".  

Bardzo szybciutko, od samego początku, garnęła się do człowieka; łasiła się do rąk i nóg, nieśmiało i delikatnie bawiła się wędką i roztaczała wokół swój subtelny urok. To taka ślicznotka z różowym noskiem, bardzo ufna i bardzo powabna.  

Nie miała najmniejszego problemu z zaprzyjaźnianiem się z każdym z naszych kotów. Młody powarkiwał na nią z 3 dni, ale ona udawała, że tego nie widzi bądź schodziła mu z drogi, i już po trzech dniach nastąpiła wspólna zabawa i dobra komitywa. 

Kocineczka Myszeczka jest z tych roztapiających serce od razu. Nie trzeba jej oswajać, nie zaznała krzywdy, radziła sobie w wielkim stadzie kotów na małej powierzchni. Wszystko inne to dla niej luksusy. 

Wszystkie te cechy sprawiły, że przypomniałam sobie o jednej miłej czytelniczce, która szuka kotka. Malutka wydała mi się idealna do jej potrzeb. Wahałam się chwilę, bo nie lubię wciskać nikomu kotów, ale zapytać można, przecież to nic nie szkodzi!

Napisałam list do Ewy. Znacie Ewę z Antygony? Nie komentuje za często, ale jest, odwiedza mnie, kibicuje.
Mam nadzieję, że Ewa wybaczy mi, że częściowo zacytuję nasze listy.

Mój list:

Ewo, ja tylko tak spróbuję, czy ta koteczka z Miękini nie przypadnie Ci do serca. Jest przemiła, kochana, miziająca, przylepka, łagodna, ma długie futerko. Ma jeszcze chore oczko, ale to się wyleczy i biorę to na siebie jakby co. Tak jak i szczepienie. Jest po kastracji. Koteczka ma rok. Całe życie spędziła w jednym pokoju, więc nie będzie chciała na dwór. Miała kocie towarzystwo, więc szybko się zaprzyjaźnia, jest bardzo łagodna.

Nie martw się, kochana, nie namawiam Cię, tylko jeśli ci zabije serce do tej malutkiej. :)

Potem była jeszcze jedna wymiana mejli, a potem…

Typowe zachowanie kotki. 

Ewa odpowiedziała mi. I co to była za odpowiedź, możecie zobaczyć poniżej. :)

Gosiu kochana, cały dzień się zastanawiam. Po prawdzie to już rano byłam właściwie zdecydowana, ale wypadało poczekać, żebyś nie myślała, że się jednak nie zastanowiłam. :-)

Żartuję, ale trochę racji w tym jest. Myślałam w nocy, wyszło mi, że przecież się nie obrazisz, jak odmówię i wezmę jednak kota z bliska, też potrzebującego. Mogę odmówić. Ale otóż nareszcie spełniło się to, co mi mówiłaś, w sensie - poczekaj, może przy którymś kocie ci piknie serce. Czy coś. I wyszło, że chociaż mogę odmówić, to nie chcę. Kocia jest przecudowna, rzeczywiście chwyta za serce. Jeśli możesz to jakoś zorganizować, to co tam, chcę tę i już. :-)

(…) Powiedziałam dziś mężowi, że wybrałam kota. On spytał, skąd ten kot. Ja, że z Wrocławia. Za moment: Muszę tam po niego jechać? Fajny człowiek z niego. :-)

(...) Wiesz, boję się bardzo, podekscytowana jestem tak samo bardzo. Wyobraź sobie, jak też czują się ludzie, którzy adoptują dzieci. Jezuńku kochany. :-)

Tak więc kocinka ma już domek, czekam na nią z niecierpliwością. Mąż już tłumaczył Guciowi, że będzie miał "babę". Ja też mu mówiłam, nawet słuchał początkowo, ale potem... Jest na zdjęciu, zobacz.

Guciu

Jesteś pewna, że dam sobie radę i że w dobre ręce dajesz kota? (…)

Napisz mi, co tam jeszcze o niej ci się przypomni, co lubi, czy się czegoś boi i tak dalej.

Nie wiem, co jeszcze, ale pewnie cię będę męczyć mailami, zanim trochę nie ochłonę, co może nastąpić dopiero po długim czasie. Albo wcale. :-)

Kończę, prawie nie spałam w nocy, mam nadzieję, że nie będzie to normą aż do 19 lutego. :-D

Ewa

PS. No tak. Napisz mi, jak się mam z Agnieszką skontaktować, gdzie pojechać. Co robić, matko kochana, tylko spokojnie. Ten kot nas polubi chyba, prawda?

Jak widzicie, moja radość nie miała granic! Jestem taka szczęśliwa, że Ewa weźmie kota ode mnie, że chce mi się śpiewać! To wymarzony przez nią drugi kotek, wyproszony u męża, wyczekany. Ewa szykuje się do tego jak do najważniejszego momentu w życiu. Troska, miłość i chęci aż wylewają się z każdego mejla.

Następne listy od Ewy to czysta poezja i balsam na moje serce:

Pudełko mam przygotowane, będzie wymoszczone mięciutko, ulokujemy ją na razie w sypialni, żeby miała czas na odpoczynek i oswojenie się z nową sytuacją. Mam nadzieję, że będzie miała u nas dużo więcej powierzchni do biegania, dom jest dwupoziomowy, na dole jest salon i kuchnia, na górze trzy sypialnie. Do tego schody, na których się siedzi i z góry wszystko obserwuje. :-)

(…)

Poza tym, co tu kryć, im dłużej na nią patrzę, tym bardziej już ją kocham. :-) Dzieci wczoraj siedziały w internecie, szukając imienia, które pasowałoby do Gucia i do koci, której zdjęcie miały przed nosem. Dzieci mówię, jedno 24 lata, drugie 20. Mąż z dołu pokrzykiwał - Pestka, Pusia, Miłka, a one z góry odpowiadały - nie, nie, nie. :-) Wesoło było.

Ewo, pytałaś, jaka jest ta koteczka, co lubi, czego się boi.
Nie boi się odkurzacza ani żadnych domowych sprzętów. Lubi włazić na blaty w kuchni, ale po 3 dniach gonienia jej stamtąd już załapuje, że należy zwiać, jak idę. :) Nie boi się psa, choć podchodziła do niego na początku z wielką rezerwą.

Nie jest  łakoma, raczej wybredna, je malutko jak myszka, widać, że lubi ludzkie jedzenie, czekoladę wyjadłaby MójCiOnemu z ust (nie dostała!). Najbardziej smakowało jej... masło, które przyniosłam, aby zmusić Malusię do mycia się. Serek biały kłuł ją w ząbki. Wieczorem zjada suchą karmę, ale widać, że brzuszek ma nierozciągnięty. U mnie to się może zmienić... 

Koteczka zaczyna eksplodować radością. Dostaje tzw. szwungi i lata po całym domu. Sama radość! :)

Kocha ją Hokus, kocha ją Młody, akceptuje Amisia, jedynie wuj Kayron nie ma dla niej litości. :)

Wczoraj byłyśmy na kontroli. Niestety oczko nadal nie jest dobre, więc wetka zmieniła maść. Przy okazji sprawdziła uszy, badała pod mikroskopem ich wydzielinę - czysta, nie ma świerzba, ale na wszelki wypadek kotka dostała wczoraj advocate, więc wszelkie żyjątka w niej i na niej nie mają szans, jeśli jeszcze (bo była już odpchlana i odrobaczana) tam były. Za tydzień idziemy na szczepienie. Zrobię wszystko, aby na spotkanie ze swoją nową mamusią była wyszykowana, piękna, zgrabna i powabna. No i zdrowa!

Wiem, że Ewa doskonale by sobie z tym poradziła, ale tak zazwyczaj robię, więc w tym przypadku też tak będzie.  

No to na koniec (jakby komuś było mało zdjęć) sesja zdjęciowa Myszeczki-Gwiazdeczki.

Dla porównania Młody.

Myszeczka na śliczną plamkę na nóżce i...

różowe poduszeczki! Słodkie, prawda?

Za ok. 2 tygodnie znana Wam doskonale firma KotTrans (klik) z szefową Agnieszką i kierowcą Andrzejem wyrusza ze znaną sobie misją: dostarczyć kota do Warszawy.

Świetnie się złożyło, że Ewa może przyjąć kotkę za dwa tygodnie, bo będę miała czas doprowadzić sprawy jej zdrowia do końca.

Kotuleczka jest przytulakiem, wieczorem przychodzi do mnie, układa mi się na piersi i zasypia. Kochana.

Nawet teraz wciąż mi "pomaga" pisać ten post. :)

Ewo, jestem przeszczęśliwa, że kotka u Ciebie znajdzie dom. Dziękuję, że ją wybrałaś. Mam pewność, że będzie miała u Ciebie wszystko, co najlepsze. Napisałaś przecież:

(…)

Obiecuję, że cały dom będzie się nią opiekował, tulił, podsuwał smakołyki, głaskał; i ma cztery łóżka do spania, dwa kocyki na parapecie i jeden na szafie, dwa pudełka do schowania i jeden koszyk. :-)

Hura!!