Zakochać się w Kioto i... wyjechać do Nary

Oto przewrotność -  nie tyle kobieca, ile losu. Cóż, może kiedyś tam wrócisz, Gosiu. Zresztą myślę, że jeszcze tyle cudownych miejsc przed Wami, że kto wie, czy miłość do Kioto nie zostanie przyćmiona. Tymczasem jednak, mimo że nasi od wczoraj mieszkają w Narze, my cofamy się do Kioto. Dziś mało pisania, dużo zdjęć - Gosia ma nareszcie dostęp do sieci i może, cytuję, słać, ile wlezie!). 

***

Kioto - miasto tysiąca twarzy, miasto dla ludzi.
I maleńki spacer po naszym Kiotto. :)

19.05.2014

Jolu, jestem zakochana! I nie była to miłość od pierwszego wejrzenia! To uczucie dojrzewało przez kilka dni naszego pobytu, aby wybuchnąć żarem podczas naszej  przedwczorajszej rowerowej wycieczki śladami maleńkich świątyń i ich ogrodów. Kiotto (jak mówię ja - wyjątkowo uzdolniona w przekręcaniu słów) pokazało nam wtedy swoje śliczne oblicze. Właściwie każdego dnia odsłaniało je coraz bardziej, czarując i uwodząc jak... wyrafinowana gejsza.

To czyste, zadbane, spokojne miejsce na ziemi, pełne taktownych, grzecznych ludzi, gdzie na pewno można szczęśliwie żyć. Tak je widzę: jako przyjazne miejsce do życia. Moglibyśmy tu spędzić jeszcze wiele tygodni, a wciąż nie nasycilibyśmy się nim w pełni. Jeszcze nie wyjechałam, a już bym chciała tu wrócić. Jeszcze nie wyjechałam, a już żałuję, że jutro mnie tu nie będzie... 

Jest w tym mieście także teatr noh, ale, jak ogólnie wiadomo, nic nie jest doskonałe. ;)

Kioto to:

spokojne uliczki z widokiem na góry,

urocze na nich miejsca,

zaskakująca roślinność (mandarynki?), 

różnorodna zabudowa, stare obok nowego, 

nieprawdopodobnie czyste ulice, 

automaty z napojami na każdym rogu,

genialnie oznakowane wszystko, co tylko możliwe, 

również dla niewidomych, 

uliczki bez chodników - szkoda miejsca, 

zachwycające parki, 

przepiękne motyle,

(czyż nie cudny?)

tysiące mostków, 

jeziorek i sadzawek, 

żółwie (!),

stare drzewa

o fantazyjnych kształtach, 

kruki, 

ślady perfekcyjnego dbania o przyrodę, 

wielkie przestrzenie 

obok uroczych zielonych enklaw, 

na każdej uliczce świątynia, 

targowiska z wszelkim dobrem, 

gdzie można kupić za grosze pyszności 

i zjeść je ze smakiem nad Kamo,

np. warzywa w tempurze, 

z takim widokiem

na trasę spacerową  

i ścieżkę rowerową. 

Wiedziałaś, że rosną tu palmy?

I do takich widoków można przywyknąć, 

kiedy co krok, na świątynnych terenach, spotyka się bramy tori  

prowadzące do kolejnych świątyń 

i do kolejnych parków, 

gdzie czci się drzewa 

i kamienie, 

a kobiety noszą bajeczne stroje...

I znów, przechodząc przez bramę,  

wracamy ścieżką nad rzeką Katsurą; 

spacerują ludzie z pieskami, 

i można wstąpić na mrożoną matchę do Starbucksa (gdzie jest darmowy dostęp do sieci).

Kioto to brzydkie fragmenty 

i piękne, 

to bezpieczne miejsce, gdzie nikt nie dmucha dymem z papierosów w twarz, nawet na ulicy.

Gdzie ludzie są uprzejmi i grzeczni. 

Gdzie jest milionpięćsetstodziewięćset luster ulicznych, żeby było bezpieczniej w ciasnych zaułkach.

Choćbym wymieniała cały dzień, nie oddam tej różnorodności, którą oferuje to wspaniałe miasto.
Pozdrawiamy nieustająco!