O Bentleyu z Pragi - dla Hany i nie tylko

Napisała do mnie Bożena z Pragi. Kto zna historię Bentleya, ten przeczyta z ciekawością:

Cześć Gosiu.

Jesteś na pewno ciekawa, co u Bentleyka. W piątek wieczorem 13 grudnia zabraliśmy go do domu. Do dyspozycji dostał największy pokój. Niestety bardzo szybko zauważył, że my znikamy gdzieś obok i kiedy słyszał nasze głosy, tak miauczał, że już w sobotę rano opanował całe mieszkanie. Izolacja bardzo mu się nie podobała. Od pierwszej chwili czuł się u nas jak u siebie. W ruch poszły firanki, wazony. Kwiaty doniczkowe zostały szybko wyniesione na korytarz. Moja kolekcja ceramicznych kotów została pomniejszona, ponieważ kiciuś trzem utrącił główki. W tym mieszkaniu wychowała się od dwumiesięcznego kociaka Fibi, ale ta zawsze była grzeczna, powolna i ostrożna. Bentleyek to kochany pieszczoch, zasypia obok mnie, pięknie mruczy i psoci; nie chodzi, tylko biega i podskakuje. Niestety gorzej jest z Fibi. Warczy i prycha na malucha. Nie pozwala Bentleyowi zbliżyć się do siebie. Wydaje mi się, że jest dla niej zbyt szybki i głośny. Ona kocha święty spokój, pełną miseczkę i swój drapak. A Bentleyek, choć ma swoją kuwetę, załatwia się w jej, choć ma swoje miseczki, wyjada jedzenie Fibi, i choć kupiliśmy mu nowy drapak, on i tak woli ten Fibi.

(...) Ta piękna, dostojna biała dama to moja brytyjka colour-point Fibi, a młodzieniec z błyskiem w oku to Bentleyek.

Fibi nadal warczy i prycha, ale już porusza się po całym mieszkaniu. Wcześniej tydzień siedziała tylko w pokoju syna, opuszczając go na przykurczonych, krótkich łapkach, jedynie kiedy była głodna lub potrzebowała iść do kuwety. Teraz wchodzi sama do pokoju, gdzie akurat jest Bentleyek i bacznie go obserwuje. Wczoraj nawet chwilę leżały na jednym łóżku, niestety ten bezruch szybko znudził się Bentleykowi i skoczył (chcąc się bawić oczywiście) na kocicę, która pacnęła go kilka razy łapką, i zabawa się skończyła. Odszedł ze spuszczonym ogonkiem, ale głośno skomentował jej zachowanie i powiedział, co sobie o niej myśli; gadał jeszcze długo w przedpokoju. Tak że nie jest cudownie, ale jest lepiej.

Z ostatniej chwili: Dzisiaj (29.12) Bentleyek przewrócił bardzo dobrze zabezpieczoną choinkę, to tak á propos Twojego Hokusika (Hokus + choinka = katastrofa).

Serdecznie pozdrawiam. Bożena

Szczęśliwego Nowego Roku.

Bardzo dziękuję za wieści, Bożeno! Ten mały naprawdę wygląda jak mój Kajtek - rasowy maine coon. Jest prześliczny!

Dla porównania Kayron, jak był malutki:

I razem: