Orkiestra Klubu Uroczych Zwierząt Sierżant Amisi

Głowiłam się, jak nazwać obchody święta zwierzolubnych. W końcu stanęło na zlocie, podczas gdy właściwe określenie było w zasięgu ręki! Na sąsiednim, zaprzyjaźnionym blogu, w Tawernie u Przemka! Nie może być lepszej nazwy dla tego wydarzenia niż ta wymyślona przez Niego.

Twórca okolicznościowego plakatu sam to tak opisał:

Gdy Ania poprosiła mnie o zaprojektowanie czegoś okolicznościowego z okazji setnego wpisu do "Zwierzolubnych", przyszedł mi do głowy trochę pokrętny pomysł, którego efektem jest ten plakat. Jest to nawiązanie do "Orkiestry Klubu Samotnych Serc Sierżanta Pieprza" Beatlesów (w oryg.: Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band)... Sierżant Pieprz stał się Amisią, "samotne serca (lonely hearts)" przeszły w "urocze zwierzaki (lovely pets)" i tak powstała "Orkiestra Klubu Uroczych Zwierząt Sierżant Amisi" (Sgt. Amisia Lovely Pets Club Band"...

Orkiestra zagrała z okazji osiągnięcia w spisie magicznej setki. Były śmichy, chichy i łzy wzruszenia. Było pyszne żarełko, swawole i harce w basenie. Nic dziwnego, że natchnęło to wielu zdolnych zwierzolubnych do opiewania tego wydarzenia w wierszach i prozie.

Jak zwykle nie zawiedliście. Jak zwykle cieszę się, że jestem częścią tego kreatywnego świata szczerych ludzi, którzy zamiast utyskiwać na wszystko wokół, potrafią i chcą się bawić.

W końcu to piękny dzień, kiedy może spotkać się razem taka wielka zwierzolubna rodzinka, tak napisała do mnie Viki i zaproponowała taką muzę: 

Genialna! Viki, jestem zachwycona Twoim wyborem. 

A teraz po kolei. 

Jak powstał spis, opisała Pantera w swoim trzynastozgłoskowcu godnym Mickiewicza: 

Spis zaczął się jesienią, po urlopie Anki,

na który zaprosiła zwierzolubne fanki

wraz z fanami i całym żywym inwentarzem.

Był przejazd, hotel, karma oraz drinki w barze,

wycieczki krajoznawcze, kultur poznawanie,

zdjęć pstrykanie, rozmowy, zwierząt pilnowanie.

Z dnia na dzień do wycieczki dołączali nowi

zwierzolubni ludkowie do figli gotowi.

Hotel w szwach pękać zaczął, kuchnia ledwie żyła,

a personel zamierzał z miejsca dawać dyla.

Lecz co dobre, się kończy. Czas ruszyć z kopyta

i zakończyć uroczy pobyt w Dolomitach.

Odliczaliśmy pilnie ludzi i zwierzęta,

część została w hotelu, bo nikt nie pamiętał,

ile w sumie nas było, więc się zapodziali

i na koszt Wrocławianki dalej balowali.

Po powrocie na blogi padła propozycja,

by się jakoś zwróciła cala inwestycja.

Przy pomocy Anuli, Przemka i Amisi

powstał Klub Zwierzolubnych, jego logo wisi

na każdym zwierzolubnym blogu i wskazuje,

kto zwierząt przyjacielem.

Aneczko, dziękuję!

Potem do spisu przystąpił IGOR, mój trzynastoletni (!) nadworny SPISOWY (prywatnie syn JolkiM), który swoją pracę opisał tymi oto słowy:

Pani Anka zarządziła
zwierzaków spis powszechny,
a z innymi uradziła,
by je policzyli,
gdy się pojawi numer setny.

Wiele dni i nocy 
na blogu wpisywano,
wiele dni i nocy, 
lecz żadnego nie pomijano.

Gdy się uzbierała setka,
młodszego spisowego prawie zabrała karetka.
Lecz wszystkie zwierzaki policzył, 
choć nikomu by tego nie życzył...

To teraz już wiecie, czym opłacił to liczenie młodszy spisowy! :)
Igor, jestem pod wrażeniem tego wiersza i szalenie podoba mi się jego lekkość i dowcip.
Zamierzam jeszcze nie raz prosić Cię o pomoc. :) To sama przyjemność. *

Mama tego niesamowicie zdolnego młodego poety też dołożyła swoją cegiełkę do orkiestrowego grania i przysłała nam utwór adekwatny do tematu. Znacie? Lubicie? Ja uwielbiam tę piosenkę!

Kiedy swój przepiękny wiersz zaprezentowała Olga Jawor, zrobiło się kameralnie i eterycznie, jak na wieczorku poetyckim.

Niech żyje ta wielka rodzina

I niech się po świecie rozrasta

Zbratana z ludzkością zwierzyna

Co serca puszyście nam głaska

Co daje nam radość istnienia

Bo uczy nas kochać miłością

Dziś czas jest, by wyszła z cienia

Rodzina nasza z ufnością

Bo obok patrzą nam w oczy

Wariaci, co też mają w domu

Zwierzątek mnóstwo uroczych

I muszą pochwalić się komuś

Podzielić się swą opowieścią

Wyszeptać swoje historie

I dzielić się dobrą tą wieścią

Że można traktować się godnie

Szanować się i miłować

Pamiętać i tęsknić za sobą

Zwierzęcy świat z naszym związać

I lepszym uczynić świat obok

Zaraz za Olgą (a może to było odwrotnie) przyleciała ze swoim literackim wkładem w imprę Viki i zagrała na melodię lizusowską, (ale cóż ja mogę na to poradzić, proszę, błagam, wydziedziczam i nic nie pomaga!).

Proszę Państwa,

Oto Anka!

Zwierzolubna Wrocławianka.

Chętnie kotom łapkę poda,

Swego czasu Jej nie szkoda.

Co dzień z rana nas rozpieszcza

Komiksami, co umieszcza

Ku ogólnej aprobacie.

Przyłącz się i Ty, bracie.

A skoro przyszła Viki, to wiadomo, że za nią musiała natychmiast przybiec Alucha (coś one są ostatnio nierozłączne) i po różnych krygowaniach, że niby nie umie, że paluszek ją boli itp., zaistniała w sieci jako autorka tego sympatycznego wierszyka:

Czuję presję, Droga Anko,

bo gaduła ze mnie wielka,

a dziś można przez kolanko...

Milczę - nie jak kumpelka!

Kłaniam się więc nisko,

witając całe towarzystwo!

Witam chlebem i solą -

nie, nie, nie rukolą!

Częstujcie się, psiaki,

mam całe pęta kiełbaski,

Dla łysych też coś się znajdzie

- ze smalcem po pajdzie?

Spokojnie, spokojnie, moi mili!

Żeby sąsiedzi się nie zdziwili,

co tyle ferajny tu robi,

nie tylko Anki blog zdobi!

Zwierzyniec cały to nie zdjęcia,

on do uśmiechu zachęca!

Nawet gdy gorsza chwila,

To jest miłość pupila!

Wtedy (a może nie...) coś wstąpiło we mnie i w Viki, co zaowocowało następującą lepiejową przekomarzanką:

Viki: Lepiej zwierzolubnym być człowiekiem,

niż czułości przykryć wiekiem.

Anka:  Lepiej zaopiekować się zwierzakiem

niźli nieczującym krzakiem!

Viki: Lepiej z kotem spać w duecie

niż sąsiadce grać na flecie.

Anka: Lepiej w żarze siąść okrakiem

niż nie skumać się z futrzakiem.

Viki: Lepiej w domu głaskać koty

niż zasuwać do roboty. :)

Anka: Lepiej zwierzolubną być wariatką

niż ponurą bez zwierząt frustratką.

Viki: Lepiej zwierzolubnym być wariatem

niż pomykać małym fiatem.

Viki: Lepiej znać się na kocurach

niźli głowę nosić w chmurach.

:)) Dzięki, Viki, przekomarzać się z Tobą lepiejowo to czysta rozkosz!

To jeszcze nie koniec i gorąco zachęcam do przeczytania wierszyków od Ninki, które są urocze!

 "Zwierzolubni"

Zwierzolubny to ktoś taki,

Kto bardzo lubi zwierzaki:

Koty, psy, myszki, chomiki,

Szczury, szynszyle, króliki,

Konie, papugi, owady -

- wszystkich zliczyć nie dam rady!

Zwierzolubny tym się chlubi,

Że go każdy zwierzak lubi;

Bo pomoże zawsze chętnie

I pogłaszcze umiejętnie,

I wyleczy, gdy potrzeba,

I nakarmi, kiedy bieda.

Niech więc ręce chwycą łapki!

Niech i łapki chwycą ręce!

Choć jest rodzin koło setki,

Niechaj będzie jeszcze więcej!

Niechże rośnie nam Rodzina

Tak, jak w karnawale pączek.

I niech nowych nam przybywa

Łapek, pazurków i rączek!

Ninka napisała: Miał być ten jeden wierszyk, ale pozazdrościłam Panterze

trzynastozgłoskowca, więc jeszcze taki:

"Do Zwierzolubnych"

Rodzino Zwierzolubnych wielka i wspaniała!

Niech się przy tobie każde towarzystwo schowa.

Tyś wszystkie wokół dobre serca pozbierała,

A nad tobą panuje Amisia - Królowa.

Niech wciąż nowe rodziny w twe progi wstępują,

Niech spływają na ciebie splendory i chwała!

Niech się tu wszyscy zawsze dobrze czują,

Boś ty pięknym i mocnym węzłem nas związała!

I teraz radość, bowiem oprócz niezastąpionego Przemka pojawił się ze swoją inicjatywą kolejny men - Rafał vel Lipton_ER! I zagaił tak:

To i ja popełnię wiersza.

Ekhm, ekhm…

Na blogu Za drzwiami słychać już od rana,

jak to Anka Wrocławianka nakręca nas sama.

A jej zwierzaki skaczą i hasają,

bo dziś uroczystość bardzo ważną mają.

Setka się zebrała Zwierzolubnych parek

i Anka powiedziała, że będzie kabaret. :)

Po wierszu można spocząć. :)

Słyszeliście? Spocznijcie! Dzięki Ci, Rafale!

Już kończymy. Chcę jeszcze pokazać Wam list, który dostałam od jednej z koleżanek blogowych. Nie ujawniam, od której, bo list był prywatny, ale sprawił mi on prawdziwą radość. Poczułam, że ta moja zabawa ma sens. Dziękuję Ci, koleżanko blogowianko!

CIESZĘ SIĘ, ŻE NALEŻĘ DO BLOGOWEJ RODZINY ZWIERZOLUBNYCH!!!    

Dzięki Twojemu pomysłowi poznałam tylu zakręconych ludzi (oczywiście pozytywnie), myślę, że jest nas więcej niż 102. To cudownie wiedzieć, że gdzieś tam daleko lub blisko ktoś kocha zwierzęta i otacza je troską. Też jestem panią w tzw. średnim wieku i nie dziwią mnie takie pomysły. Twoja "altanka" pod Wrockiem - zamykam oczy i wyobrażam sobie, jak wszyscy przybywamy. Ten trzepot skrzydeł. To wesołe szczekanie, miauczenie itp. No i oczywiście kumkanie moich książąt! Myślę, że Ty też to widzisz:  TO JEST BAJKA.

Widzę, widzę. To świat mojej bajki...

Na koniec miły obowiązek. Punktualnie o 18.00 zaroiło się w statystykach. Wiele osób przybyło na konkurs z różnych stron, ale zwycięzców mogło być tylko trzech.

Rozwiązanie konkursu dla zwierzolubnych:
Nagrody w postaci książek Doroty Sumińskiej do wyboru:
1. Autobiografia na czterech łapach.
2. Dalej na czterech łapach.
3. Zwierz w łóżku.
+ cuda-wianki, czyli niespodzianki od Anki Wrocławianki, zostaną wysłane w przyszłym tygodniu. Proszę o przysłanie na maila decyzji o wyborze książki i adresu do wysyłki następujące osoby:
1. Ninkę
2. Konwalię
3. Mnemosyne

a także Maskotkę, która to otrzyma nagrodkę (czyli taką malutką nagrodę) pocieszenia.

Gratuluję serdecznie zwyciężczyniom i bardzo się cieszę, że wszystkie wzięłyście udział w tym malutkim konkursiku.

Niniejszym występy Orkiestry Klubu Uroczych Zwierząt Sierżant Amisi z okazji 100 zwierzolubnych rodzin uważam za zakończone. Następne, kiedy będzie nas 200! 
To zagrajmy na zakończenie - muzyka od Viki.

PS. * Kto nie wyrazi szczerego zachwytu wierszem Igora, zostanie... tak, tak! Wydziedziczony! :)))