Jak wychowuję Tośkę

Zanim napiszę o nowym piesku, szybki pościk dzięki Agnieszce z Krakowa, która ma u siebie mamę i siostrę Ptyśki. 
Co do tej ostatniej, to przyprawiła nas o zawał serca, bo zniknęła nam dziś rano, nie przybiegła jak zwykle na śniadanko, nie plątała się pod nogami i rękami. Myśleliśmy, że udało jej się czmychnąć niepostrzeżenie gdzieś do garażu, wyszła stamtąd przez kocią klatkę i biedna siedzi gdzieś pod krzakiem. Na szczęście panienka zmaterializowała się nagle około 11:30 koło miski z wodą, z której jak gdyby nigdy nic zaczęła popijać. A ja już zdążyłam ogłoszenia popowieszać w okolicy! Dać je na olx i na fejsa! Uff, na szczęście lafirynda jest w domu. To mi pokazuje, jak bardzo ją kocham. :)

A teraz oddaję głos Agnieszce:

Jak wychowuję Tośkę, a raczej jak Tośka wychowuje mnie. :)

Ale o tym zaraz. Cieszę się że Ptysia się znalazła. Musiała smacznie spać w jakiejś kryjówce, tak myślę.

Szarlotta też znika czasem, ma mniej możliwości, bo mieszkanie mniejsze, ale bardzo lubi półki w szafach i chowanie się w łóżkach.

Otóż bardzo nie lubię tego zwyczaju Tosi - wyszukiwania jedzenia na szafkach w kuchni. Nie powinna tam wskakiwać, jeszcze kiedyś się poparzy, jak coś gorącego będzie stało. No i nie jest to fajne - zostawię bułki w pojemniku na chleb w woreczku, ale nie domknę pojemnika i rano bułki rozwleczone po podłodze i poskubane. Upieczona szarlotka (ciastko, nie kot :) przykryta ściereczką - zaraz rozwleczona po podłodze.
Tośka, niestety, łatwa nie jest - swoje wie, nie reaguje na moje krzyki, pryskanie wodą - jeśli już ją złapię.

Ale zwyczaju nie lubię i chcę ją tego oduczyć. Znalazłam w sklepach internetowych odstraszacz dla kotów z czujnikiem ruchu
http://www.petsafe.pl/domowy-odstraszacz-kotow-ssscat-cat-3-id-1729.aspx

Ale urządzenie jest za drogie, nie kupię go. Wymyśliłam w swej mądrości, cała dumna z siebie :) że w Rossmanie za 20 zł są odświeżacze powietrza też z czujnikiem ruchu, może to będzie równie skuteczne. Może przechytrzę Tośkę (i sklepy dla zwierząt).

No cóż :( Obecnie mam kota pachnącego jaśminem, a w kuchni mam ciągle duszący zapach drzewa sandałowego i jaśminu. :( Natomiast gdy położyłam się wczoraj spać, usłyszałam mlaskanie z kuchni, byłam zdumiona, cóż ona mogła znaleźć, już tak uważam, żeby czegoś nie zostawiać - i zgadnij, czym się zajadała. Czekoladką z białej czekolady, którą wynalazła w pudełku na szafce w kuchni. Tak, otwarła pudełko... Rany, mam nadzieję że biała czekolada nie szkodzi kotom, zjadła prawie całą, dość dużą czekoladkę...

Tak, teraz gdy wychodzę z kuchni, zapala mi się w głowie światełko - "sprawdź, czy czegoś nie zostawiłaś na szafce, co mogłoby smakować kotu". No, wychowała mnie...

Inny zwyczaj Tośki jest uroczy, ale trochę uciążliwy. Jak już pisałam, budzi mnie rano mizianiem i barankiem; to jest fajne i bez zmian. A gdy, mimo jej ponaglania nie wstaję, kochana Tosia siada na mojej szafce przyłóżkowej i strąca łapką to, co tam leży, a więc po kolei: okulary, telefon, budzik.


W trosce o te, dość cenne, przedmioty nauczyłam się (kto kogo wychowuje? :) chować je do szuflady w tejże szafce, nie domykam szuflady, bo chcę słyszeć budzik. I cóż Tosia robi? Oczywiście usiłuje wyciągnąć z szuflady - okulary, telefon, budzik... A gdy jej się nie udaje, patrzy, co jeszcze zostało na szafce. No, został kubek z niedopitą herbatą z rumianku. Spróbujemy więc wyciągnąć torebkę z kubka... Wszystko już poplamione herbatą? To dobrze, koci personel w końcu wstanie, bo będzie chciał ocalić coś od plam z herbaty. Nie ma torebki, bo personel nauczył się ją wyciągać? To spróbujemy strącić kubek, tak fajnie cieknie do szuflady, na książkę, dywan...
Tym samym nauczyła mnie nie pić w łóżku. :)

Zobaczymy, co będzie dalej...

Pozdrawiam
Agnieszka

Ja się uśmiałam. Nie wiem jak Wy. :))