O pieskach, które znalazły domy

Żegnam dziś Pakiwaje: Pamelkę i Kiwaja, które swoje imiona zawdzięczają postaciom z bajki “O chłopcu, który szukał domu” Ireny Jurgielewiczowej.

Piotruś - sierota, zagubiony w okrutnym świecie, szukał domu w towarzystwie swoich przyjaciół: kotki Pameli i psa Kiwaja, a także wspierany przez wiele innych zwierzaków, no i ten dom znalazł w momencie, gdy został obdarzony miłością przez zastępczą mamę. 

Tak się też stało z Pakiwajami - przy pomocy zwierzaków znalazły domy, bo ktoś je pokochał! Magia imion zadziałała!

Jaki był ten czas z nimi Za Moimi Drzwiami? Już to pisałam, ale powtórzę: czarowny, niezwykły, wzruszający, intensywny i niezapomniany. Był wspaniały!

Zazwyczaj w kocich sprawach pomaga mi Fikunia - kocia terapeutka. Teraz okazało się, że Mika ma zapędy opiekuńcze wobec małych piesków! Kochana ta sunia otoczyła opieką szczeniaczki i nie dość, że pozwalała im tulić się do siebie, bawiła się z nimi, to nawet pozwalała im jeść ze swojej miski! Bo z miski mamusi zastępczej smakuje przecież zupełnie inaczej niż z własnej. :) 

Niesamowite było też obserwowanie zachowania Ptysi. Ta kocina, szczęśliwa ponad miarę, że ma kogoś do zabawy, szalała z maluchami jak równy z równym! To był dla niej bardzo dobry, wesoły czas. Nie to, żeby inny był smutny! Ptysia wspaniale weszła w nasz dom i jest tu żywym sreberkiem, czarowną trzpiotką, przeszczęśliwą istotką. 

Fika, na początku zazdrosna i o mnie, i o siostrę, w końcu też przekonała się do Pakiwajów. W ostatnim dniu wszystkie bawiły się razem: Mika, Fika, Pamelka i Ptysia. 

Tylko starzy rezydenci kręcili nosem i znów mieli trudny czas... Ech, mam wyrzuty sumienia. 

Zdjęcia wiele opowiadają bez słów. Uśmiechnijcie się! 

Pamelka pojechała wczoraj po południu. Pani Aneta - jej nowa mama, skorzystała z pomocy przemiłej pary: Ani i Jana. Co ciekawe, po Kiwaja też przyjechał pan Jan, a więc oba pieseczki opuściły nasz dom w ramionach Janów. :) Ciężko było  się z nią żegnać, bo ten promyczek szczęścia, podobnie jak jej przesłodki braciszek Kiwaj, na dobre wlazł mi w serce. Kiwaja już opłakałam wcześniej, a słysząc od pani Marysi, jak jest kochany i zadbany, nie mogłam się dłużej martwić. 

Teraz to samo słyszę o Pamelce. Wiadomości z nowego domu - od pani Anety - są cudowne:

Jeszcze śpimy, 🙂oczywiście w pościeli... Malutka leżała obok w poduchach i w nocy zaczęła się wdrapywać do łóżka... 🙂 Jak ją tylko wzięłam, to całą noc spała wtulona we mnie. 🙂 Jest przesłodka. Z mężem, jak ją zobaczyliśmy, to od razu miłość od pierwszego wejrzenia i lizanie po twarzy. Dziękuję, Pani Małgosiu, za tę kruszynę (w rzeczywistości jest dużo mniejsza niż na zdjęciach!). 🙂 U nas będzie bardzo szczęśliwa. W dniu jutrzejszym podeślę zeskanowaną umowę. Dzisiaj żyjemy jeszcze w kartonach. 🙂 🙂 Pozdrawiam!

Kochane Pakiwaje, dałyście mi wiele wzruszeń! Jestem waszą dłużniczką i nigdy was nie zapomnę. 

Posprzątałam wczoraj wszystkie rzeczy po was; i klatkę, która was chroniła na początku, gdy zostawałyście same, i kocyk, żebyście miały cieplutko, podkłady, którymi wyłożona była podłoga, bo przecież jesteście niemowlętami, a te załatwiają się pod siebie, i  koci tunel - ulubioną zabawkę, i koci drapak-legowisko, gdzie uwielbiałyście się podgryzać z Ptyśką, i mnóstwo piłeczek, gryzaków, innych zabawek. Po tym wszystkim zostało puste miejsce. Jest czysto, nie grozi wdepnięcie w psią kupkę. Jest tak, jak było przed wami. I po co komu ten porządek i przestrzeń? Jak traci to w porównaniu... 

W następnym tygodniu czeka Mikunię sterylizacja, w związku z tym nie mogę brać kolejnych piesków. Wiem, że nikt mi nie wierzy, wiem, ale to siła wyższa i muszę (MUSZĘ) wykazać się rozsądkiem. Ament!

Poza tym całkiem egoistycznie marzy mi się jakiś wyjazd... 

I jeszcze poza tym mam pod opieką kolejne zwierzaki, a jakie, można zobaczyć TU.