Ogromnie wzruszająca historia - post dla Hani

Kochana Haniu, delikatna, wrażliwa Księżniczko, dobra Wróżko. Chcę Ci dzisiaj bardzo podziękować za to, co dla mnie zrobiłaś, a zrobiłaś wiele. Sprawiłaś na przykład, że zrobiło mi się ciepło na sercu, że wzruszyłam się ogromnie, aż do łez,  i że do dziś uśmiecha mi się buzia na myśl o tym, jakie kochane dziewczynki żyją na świecie.

Dostałam paczkę z Bukowego Lasu; otworzyłam, nie wiedziałam, dlaczego, czym sobie na nią zasłużyłam, ale Twoja Babcia - Halszka, napisała mi o wszystkim:

Gosiu, parę słów wyjaśnienia - o zawartości paczuszki. 

Nie ma dnia, by moje wnuki nie pytały o los Kayronka. Najbardziej zniknięciem Kajtusia przejmuje się Hania. Pewnego dnia spacerując po naszym bukowym lesie, Hania jak zwykle dopytywała, czy ciocia Gosia (tak Hania mówi na Ciebie, Gosiu) napisała coś o kotku i stwierdziła, że wie, dlaczego nie możesz znaleźć Kayronka.

Opowiedziała mi następującą historię: jest taka czarownica Matylda, która opiekuje się wszystkimi bezdomnymi i zagubionymi kotkami, trzeba ją poprosić, by poszukała. Musisz, babciu, zrobić taką czarownicę i wysłać tej cioci.

Tłumaczyłam jej, że nie potrafię zrobić czarownicy (robię na szydełku i drutach serwetki, zazdrostki, ale nie czarownice). A Franek na to: przecież znasz babki, które robią takie lalki i maskotki. No tak, znam. To idźmy do domu i napiszmy, może któraś zrobi dla nas taką czarownicę.

Pomyślałam o naszej blogowej koleżance, która potrafi tworzyć na szydełku cuda  - JANECZCE - i prowadzi blog Janeczkowo. Janeczka zamówienie przyjęła, dodatkowo karteczkę zrobiła, i tak powstała Matylda. 

Teraz wystarczy tylko wypowiedzieć zaczarowane słowa i czekać:

      Czary-mary, miotła w ruch,

       leć i szukaj kotka już.

Do paczuszki włożyłam małą buteleczkę naleweczki z owoców leśnych, by łatwiej to wszystko zrozumieć, a Franek dorzucił piłeczkę dla Tymczasków.

Gosiu, zrób sobie kawusię, wypij kieliszeczek nalewki i czaruj!!!

Pozdrowienia z bukowego lasu ślą Hania, Franek oraz babcia Halinka.

A teraz przedstawiam Wam wszystkim czarownicę Matyldę:

Matylda od dziś będzie mieszkała na parapecie mojego okna, 

tuż przy miseczce Kajtusia.

Będzie miała dobry widok na ścieżkę i pierwsza wypatrzy,

gdy nasz zaginiony domownik będzie nią podążał, wracając do domu.

Kochana Haniu, powiem Ci coś w sekrecie. Ja wierzę, że nasz kotek jest u kogoś w domu i ten ktoś dba o niego, martwi się, czy czegoś mu nie potrzeba, karmi go, czesze i pozwala spać na łóżku. Przecież każdy, kto mógłby opiekować się tak pięknym i wspaniałym kotem, byłby szczęśliwy. Wierzę, że Kayronek przyzwyczaił się do nowego miejsca. Może nie ma w nim innych kotów, które tak bardzo go denerwują. Może panuje tam sam i niepodzielnie. 

Ja wierzę, że on pewnego dnia po prostu wróci do domu, a do tego czasu przyjmie czyjąś gościnę. Nie płacz już, Haniu, teraz musimy dać czas Matyldzie, niech odprawia swoje czary-mary, niech wzywa naszego Księcia, aż wróci. 

Bardzo Ci, dziękuję, kochana dziewczynko, i Twojemu bratu Frankowi też dziękuję, że podsunął Babci taki mądry pomysł. I Janeczce z Janeczkowa jestem wdzięczna za zrobienie Matyldy, a Babci Halince za to, że doprowadziła sprawę do końca i Matylda trafiła Za Moje Drzwi. 

To teraz Matylda

czaruje: 

Czary-mary, miotła w ruch,

       leć i szukaj kotka już.

A Kayronek do domku zmierza:

A to jest właśnie śliczna Hania.

Czy to nie jest niezwykła dziewczynka, niezwykła cała rodzinka? Bardzo, bardzo Wam dziękuję!