Gajowiaki

Osiedle Gaj we Wrocławiu. Olbrzymie blokowisko. Mnóstwo betonu, wiele pięter, niespodziewanie dużo zieleni, samochody, zakamarki, przejścia, parkingi, uliczki osiedlowe, piwnice. Niespodziewanie czyste i zadbane piwnice, choć z wyłożoną trutką na szczury. :(

Wśród tego wszystkiego koty.

Ta kiciulka jest u mnie na dochodzeniu do siebie po sterylce.

Mama z dzieckiem - przepięknym!

W każdym takim okienku sterta suchej karmy. Takiej najgorszej jakości. 

Wszystkie koty są chude, choć karma przewala się stosami...

W niemal każdym miejscu wejście dla kotów. 

Do odłowienie jest to rude cudo - już jest na niego ktoś chętny. 

A to mama, która jest też wybitnej urody. 

Siostrzyczka rudzielca i córcia tej zjawiskowej kotki. Będzie szukała domu.

Kasi niemal udało się już złapać córeczkę, ale w ostatniej chwili czmychnęła...

Rudzielec jeszcze w tym momencie, gdy robiłam to zdjęcie, nie wiedział,
że następnego dnia zostanie uziemiony, a jeszcze następnego pozbawiony klejnotów...
Na szczęście dla niego, bo przy okazji antybiotyk działający 14 dni
wyleczy, niejako przy okazji, stan zapalny w jego oczach i uszach.

Czy to miejsce jest bezpieczne dla kota? Hm...

Wśród karmicielek na osiedlu jest pani Ela, mądra, energiczna kobieta, świetna organizatorka. Osoba empatyczna i myśląca. Chcąca pomóc i powstrzymać niekontrolowane rozmnażanie się tamtejszych kotów. Znów za sprawą bloga i za sprawą mojej czytelniczki Marii K. trafiłyśmy na siebie, i znów ekipa: Najlepsza Na Świecie Łapaczka Kotów i ja zdecydowałyśmy się trochę, w miarę naszych możliwości, pomóc. Pani Ela załatwiła wiele spraw: karnety na sterylkę na koszt miasta, miejsce do przetrzymania kotek po zabiegu, i nawet dom dla rudzielca.

Koty na Gaju nie mają źle. Mają gdzie się schronić, mają co jeść. Za wyjątkiem kociaków wszystkie wrócą na swój teren. 

Na osiedlu jest kilka kocic posiadających aktualnie dzieci, kilka chwilowo bezdzietnych oraz kilka kocurków. Tym sposobem w niedzielę rano odbyła się pierwsza łapanka z celem kociakowym, ale zakończona (jak to bywa w tym fachu) złapaniem aktualnie bezdzietnej, cudnej trójkolorowej kotki i rudego, wielkiego zezowatego kocura. Oba te koty trafiły za moje drzwi, gdzie poczekały do zabiegu, który odbył się wczoraj. 

Okazało się podczas niego, że ta piękna kotka była już w ciąży... Jeszcze miesiąc, a urodziłyby się trzy kocięta. To przykre ogromnie, jednak można powiedzieć, że dobrze się stało. To, co się dzieje w tym roku wśród bezdomnych kotów, jest przerażające. Kocie organizacje nie nadążają, domy tymczasowe pękają w szwach, a ogrom kociego nieszczęścia jest coraz większy. Nie pomaga edukacja, nie pomagają bezpłatne akcje. Mimo tego wszystkiego kolejne pokolenia kocich bied przychodzą na świat, nie radzą sobie, chorują, tracą matki w wypadkach, same mają wypadki.  Wciąż czytam o jakimś połamanym kocie co wypadł z okna. Jest upał, ludzie otwierają okna, a koty skaczą...

Dodatkowo w adopcjach panuje zastój... Oczywiście, że ja nie powinnam narzekać, bo udało mi się ostatnio wyadoptować 8 kociąt (cóż to jest - kropeleczka w morzu potrzeb!), ale po ruchu w ogłoszeniach widzę, jaka jest tragedia. Przez całą niedzielę i poniedziałek ogłoszenie o Witusiu i Milusiu wyświetliło odpowiednio 15 i 5 osób! Kiedyś te liczby szły w dziesiątki, a może nawet i setki...

Akcja GAJ jest rozpoczęta, szybko nie pójdzie, bo jest nas dwie: ja i Kasia, ale przy pomocy pani Eli, pani Niny, ogarniemy sprawy na osiedlu. Przynajmniej spróbujemy. Przynajmniej część spraw. Szykujcie się na opowieści z placu boju! 

Miłego dnia. :)

PS. Wituś i Miluś polecają się do adopcji. To czarno-białe, a więc najbardziej proludzkie kociaki. Takie właśnie są, bezproblemowe. Miłe, kochane, mruczące, zabawowe, zdrowe. Komu, komu, bo chcą do domu! Ech...

PS 2. Dziś jest ciężki dzień dla kochanej Stefci. Bieduleńka. :(

PS 3. Jak mi się w końcu uda, to wieczorem pokażę jeszcze, co było w kopercie od Igora. :)