Przeznaczenie Basi i Witka - 750 km stąd

Dla mnie każda adopcyjna historia Zza Moich Drzwi to pewnego rodzaju magia. 

Wiele z nich jest niezapomnianych, ale ta nowa z pewnością zapisze się 

w naszej pamięci z racji swojej absolutnej wyjątkowości. 

Basia i Wituś

Basia z Witusiem i Wituś z Basią;

razem śpią słodko, razem się łaszą,

razem pieszczoty, razem jedzenie,

nawet w kuwetkach razem siedzenie. :)

Basia rozrabia – Wituś się bawi.

Gdzie Wituś, zaraz Basia się zjawi.

Są jak dwie strony tej samej książki

i jak papużki są nierozłączki.

Jedno nie może żyć bez drugiego.

Jakże im można zabraniać tego?

Każdy, kto miłość do kotów czuje,

niech bierze dwupak! Nie pożałuje!

Że dużo pracy? Porzuć obawy!

Za to dwa razy więcej zabawy,

dwa razy więcej jest przyjemności,

dwa razy więcej w domu cudności.

Od dzisiaj hasło promuj, Polaku:

Kot w dom! Ale przynajmniej w dwupaku.

A jeśli jeszcze masz wątpliwości,

spójrz, ile dwupak daje radości. :)

Autorką wierszyka jest Ninka, a ten wers o promowaniu przez Polaka...

Naprawdę nie wiem już, co myśleć!

Zdjęciowa, skrócona historia kociąt:

W ogłoszeniu opisałam je tak: 

W sezonie, gdzie małych kotów jest na pęczki, co ma sprawić, że zostaną wybrane te dwa bąki?

Po pierwsze są śliczne, Wituś jest cudnie umaszczonym szarakiem, 

a Basia to szylkretka - pasują do siebie w sposób idealny!

Po drugie kotki się znają i lubią, razem śpią, razem się bawią.

Po trzecie są od urodzenia przy kociej mamie, która karmi je swoim mleczkiem, 

daje im więc odporność i wszystko co najlepsze.

Po czwarte są wychowane od początku z człowiekiem, znają go, kochają, ufają mu, 

nie trzeba ich oswajać, nie potrzebują czasu na aklimatyzację w nowym domu, są łagodne, znają odgłosy domu, nie boją się odkurzacza, ekspresu do kawy, dzwonka do drzwi itp.

Po piąte znają psy i nie boją się ich.

Po szóste potrzebują dobrego domu z najlepszymi ludźmi!

Czy to mało? Takie kotki to gratka. Są przesłodkie, przeurocze, poza tym odrobaczone, 

nauczone korzystania z kuwety i z drapaków.

 Stało się tak, że jedna z kibicujących kociakom - Basi i Witusiowi - 

koleżanek udostępniła ogłoszenie u siebie, 

a ponieważ mieszka w Niemczech, to zobaczyła je pewna młoda Niemka, i wpadła! 

Zakochała się w kociakach tak bardzo, tak bardzo chciała im pomóc, że zaczęła o nie zabiegać! 

Moja koleżanka obiecała ją sprawdzić, odwiedzić osobiście, porozmawiać.

 Z tej rozmowy i sprawdzenia wyłonił się obraz tak idealny, że przez większość czasu nie dowierzałam, 

że to się dzieje naprawdę!

Zdjęcia z dzisiaj:

Otóż młodzi ludzie, którzy zechcieli adoptować te śliczne kociaki,

 mieszkają w prześlicznej, spokojnej dzielnicy zielonego miasta. 

To nie wszystko.

Mają swój dom. 

To nie wszystko.

Dom jest w strefie ekologicznie chronionej, 

z ograniczonym ruchem aut, tzn. mogą tam jeździć tylko mieszkańcy! 

To nie wszystko. 

Przy domu jest spory ogród.

To nie wszystko.

Siostra tej dziewczyny jest... weterynarzem!

To nie wszystko.

Sandra jest wielką miłośniczką kotów i udziela się na kocim forum, jest przemiłą, ciepłą osobą!

To nie wszystko.

W domu wszystko już czeka: drapak po sufit, zabawki, miseczki, jedzonko.

Moja koleżanka przysięga, że o niczym bardziej nie marzy, 

jak być adoptowaną przez tę rodzinę. :)

W dacie urodzenia jest błąd. Ma być 9.04.2016.

Czy w takiej sytuacji mogłam się wahać? Lenić? 

Raz-dwa wyrobiłam kociakom paszporty, no i właśnie teraz Basia i Witek, 

dzieci Szarci - dzikiej, do niedawna bezdomnej kotki, jadą po swoje przeznaczenie. 

Do Niemiec! 750 km stąd...

Akurat wybierał się w tamte strony pewien miły chłopak i zgodził się je zawieźć!

Mimo że wszystko to dzieje się naprawdę, ja wciąż nie dowierzam... 

Boję się, że zaraz się obudzę i sen pryśnie! 

Nie ma dla mnie większej radości niż dobry los moich podopiecznych, 

ale będę się cieszyć, kiedy dostanę zdjęcia z nowego domku. Może wtedy uwierzę. 

Opisałam historię Basi i Witka Sandrze. Koleżanka obiecała przetłumaczyć.

Witusiu, Basieńko, kochane moje szkraby, 

bądźcie szczęśliwe i szybko nauczcie się niemieckiego!

Myślę, że ludzcy imiennicy kociaków, młoda para, która uratowała im życie 

i dała dom ich mamie Szarci, też tej historii nie zapomni, prawda, kochani? :)

Rany, niech mnie ktoś uszczypnie!

Obrazki z nowego domu:

Wiadomości z Niemiec od Basi i Witka. Kotki mają nowe imiona:

Oscar i Emmy! Najgrzeczniejsze dzieci świata!

Emmy oczywiście na górze, na szczycie drapaka, żeby nikt nie miał wątpliwości kto tu rządzi.

Jedzą jak para krokodyli, dzień składa się z napadów kociego szaleństwa przeplatanego bezwładem, napadami głodu kolejnym bezwładem i sesją sikania z zagrzebywaniem, jakiego nie powstydziła by się ekipa budowlana pracująca na akord!