Podróż jest dobra, żeby odmienić myśli

Pisaliście mi, że na kryzys najlepsza jest odmiana, przewietrzenie, wyjazd, no więc... jadę. :) Myślę, że Zuza miała rację w komentarzu pod poprzednim postem: to nie szlachetny kryzys blogowy, a zwyczajny, pospolity Reisefieber! 

Le voyage est bon pour changer les idées -
mamy zamiar sprawdzić raz jeszcze słuszność tego francuskiego przysłowia.

Kiedy wróciliśmy z Japonii, byłam oczarowana! Nie potrafię zliczyć korzyści, jakie dała nam tamta wyprawa. Kiedy wróciliśmy z Japonii, niesiona falą entuzjazmu zawołałam do MCO "jedźmy znowu!". Mojemu mężowi dwa razy nie trzeba powtarzać. On jest podróżnikiem z zamiłowania. Wciąż tęskni za jakąś drogą do oswojenia.

No i wybraliśmy. Znowu Azję. Koreę. Południową oczywiście. Już pojutrze powita nas Seul! Oesu! 

To, że się denerwuję, to mało powiedziane. Umieram ze strachu, wcale mi się nie chce i jak mantra powraca w mojej głowie zdanie "a na co mi to było!". (Zapisuję tu ten swój stan ducha, tylko po to, aby po powrocie móc to przeczytać i zawstydzić się, proszę mnie nie analizować, nie tłumaczyć mi, że tak to bywa itp.)

Dziś czuję się jak po ukończeniu długiego biegu z przeszkodami. Nawał obowiązków w pracy, w domu, wyjście z choroby, wymiana garderoby na większą... Lekko nie było, ten rok w ogóle jest dla mnie ciężki, ale teraz już pozostaje nam zapiąć walizki, założyć plecaki i wyruszyć na spotkanie z przygodą. 

W Seulu mieszkają Ola i Krzych - autorzy genialnego bloga Świat od podszewki, który jest jednocześnie gotową instrukcją zwiedzania Korei, i nie tylko. Z Olą będziemy mieli przyjemność spotkać się, i to już niedługo! Sami poczytajcie, co m.in. przygotowała nam ta kochana dziewczyna: 

Zabiorę Was za to do mojego ulubionego baru na dworcu centralnym. ;) Trudno o bardziej lokalną atmosferę. ;)

Przyjadę do Was na Iteawon ok. 16.00. Możemy się spotkać przy wejściu do metra na stacji Iteawon (linia 6), wyjście 3.  Dobrze się składa, bo chleb muszę kupić, a od 2 tygodni nie mogę tam dojechać.

Później możemy pojechać na DDP, to zerkniesz na młody koreański design. Następnie możemy pojechać zobaczyć Banpo Bridge z fontanną i wyspami (bardzo ładnie wyglądają po zmroku), a zaraz obok jest Bus Terminal i pójdziemy na manduku na kolację i świeże domowe kimchi robione przez właścicielkę. Zobaczycie trochę nowocześniejszego Seulu przy okazji DDP i Banpo. ;)

Czy to nie jest mobilizująca i uskrzydlająca perspektywa? Olu, ja już góry Ci dziękuję za ten i inne przemiłe mejle. :)

Kraj Spokojnego Poranka... Do 60. lat ubiegłego stulecia był jednym z najuboższych państw, bez instalacji wodociągowej, gdzie 90% populacji korzystało z wody z rzek lub studni publicznych, gdzie panowała wszechobecna bieda, ludnością targały choroby, masa ludzi mieszkała w slamsach. Dziś nie ma po tym śladu. Korea, niczym rakieta, pnie się ku wyżynom rozwoju gospodarczego, a Koreańczycy są z tego bardzo dumni. Mają powody. Mówi się, że nie ma dla nich rzeczy niemożliwych. Fascynujące jest to, jak do tego doszli. Mam nadzieję, że MCO opowie o tym u siebie na Oswajaniu drogi.

Z wielu niesamowicie ciekawych wiadomości o Kraju Spokojnego Poranka wybrałam na dziś lajtowo tylko jedną kwestię:

*Stosunek do chirurgii plastycznej (poczytajcie o tym w Świecie od podszewki!) w Korei Południowej jest tak otwarty, że nikomu nie przyjdzie do głowy  ukrywanie tego faktu. Natężenie przypadków poprawiania urody jest tak ogromne, że według statystyk z 2009 roku co piąta Koreanka ma za sobą przygodę ze skalpelem. Wielu rodziców traktuje je jako prezent dla córki z okazji ukończenia szkoły. Najczęściej panie zmieniają kształt oczu na bardziej przypominający europejski. Popularność operacji napędzają reality show, w których niegdysiejsze „brzydule” i „kaszaloty” zmieniają się w „zjawiskowe piękności”.

Drugą stronę medalu bycia ślicznotką dwa lata temu odczuła na sobie pewna mieszkanka pobliskich Chin. Jej małżonek, Feng Jian, pozwał żonę do sądu po tym, jak zaczęły im się rodzić niezbyt urodziwe pociechy. Po narodzinach pierwszej córki podejrzewał ją nawet o zdradę, jednak badania DNA potwierdziły ojcostwo mężczyzny. W sądzie kobieta przyznała się, że zataiła przed mężem fakt poddania się operacjom plastycznym, a dzieci są podobne do niej sprzed metamorfozy. Od genów, jak wiadomo, nie uciekniesz. Sąd zobowiązał kobietę do wypłacenia Feng Jianowi 120 000 dolarów zadośćuczynienia.

* fragment skopiowany stąd: LINK. 

Hmm, może skorzystam i w końcu pozbędę się tego niemądrego braku pewności siebie. :)

Liczę na to, że gdy tylko moja noga postanie na pierwszym lotnisku, wena mi wróci jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Należę do osób, którym łatwiej jest opisywać swoje wrażenia na bieżąco, póki jeszcze emocje są żywe. Spodziewajcie się więc wielu różnorodnych relacji, które będę zapisywała głównie, wybaczcie, dla siebie - blog to mój pamiętnik, ale, dobra, dobra - trochę też dla Was. :)

Pogodę mamy mieć cudowną!

Liczę znowu na pomoc Joli, a ona, mimo że też w kryzysie blogowym, to wiem, że mi nie odmówi. Prawdaż, Talibio?

W Korei spędzimy większość z czasu naszego pobytu, ale niesamowicie wręcz cieszy nas fakt, że znowu zobaczymy Japonię! Aż tydzień przeznaczyliśmy na włóczenie się po wyspie Kiusiu. Hura! Z Kraju Spokojnego Poranka do Kraju Kwitnącej Wiśni. Będziemy mogli zobaczyć i poczuć różnicę, która sprawia, że nie wszyscy lubią oba te kraje.

Do usłyszenia więc na INSTAGRAMIE, na FB i tu na blogu. Jeszcze nie wiem, gdzie wygodniej będzie mi publikować zdjęcia. Zastanowię się.

Pa, pa, kochani! 

Kolorem rudym zaznaczone są w tekście linki (są tacy, którzy jeszcze o tym nie wiedzą, naprawdę).

***

Pamiętajcie o SKARPECIE. Gorąco zachęcam do polowania na smakowite szmatki, i nie tylko. :)

***

Na koniec świeżutkie zdęcia naszych dwóch panienek i jednego panicza.
Chcę na nie patrzeć w chwilach zmęczenia, bo tak naprawdę to jeszcze nie wyjechałam,
a już za nimi bardzo tęsknię. Moje skarby!

U Kasi na kolankach.