sobota, 9 marca 2013

Jeśli chcecie się wzruszyć...

... to oglądnijcie ten film. Mnie kapały z oczu łzy jak groch.
Jak dobrze, że w ten pozytywny sposób potrafią kończyć się tragiczne psie historie.
Ludzie są dobrzy. Ludzie są szlachetni. Nie dam sobie wmówić niczego innego.

Całość pochodzi ze strony: 

Amerykański sen bezdomnego psa

Odmianę losu bezdomnego psa Fiona zawdzięcza Audrey i Eldadowi Hagarom, którzy w Los Angeles założyli fundację Hope for Paws (Nadzieja dla łap). 

Pewnego dnia fundacja dostała telefoniczne zgłoszenie o psie, który miał się błąkać się w południowej części Los Angeles. Audrey i Eldad Hagarowie wiedzieli o złym stanie zdrowia czworonoga, natychmiast więc wyruszyli w poszukiwaniu zwierzaka. Po wstępnym przeszukaniu terenu wydawało się, że w okolicy nie ma psa. Okazało się jednak, że ukrył się on wśród starych narzędzi, a jego sierść była w tak złym stanie, że z odległości trudno było odróżnić zwinięte w kłębek zwierzę od śmieci znajdujących się dookoła. Audrey Hagar ostrożnie wydostała czworonoga z ukrycia. Szybko okazało się, że to niewidoma suczka.

Fiona, jak ją później nazwano, trafiła do domu państwa Hagarów, którzy ją ostrzygli i wykąpali. Kilka dni później psa zawieziono do kliniki weterynaryjnej, gdzie lekarz dał szansę na przywrócenie wzroku w jednym oku. Operacja przebiegła pomyślnie i już drugiego dnia Fiona mogła znów oglądać świat. Po kilku tygodniach szczęśliwą suczkę adoptowali Michele i Chris Gentrowie. Na filmie widać, jak wielką przemianę przeszła Fiona – z nieszczęśliwego i przerażonego psa zmieniła się w nieustannie machający ogonkiem wulkan energii.

Fundacja Hope for Paws ma na koncie więcej podobnych historii. Uratowane czworonogi można obejrzeć na zdjęciach opublikowanych w wydanej przez państwa Hagarów książce „Our Lives Have Gone To The Dogs” oraz na stronie internetowej organizacji: http://www.hopeforpaws.org


*********************************************************************************

Inne sprawy:
Usunęłam gadżet z gadułami, bo okropnie spowalniał ładowanie strony. Będę jednak sprawdzać co jakiś czas, jak się sprawy gadulstwa mają. :)

Na dziś jest tak:

1.  alucha (443)
2.  Kamila (305)
3.  Qra Domowa (295)
4.  viki (245)
5.  dawny_basik (236)

To oczywiście tylko taka miła zabawa blogowa.

I jeszcze coś na dobry humor. Zdjęcia i zagadka. Zgadnijcie, dla kogo pościelony był ten kocyk? :))



Cudownego weekendu Wam życzę :)

TU jest moja interpretacja tematu LATARNIA na Aparatkach, jeśli ktoś zechce spojrzeć. 

PODPIS

55 komentarzy:

  1. Aniu, musisz chorobcia od rana takie filmiki zamieszczać, żebym się popłakała przy porannej kawie:)
    Buziaki A

    OdpowiedzUsuń
  2. Dla Rufiego ?
    Bardzo wzruszający film - ale tak z samego rańca ?
    Miłego :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Taka łatwa ta moja zagadka, że następnym razem wymyślę coś dużo trudniejszego!

      Usuń
  3. Dla piesia ;) Nasza kicia też ostatnio okupuje legowisko psa :)
    A na filmie się spłakałam, jaka ona była radosna na koniec, i taki śliczny piesek!

    OdpowiedzUsuń
  4. Też myślę ze dla Rufiego, chyba że ..........masz nowego gościa w domku .

    OdpowiedzUsuń
  5. I jaki się zrobił radosny, gdy go z sercem potraktowano.
    A kocyk - może chciałaś gimnastykę poranną wykonać.
    Miłego weekendu. Nie wiem jak u Ciebie ale u mnie za oknem jest paskudnie.)

    OdpowiedzUsuń
  6. No jak dla kogo kocyk.....dla kotów oczywiście, przecież wszystko w domu jest tylko i wyłącznie dla kotów ;)

    OdpowiedzUsuń
  7. A moze wcale nie dla Rufiego, tylko dla MojCiOnego, ktory dostal za kare eksmisje z loza malzenskiego? Teraz biedaczek bedzie musial lezakowac na golej podlodze, bo Mu koty na poslanie wlazly.
    Filmi niestety obejrzec nie moge, bo ma jakis podklad muzyczny, na ktory nie ma u nas przyzwolenia. Przez te idiotyczne przepisy nie moge ogladac wiekszosci wklejanych przez Was filmikow. Wrrrrrrrrrrrrrrrr...........

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No to faktycznie: wrrrrr...........
      Film jest wzruszający ale budujący i pokazujący, że warto pomagać, pochylić się nad nieszczęściem, że można małym gestem (wystarczyło, że ktoś zadzwonił do tych ludzi)pomóc i uszczęśliwić kolejne istnienie.

      Niestety MójCiOnem nie mogę tak rozporządzać, żeby mu nakazywać, gdzie ma "leżakować", czego szczerze żałuję, bo było by to całkiem miłe, he he:))

      Usuń
  8. wzruszające i przypominające historię bezdomnego psa - Wtorka, jak go nazwali reporterzy, przy ruchliwym skrzyżowaniu pod Płońskiem, który żył tam 2 lata. Też historia ze szczęśliwym zakończeniem.

    OdpowiedzUsuń
  9. Wzruszyłam się...
    Mnie też się wydaje, że kocyk dla Rufiego:)
    Ninka.

    OdpowiedzUsuń
  10. Miała sunia szczęście...
    Kocyk był dla Rufiego :-)))

    OdpowiedzUsuń
  11. Dla Ciebie bo jogę ćwiczysz? :D... :).
    Film obejrzę później... wzruszenia też sobie trzeba dawkować ;)... :D.
    A na aparatkach już byłam wcześniej ;). hih.

    OdpowiedzUsuń
  12. Filmik obejrzę w innym terminie, bo nie chce mi się teraz płakać, nawet ze szczęścia:)Posłanie na pewno przygotowane dla piesia:)To takie kocie:)))pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  13. Skojarzyło mi się też z jogą i TwójCiOnym. A wyszło jak zwykle, czyli wszystko dla kotów :))
    Również miłego weekendu życzę :)

    OdpowiedzUsuń
  14. Oj nie ja nie lubię się wzruszać :/
    Koc oczywiście dla Rufiego

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nawet pozytywnie? Mnie "serce urosło" po oglądnięciu tego filmiku:)

      Usuń
  15. Może dla męża co był nicpoty :) hihihi
    Miłego dnia!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. W sumie to dobry pomysł, bo ostatnio mi podpadł. Tylko czy uda mi się realizacja tego pomysłu??

      Usuń
  16. boję się oglądać:/
    a kocyk był dla kotów, tylko Tobie i Rufikowi WYDAWAŁO się, że jest inaczej :)))

    OdpowiedzUsuń
  17. Wzruszający filmik! Jak to dobrze zobaczyć coś pozytywnego na początek weekendu :)
    Zdjęcia śliczne
    pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  18. A tam, od razu zagadka :P pewnie, ze dla kotow, a Rufik sobie moze z boczku popatrzec i pomachac ogonkiem ;P Wy pewnie tez ;P
    o tej psince w usa to ja juz jakis czas temu czytalam i gula w gardle byla okropna.

    OdpowiedzUsuń
  19. Historia o wspaniałych ludziach...oby było takich więcej wokół nas:)
    Kocyk dla Rufiego oczywiście:)))
    miłego weekendu!

    OdpowiedzUsuń
  20. Obejrzę filmik pooootem. Coś kojarzę tę historię...
    Ja nieustannie wierzę w ludzką dobroć i dobre zamiary. Naiwnie? Może :)
    Kocyk pewnie dla Rufidła, ale paniusie stwierdziły, że one choć raz zejdą z wyżyn, oddając tym samym miejsce na kanapie Rufiemu! :P

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A wiesz, że kilkuletni mój sąsiad tak właśnie mówi na Rufiego: Rufidło! :))

      Usuń
    2. Hmmm... I jak ja mam to zinterpretować? ;))
      Dogadałabym się z sąsiadem! Ot co! :)

      Usuń
  21. Jak dobrze, że są tacy dobrzy ludzie na świecie, którzy nie tylko mówia, ale i robią coś badzo dobrego dla naszych braci mniejszych.
    Kocyk rzeczywiście wyglada, jakby ktoś miał na nim ćwiczyć.
    A filmiku nie obejrze, bo jak mniemam mnóstwo tam smutnych, drastycznych widoków, a ja za mocno przejmuję sie takimi rzeczami i beczę potem długo...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Olgo, ale zaręczam Ci, że ten filmik Cie podbuduje, zamiast zdołować.
      Buziak

      Usuń
  22. Sądząc po wielkości kocyka pewnie był dla Rufiego :) ale jeśli był dla Rufiego to oczywiście był dla kotów :P
    Historia suni oczywiście wycisnęła mi łzy z oczu. Rezygnacja z jaką leżała w tym śmietniku :(, poddała się bez jakichkolwiek emocji jakby naprawdę nie widziała dla siebie innego wyjścia jak tylko zamarznąć w tym miejscu ...i potem po operacji najpierw tak nieśmiało merdający ogonek, a potem samo szczęście nie pies :D
    no i znowu ryczę

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Świetnie to podsumowałaś. Nie rycz, nie rycz, ona jest teraz bardzo szczęśliwa ;)

      Usuń
  23. Powtórzę się, ale to są niezwykłe historie :*

    posłanie widzę wykorzystane przez najbardziej potrzebujące towarzystwo :)

    OdpowiedzUsuń
  24. spłakałam się ,takie historie zawsze mnie wzruszają zresztą moje zwierzęta nie były w dużo lepszym stanie z jednym wyjątkiem nie straciły wzroku,cała reszta przedstawiała obraz nędzy i rozpaczy.dobrych ludzi jest trochę ,myślę że jednak stanowczo za mało świadczą o tym pełne schroniska i nie tylko.Jeszcze inna sprawa ,może ktoś mi to wyjaśni czemu tak jest jeśli ktoś zajmuje się zwierzakami to jest wyśmiewany i wytykany palcami zamiast pomagać w jakiś najdrobniejszy nawet sposób wyrzuca się takie osoby na margines ,przecież to dla wszystkich jest jakaś korzyść.smutne to.pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oglądnęłam go przed chwilą po raz drugi i znowu spłakałam się jak bóbr.
      Nie jestem w stanie pojąć tego o czym mówisz. Nie mieści mi się to w głowie. Trzeba piętnować jakoś takich ludzi.

      Usuń
    2. to chyba nic nie dana wsi to rzeczywistość,debila mają co zbiera zwierzaki zamiast wydawać pieniądze na coś pożytecznego?poryczałam się przy tym wpisie mięknę na starość.

      Usuń
    3. Ja też mięknę na starość, choć myślałam kiedyś, że bardziej miękka być nie mogę :)

      Usuń
  25. ...stawiam dzisiejszy obiad, że dla Rufiego ale jak zwykle koty go wysiudały...

    OdpowiedzUsuń
  26. Kocyk był dla Anki do ćwiczenia jogi.
    Mokre miałam oczyska po tym filmiku. Niewiarygodna odmiana psiutki i jej losu:)))

    OdpowiedzUsuń
  27. Masz rację, łzy kapią same po policzkach. Wspaniały filmik, a psina niesamowicie wdzięczna. Zaczęło się dla niej drugie wreszcie lepsze życie.

    OdpowiedzUsuń
  28. Dobrze,że nietórym się udaje...
    Pozdrawiam Aniu- czemu masz spadek formy ?Przedwiośnie tego przyczyną?

    OdpowiedzUsuń
  29. Nawet nie umiem sobie wyobrazić jak można taką psinkę wyrzucić. Biedactwo, takie malutkie, chudziutkie, też się poryczałam. A moja "świnka" leży na piernatach i nic nie wie o smutnych losach pobratymców.

    OdpowiedzUsuń
  30. Dużo ciekawego, ale jak zwykle nie nadążam.Wczorajszy film teę mi się podobał....

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Cieszę się, Zosiu. Ciężko za mną nadążyć. Wiem. :)

      Usuń
  31. No poryczałam się, hoć moje dziecko skwitowało , dlaczego płaczesz, przecież wszystko dobrze się skończyło. Dobrze, ze są tacy wspaniali ludzie.
    dziękuję za filmik

    OdpowiedzUsuń
  32. Ujmująca i wzruszająca historia.
    A ludzie są dobrzy, w gruncie rzeczy.
    Tylko może niektórzy nieszczęśliwi.

    Ściski ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Też tak myślę. Nieszczęśliwi. Tylko, że to ich nie usprawiedliwia.

      Usuń
  33. Filmiku jeszcze nie obejrzałam, ale latarnie owszem; bardzo udane fotki, Aniu. Jak zwykle. :) A dziewczynki na kocyku to po prostu sam czar! :) Ale co na to Rufi? Tylko nie mów, że merdał ogonkiem i się uśmiechał...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ruficzek, położył się na gołej podłodze. Jakże by mógł wygonić panie??!
      :)

      Usuń
  34. Przyznaję, nie oglądałam filmu mimo szczęśliwego zakończenia...
    Przeczytałam komentarze i to mi wystarczyło.
    A kocyk dla kochanego Rufiego, oj te kociaki...
    Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  35. Jakiś czas temu oglądałam ten film. Ryczałam strasznie...
    Wzruszający, budujący....

    OdpowiedzUsuń
  36. dla Rufika... i znow "te wstretne koty" hi hi wszedzie sie wepchna ;))))

    OdpowiedzUsuń
  37. Cudnie to opisałaś, ja filmu nie ogladałam ale szczęście, że piesek znalazł dom i jest szczęśliwy...kocyk chyba dla pieska ale kotek nie daje za wygraną, ja myslę, że się zgodnie podzielą...pozdrawiam cieplutko i miłej niedzieli Ci życzę...

    OdpowiedzUsuń

Fajnie, że piszesz! Pisz, komentuj, daj znak, że jesteś!
Dobrej energii nigdy za wiele. :)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...