O czym szumią karty Białej Kury

Zaczynam od konkretnie tej jednej, którą już ujawniłyśmy. Mojej karty, a dokładniej karty Fiki.

Zwróćcie uwagę na niezwykłą ilość szczegółów na tym rysunku. I ja jaka szczupła! :))

Inspirację do rysunku podpowiedziała Hanie w Kurniku Ninka.
"Przed wielkim oknem, albo niekoniecznie, może być bez okna, stoi JCO, z rowerem, plecakiem przy nogach
i może jeszcze z jakimiś podróżnymi gadżetami; stoi tyłem,
a na pierwszym planie, za jego plecami, przekrada się Gosianka z Fiką za pazuchą, może w kominiarce(?),
 albo jakoś inaczej zakamuflowana. :)))"

Nie każdy przecież zna tę historię.

Kiedy odszedł Rufi - nasz złoty Koci Król - byliśmy oboje z MCO bardzo poranieni. Choroba i cierpienie naszego psa naznaczyło nas poczuciem bezsilności i smutkiem. Konieczność podjęcia trudnej decyzji odbijała się męką wewnętrzną. Nic dziwnego, że przez jakiś czas rozumiałam, że nasz dom musi pozostać wyłącznie koci. Jednak w moim wypadku trwało to tylko z 4 miesiące i już po tym czasie zaczęłam przebąkiwać, sugerować, zwierzać się, jak tęsknię za psim towarzyszem i podkładać MCO pod nos zdjęcia kolejnych biedaków. Mój mąż był nieugięty. Nadal nieugięty. I znowu nieugięty. Aż nagle, już po pół roku od tragicznego odejścia Rufiego, gdy wypatrzyłam w schronisku w Cieszynie Fikę - malutką sunię, a moje serce krwawiło już z miłości do niej... on się zgodził! Właściwie brzmiało to jak "a rób, co chcesz!", ale uznałam, że to zgoda. :)

Warunek był nieduży: suczka miała pojawić się, gdy mój mąż wyjedzie na swoją wyprawę rowerową, chciał się spokojnie do niej przygotować. Gdy więc on szykował się do wyjazdu, ja szykowałam przyjazd Fikuni do domu! I gdy samolot MCO szybował w kierunku Szkocji, Fikunia jechała już BlaBlaCarem do Wrocka! Kibicowaliście temu co sił!

I o tym opowiada ten rysunek. :) O knowaniach, o skradaniach, by, jak się okazało, uszczęśliwić nie tylko Fikę, nie tylko mnie, ale też tego, który był tak przeciwny. 

Bo to było tak:   

Tym spojrzeniem przywołała mnie moja mała sunieczka. 

I przyjechała - w kocim transporterku, 

przerażona...

Początki były dla niej trudne, 

ale była bardzo dzielna, 

taka malutka, kochana, 

drobinka.

Cudownie dogadała się z kotami.

Bezbłędnie sikała na podkład. Długo, ze dwa miesiące. 

Poznała innych członków rodziny.

Zaczął się czas miłości, 

pierwszych spacerów, 

zabawy, 

i pierwszych uśmiechów!

Czas tkliwości, 

mojego nieopisanego szczęścia, 

uczenia zwyczajów domu, he, he.

Czas stawania się domownikiem.

Czas poznania swojego pana, który oszalał na jej punkcie. :)

Czas spokoju.

Czas poznawania psich kolegów z okolicy.

Czas tkliwości.

I czarodziejski czas wyjazdu na urlop. 

Nad morze! Na plażę!

Czas zachwytu, szczęścia, radości.

Bezustannie.

Czas unoszenia się nad ziemią.

Czas bycia razem.

Czas wielkich uszu?? :)

Tu byliś!

Czas uczenia: słynna "sztuczka" MCO.
Nazywa się "daj zęby" i polega na podawaniu Fice smakołyku wraz z tą komendą.
Udaje mu się zawsze! Jaki zdolny treser!

"Daj łapkę"  też potrafią oboje. :)

Wraz z Fiką nastał dla nas czas uśmiechu i bezgranicznej do niej miłości.

Teraz, kiedy będziecie patrzeć na lipiec - kartę Fiki w kalendarzu Biała Kura - miejcie przed oczami te obrazki.
.
Co najczęściej mówi ten, który nie chciał słyszeć o nowym psie?
"Cudowna, kochana, moja pięknisia, moje uszko, moja nóżka kurczaka, mój ty nosie, oczko mądre", i dalej, dalej w te klimaty... :)

Komunikat oficjalny! Przyjechały dziś rano, są! Dziś wielkie pakowanie, zobaczymy, ile się uda zrobić, bo mam jeszcze dwie wizyty adopcyjne. :)

Jeśli ktoś chce jeszcze zamówić kalendarz Biała Kura lub równie piękny, choć stylistycznie inny - Poetyckie Koty - zapraszam do instrukcji (klik).
Proszę pamiętać, że można dostać rachunek i zaksięgować go sobie w koszty firmy.