Shila i Ozzy - czy oni się pokochajo...

Opowieść pożegnalna o Shili (Szadze), opowieść-hołd dla tej kochanej istotki, która była u nas tydzień i każda z nią chwila była czystą radością.

Jak niezwykła to kotka, pokazują zdjęcia, które dostałam od Moniki - osoby, która ją uratowała.
Monika wyszła ze swoim psem na spacer i w pewnym momencie zauważyła, że idzie za nimi nieduże kocię! Gołym okiem widać było, że kocię jest chore. Zaropiałe oczy, brudne futerko, pchły jak byki.
Monika zabrała małą do lekarza, a potem do domu. Już tam Shila pokazała swój niezwykły charakter.

 Taki mejl dostałam od jej pierwszej opiekunki:

(...)

Chciałam Pani bardzo podziękować za opiekę nad Szagą oraz za znalezienie jej domku. :) Ciągle śledzę informacje o niej na Pani blogu. Przesyłam kilka zdjęć Szagi i mojej Miki. Może nie są takie pełne szaleństwa jak z Fiką, ale miło mi na nie patrzeć.

Nie do opisania jest to, że spotkałam kotkę, którą ktoś sobie wymarzył. Nic nie dzieje się z przypadku, wszystko jest zapisane tam, na górze i wierzę, że ta kocia nie bez powodu szła za moją Mikulą,  lecz żeby trafić do ludzi, którzy jej pragnęli. :) Jest wspaniałą kotką i zasługuje na kochający domek. :) Proszę wygłaskać i ucałować ode mnie Szagę. Na zawsze pozostanie w moim sercu.

Jeszcze raz Pani bardzo dziękuję. ;)

Pozdrawiam, Monika

Tak, to jest właśnie w tej historii niesamowite, że ktoś sobie tę kotkę wymarzył, ja złożyłam na nią zapotrzebowanie do losu, a ona się zjawiła!
Wszystko to jest już opisane na blogu, można zajrzeć; w skrócie przypomnę tylko, że Joanna z Krakowa dla swego kota ratunku szukała, bo chłopak nerwowy, niewybawiony, momentami agresywny, no i wspólnie, tu na blogu, jej drugiego kota doradziłyśmy, a ja nawet pokusiłam się o stworzenie jego portretu psychologicznego.
Portret już był, zamówienie zostało złożone i wtedy właśnie Monika poprzez Dorotę poprosiła mnie o opiekę nad malutką.

Joanna długo się nie namyślała. :)

Gosiu,

oczywiście Szagi nikomu już nie reklamuj - OnaCiNasza. :))

(...) Szaga wpadła mi w oko od razu, jak tylko zobaczyłam jej oczy, w sensie spojrzenia, no i to klasyczne kociotygrysie, połyskliwe niczym sreberko futerko, a biorąc pod uwagę jej figle, to żywe sreberko! (...)

Pozdrawiam, Joanna

Joasia szykowała się do drogi, a tymczasem Shila z Fikunią szalały jak przystało na dwie nastolatki. :)

FILM 1

FILM 2

Tak się zachowywały, że niektóre z Was zaczęły rozpaczać, co to będzie, jak Shilę oddamy...
Nie dziwię się! Te sceny są niesamowite!

Powiększcie sobie to niesamowite zdjęcie!

My widzieliśmy jednak, jak Fika bywała zmęczona malutką, która szczególnie ją sobie upatrzyła i minuty spokoju jej nie dawała. Poza tym, no cóż... Nie możemy zatrzymywać kotów, jeśli chcemy im skutecznie pomagać. Jeszcze zrozumiałabym, gdyby chodziło o kota, którego nikt nie chce, ale Shila! Przecież ten skarb był uszyty na miarę dla Ozzy'ego i Joanny!

Joasia, która swoją wizytą sprawiła nam wiele radości, bo jest osobą przemiłą i sympatyczną, zabrała swoją kocóreczkę do domu. W czasie jazdy na dworzec, w samochodzie, mała cały czas darła japę. Drżałam, jak będzie wyglądać podróż pociągiem! Niepotrzebnie.
Joanna zdała sprawozdanie:

Gosiu, wbrew obawom Shila w pociągu grzecznie drzemała, do samochodu też wsiadła bez marudzenia. W domu po wyjściu z transporterka schowała się do kartonu na jakieś trzy minuty, a potem obiegła pokój i spałaszowała niezłą porcję jedzonka. Zaliczyła kuwetę, mycie i zaczęła się bawić z Kamilem.

Ja w tym czasie bawiłam się z Ozzym w drugim pokoju. Wieczorem koty oglądały się przez szybę i były bardzo sobą zainteresowane.

Ozzy, gdy dostał chusteczkę z jej zapachem, w ogóle nie zjadł przysmaczku, tylko wąchał i wąchał, i...wąchał chusteczkę.

Rano znowu dostał chusteczkę, ona dostała jego zapach, a po chwili wystawiliśmy ją w transporterku i Ozzy zwątpił, bo ona chciała się wydostać; zaczął się bać, syczeć i się wycofywać, i znowu wracał, i syczał, aż w końcu przysiadł i zaczął się przyglądać.

Po jakimś czasie ona została na pokojach, a Ozzy z Kamilem był w jej pokoju. Shila czuła się jak u siebie. Nie bała się niczego i nikogo.

Ozzy wąchał wszystko i robił dziwne miny, ale nie był zdenerwowany, raczej zdziwiony.

Po obiedzie stwierdziliśmy, że może nie ma co tak ich od siebie izolować i zaaranżowaliśmy spotkanie. Shila biegała po pokoju i wpuściliśmy Ozzy'ego. Wszedł w momencie, gdy ona wskoczyła na tapczan, więc popatrzyły na siebie chwilę, powąchały się (ona na tapczanie, on przy) i nic. Ona leżała, on siedział i patrzył. W końcu ona zeszła i wybiegła z pokoju, on za nią. Ona brykała po mieszkaniu, a on patrzył co ona robi. W końcu pobiegły do jej pokoju, więc nałożyłam im jedzonko i postawiłam w odpowiedniej odległości. Shila oczywiście ze swojej miseczki zmiotła wszystko, a Ozzy stał przy swojej misce, nie jadł, tylko się przyglądał Shili. Zjadła, weszła do kuwety, wskoczyła na tapczan, jak gdyby nigdy nic i zaczęła się myć. Kompletnie go ignorowała, on patrzył jak sroka w gnat; nie mógł pojąć, co się dzieje. Przyglądał się z każdej strony, jakby pierwszy raz kota widział. Ona zasnęła. On wyszedł.

Teraz wygląda to tak, że zaczyna go zaczepiać, zachęcać do zabawy, kokietować, turlać się i gdy podchodzi zbyt blisko, to Ozzy syczy, raz machnął jej łapą, ale ona mu oddała. Więcej łapoczynów nie było. Razem wędkami nie chcą się bawić. Ozzy tylko patrzy, nie włącza się; gdy Shila się zbliża, to on syczy.

Ona jest taka słodka i ufna, żeby tylko ten łobuz ją polubił i nie zrobił jej krzywdy. Powiedz, co wynika z ich relacji. Jest nadzieja?

Pozdrawiam i czekam na wskazówki, upraszając o trzymanie kciuków.

Joanna

PS. U Kamila w pokoju długowieczny koci koc w kratkę.

Wczoraj rozmawiałyśmy przez telefon. Jest dobrze! Koty jeszcze chodzą wokół siebie z pewnym dystansem, ale Shila nie daje się Ozzy'emu zastraszyć, a nawet... Ozzy zaczyna się jej bać. 

Mówiłam, że to rezolutna panienka, nie da sobie w kaszę dmuchać. :)

Joasiu, napisz nam, jak dzisiaj wyglądają stosunki między kotami. Czujemy odpowiedzialność za tę adopcję; musi się udać. Musi być super. :)

 

Kochani, to już naprawdę ostatnia możliwość zamawiania kalendarzy. 
6 grudnia odbędzie się oficjalne zakończenie akcji wraz z losowaniem cudownych nagród! (klik)
Jeśli ktoś jeszcze chce zamówić, zarezerwować - zapraszamy!

No i proszę o informację, jeśli ktoś nie dostał jeszcze swojej przesyłki. Kilka osób z ostatnich dni niech poczeka spokojnie. Inne osoby powinny już mieć. 
Najpierw sprawdźcie, czy przesyłki, jako niemieszczące się do skrzynki, nie czekają na Was na poczcie, a potem reklamujcie u nas. 

************

Z ostatniej chwili: nowe zdjęcia od Joanny. Jak jest, Drodzy Czytacze? Dobrze? :)