O czym piszą Poetyckie Koty

Już niebawem odkryjemy przed Wami całe piękno naszych kalendarzy. 

Myślę, że ten, kto chciał mieć niespodziankę, zdążył już dostać swoją przesyłkę. 

Zanim kalendarze "wyjdą z szafy" (he, he), odsłaniam przed Wami kolejną kartę. 

(Teksty w kolorze są linkami - klik!)

Jej bohaterką jest kotka tymczasowa goszcząca Za Moimi Drzwiami aż dwa miesiące. 

Kotka o bardzo oryginalnym imieniu KORDULA - sama je sobie wybrała. :) 

Kordulka trafiła do mnie na kastrację z osiedla Gaj. 

Miała wrócić na swój teren jako dzika kotka, ale... 

Popatrzyła na mnie tymi oczami...
Wydała mi się tak krucha i delikatna...
Wyobraziłam ją sobie błąkającą się po piwnicach...
I tak się nakręcałam w tej wizji, a ona tak patrzyła i patrzyła...

I została!
I była strasznie przerażona!
I bała się, bała i bała.
I robiła malutkie postępy, maleńkie. 
I coraz większe i większe.

A wtedy ją pani Małgosia wypatrzyła i koteczce nieba przychylić zechciała. 

I o tym opowiadać będzie lipiec w Poetyckich Kotach.

Z wierszykiem Ninki:

 KORDULA

- Korduleńko, moja miła,

powiedzże mi, gdzieś chodziła.

- Błąkałam się po ulicach,

chowałam się po piwnicach,

niczegom nie miała!

- Korduleńko, moja mała,

a kogoś ty tam spotkała?

- Spotkałam tam dobrych ludzi,

mój los ich współczucie wzbudził,

zła dola wzruszała.

- Korduleńko, moja słodka,

wieszże, co cię teraz spotka?

Już cię lepsze życie czeka;

będziesz swego mieć człowieka,

i dom będziesz miała!

Uwielbiam ten wierszyk i niebywały talent Ninki! Wierzcie mi, że jakość zdjęć i grafiki jest w kalendarzu bardzo dobra. To zdjęcie wyżej to zrzut z ekranu i stąd jego niedoskonałość. 

Kto jeszcze chciałby wraz z nami wszystkimi wspominać w przyszłym roku te dobre, budujące historie, zapraszam do zamawiania kalendarzy. Instrukcja jest TUTAJ.

Gorąco zapraszamy z Haną, Ninką, Marią, Jolą oraz Damąkier, która napisała trafny i sympatyczny wierszyk na okładkę.

Może i od Was dostaniemy taką recenzję jak od Ewy?

No to tak: pooglądałam, i szczerze powiem, że jestem zaskoczona! Bo człowiek zawsze się czegoś spodziewa, coś sobie wyobraża. Myślałam, że będą fajne, że się powzruszam troszkę, że spełnią moje oczekiwania. I tu się myliłam!!! No to zaczynamy - Poetyckie Kotki! Już przy styczniu, jak spojrzały na mnie Buraczek z Rzepką, trysnęły fontanny z ócz mych, przy lutowym Szuszu z odgryzanym paluchem leciały dalej! Ptyś i Ciuciu w marcu również niczego nie zmieniły. Rozmarzone Makiełki kwietniowe, majowy Klusek i czerwcowa Balbi utrzymywały w constansie stan mój rzewny. Półrocze minęło! W lipcu Korduleńka z oczami wielkimi z rozpaczy i strachu, spojrzeniem wszystkich tymczasków w pierwszym dniu pobytu Za Moimi Drzwiami poruszyła jeszcze głębiej ukrytą mą strunę wrażliwą. Fontanna zmieniła się w potok! Następne półrocze poszło jak z płatka! Sierpniowe czworaczki, wrześniowa Kawka i Światełka w październiku. Tutaj ma też swój udział w mokrości oglądania taka jedna Fikunia, zwana Fiśką, czasem whippetem, koniczkiem, sarenką. Ona to dopiero potrafi rozmiękczyć! No i zbliżamy się do końca roku! Listopadowy Woody Allen i grudniowy Miś z Lalą, żeby nie było za lekko, również utrzymują stan z powyżej! 

Z Białą Kurą wcale nie lepiej! Każda historia duszoszczypatielna! Wiadomo, jak na mnie zadziałała! Powtarzać się nie będę! Ale prawidłowo zadziałała! Boszszsz, po co mi to było! Piękne historie, piękne adopcje i piękne rysunki Hanowe. Jestem miłośniczką Hanowego detalu: torebuś, gryzoni, czyli myszek przemykających gdzieś tam :) i kukardek... Dziewczyny, piękna robota! Wyście to zrobiły, a my powinnyśmy o tym mówić w rodzinie, u znajomych! Niech wieść się niesie! Jeden kalendarz dam dzieckom, i każdy miesiąc będę im opowiadać. Niech już teraz uczą się i widzą, że zwierzakom trzeba pomagać, że jak je się oswoiło, to się jest za nie odpowiedzialnym... O mamuniu, ale się rozpisałam. :) To teraz idę się ponapawać. :)))

**************************

Wieści z kociego pokoju: Mikul - na razie zarezerwowany do soboty, ale raczej na 100% znalazł dom!! I to dwa kroki ode mnie. :)

Wieści od Brunonka bardzo dobre! TU.

***************************

Na Waszą prośbę napisałam do pani Małgosi z pytaniem o Kordulkę/Misiunię:

Dzień dobry, koteczka czuje się świetnie. Codziennie robi postępy w oswajaniu się z człowiekiem. Wprawdzie nie pozwala się dotykać, ale sama przychodzi i ociera się, głównie o mnie. Wskakuje na łóżko, delikatnie liże po twarzy, ale nie daj Boże ją dotknąć, natychmiast ucieka, więc nie dotykamy i czekamy... Jest b. mądra, umie poprosić o jedzonko. Śpi nawet przy nas na grzbiecie i odkrywa brzuszek, ale jest jeszcze "pani Niedotykalska". Uwielbia się bawić, chodzi z pięknie podniesionym ogonem, pokochaliśmy ją nową miłością, dlatego mamy dla niej dużo cierpliwości... :-)

A, i jeszcze jedno: tak jak jej pani bardzo lubi oglądać mecze tenisowe i razem spędziłyśmy czas konkursu chopinowskiego... :)

Na zdjęcia czekam. :)

Już mam.