To i owo

Dzień dobry przed przerwą w nadawaniu. 

Nie zdążyłam przygotować nic ciekawego na dziś, niestety. 

Wczoraj okropnie zasmuciła mnie wiadomość, 

że Wisia wyszła z domu już 2 miesiące temu i do dziś nie wróciła.

 Serce pęka. Mam nadzieję, że ktoś jej pomógł, że nic jej nie jest. 

Ona i Goplanka - te rozstania były dla mnie najcięższe.

Jakie to smutne. Biedna kociczka... :((

Hokus za to ma się świetnie. Diabeł to wcielony. 

Nie istnieją dla niego zamknięte drzwi ani żadne zakazy.

Będziemy wymieniać w domu klamki na gałki, bo nie da się spać
ani funkcjonować normalnie.
Kocurro w dzień śpi, a w nocy zaczyna szaleć.
Dopiero teraz wiemy, co to znaczy mieć w domu kota!
Zrobił nam niezły tłum. :)

Z Ruficzka też niezłe ziółko. 

Kiedyś mówiliśmy przy nim do siebie "idziesz z Rufim na spacer?",

próbując jedno na drugie zwalić ten obowiązek.
Szybko jednak oduczyliśmy się tego, bo pies na dźwięk tych słów
zrywał się na równe nogi, cieszył się, piszczał i nie było wyjścia,
 trzeba było natychmiast na spacer wychodzić. 

Metodą prób i błędów, testując:

"Idziesz z Rufim na spac?" - podniecenie i entuzjazm.

"Idziesz z Rufim na spa?" - jak wyżej.

"Idziesz z Ruf na s?" - bez zmian - szał radości.

"Idziesz z R na s?" - cisza i spokój.

I tak się teraz u nas mówi, żeby mu nie robić przedwczesnej nadziei. :)

Cudowna, absolutnie bez wad, kochana, miła, chętna, subtelna, mięciutka jak króliczek 

Dakota wciąż szuka domku, nie mogę tego zrozumieć. To skarb.
Dodatkowo kotka ma za sobą wszystkie odrobaczenia, odpchlenia, szczepienia -
naprawdę stanowi niezłą gratkę. 

W grudniu będę pojawiać się na blogu bardzo w kratkę. Proszę się nie niepokoić. :)

Przypominam o łapaniu licznika.

Wyniki ogłoszę, jak tylko wyłoni się zwycięzca.

A rok temu Za Moimi Drzwiami U Poznańskiego (klk).