Sercowa Panienka Wisia u siebie.

Długo zabierałam się do tego postu. Chciałam przekazać Wam jak najpełniejsze i jak najlepsze wieści. Zależało mi na tym, ponieważ Wisia zajęła wyjątkowe miejsce w moim sercu. Właściwie jeszcze za nią tęsknię. Wyobrażałam sobie, jak ciężko jej było znów zaufać człowiekowi. Dopiero się otworzyła, pokochała, poczuła bezpiecznie i znowu nastąpiła zmiana w jej życiu. Rozumiem, że to dla niej niełatwe. Pocieszam się myślą, że to już ostatnia zmiana w jej życiu, że jest już w swoim stałym domu, a najważniejsze, że jej nowy personel jest dokładnie taki, jak takiemu  kotkowi jest potrzebny. Rodzice Vi są cierpliwi i wyrozumiali. Są idealni! Rozumieją, że Wisiulka potrzebuje czasu i dają go jej. Jak przebiegał proces aklimatyzowania się Wisienki, świetnie pokazują esemesy, które wymieniliśmy między sobą. Przypominam, że personel Wiśki zamieszkał w nowym domu i dla obu kotek, starej i nowej, to była spora zmiana. Mruczusia i Wisia musiały rozpoznać zarówno nowe miejsce, jak i siebie nawzajem. Zapraszam do czytania.

No i jakie są te wieści? Jak to wygląda Waszym okiem? Jest powód do radości i satysfakcji? Czy ona mogła trafić lepiej? Czy rodzicom Vi należą się wyrazy uznania za ich podejście? Czy...

Kaprysia lansuje nowy trend pisania postów. Maksymalnie 100 słów. Starałam się, jak mogłam, ale doopa. Słów jest ponad dwa razy więcej!  I jak żyć, jak żyć?