Pracowite dni ZMD i... osłupienie!

Środa: 

- Zawiozłam jedną kicię, którą nazwałam roboczo Śnieżką (ale to nie to!), na sterylizację.

- Przy okazji pokazałam PanWetowi Marcysię-Walerię. Kotka miała świerzb. Dostała zastrzyk działający błyskawicznie. Doba i po świerzbie nie ma śladu. Już się nie drapie, odżyła. To rozumiem! 

- Teosie zostały zaszczepione przeciw chorobom zakaźnym.

 - Odebrałam Śnieżkę z zabiegu. 

Czwartek:

- Wielki stres - sterylizacja Mikuni. Trwa u niej cisza hormonalna, wielki czas na ten krok, który już przemyślałam sto razy, ale jednak wciąż jest wielce stresogenny...

- Teosie przeprowadziły się na swoje! Pani Asia z mężem od dawna planowali kocie towarzystwo, a kiedy jako wielbiciele Biszkopta z Karmelem trafili na zdjęcie TeoTeo, które bracia Ciasteczka w życzliwości swojej udostępnili, zaraz je sobie zaklepali! :) 

Piątek: 

 - Kolejna koteczka z Gaju, druga siostra, została odwieziona na ciachnięcie. Nie znoszę tego robić, ale jeśli to ma pomóc znaleźć jej dom...

- Hokus znowu u weta. Tym razem wyraźnie widać, że łapka w stawie łokciowym jest opuchnięta, pod skórą czuć przelewającą się ropę. Czyli znowu ropień! Antybiotyk, środek przeciwbólowy, a jeśli to nie pomoże, to będziem ciąć! :(

Prześliczne Teosie długo u mnie nie zabawiły, ale przecież takie okazy nie trafiają się co dzień! 

I tak dziw bierze, że pani Asia była pierwszą chętną osobą na obu braci. Przeznaczenie!

Większy - Teodor.

Mniejszy - Teofil.

W przypadku sióstr gajowianek nie bedzie tak łatwo znaleźć im wspólny dom,
mimo że są ze sobą zżyte. To kotki wymagające oswojenia. 

Nie kwalifikuję ich jako trudnego przypadku. 

Są ostrożne, nie znają ludzkiej ręki, ale to chętne do zabawy, nieagresywne kiciunie!

I bardzo urokliwe. 

Zostajemy przy Plamce i Łatce czy może wymyślimy coś... hmm, bardziej fantazyjnego?

Czyż to nie ślicznotki?

Już się bawio wędką. Dobrze!

Na szczęście Ptychna ma się świetnie.

Kotka skończyła ostatnią serię interferonu. Tylko jej pysio pozostawia wiele do życzenia. 

Niestety na dziąsłach tworzą się takie nacieki, które widziałam przy plazmocytarnym zapaleniu dziąseł. Na to schorzenie, z tego co wiem, podaje się kotu sterydy, których przy białaczce nie wolno.

Nie wiem, co będzie. Może nic? Może martwię się na zapas. Oby! 

Trzecią serię interferonu otrzymują też Rózia (Tosia) i Szarlotka (Szarlotta) w Krakowie 

- to dzięki Waszej pomocy. Kwota, którą na ten cel dostałam, wystarczyła! 

Jedną fiolkę leku ufundowała też nasza blogowa wetka Justyna - jeszcze raz bardzo dziękuję.

Agnieszka donosi, że kotki mają się bardzo dobrze. 

Tosia dostała wielkiego apetytu i ponieważ jest nienażarta, otrzymała ksywkę "Gruba Tośka". :)

 Jest spokojną, oddaną kotką, budzi rano Agnieszkę, głaszcząc ją po twarzy. :)

Szartloka natomiast to panna Fiu-Bździu! 

Wszędzie jej pełno, jest zafascynowana wodą dokładnie jak jej siostra Ptysia.

Agnieszka pisze:

Jak kocham kotki?

Szarlotta - jak pisałam, łatwo się ją kocha. Ale bardzo poczułam to, gdy zobaczyłam rano, że "źle je". Potem cały dzień w pracy niepokoiłam się, czy coś się nie dzieje (znając objawy Ptysi). Myślałam sobie, że strasznie by mi było przykro, jakby temu Fiubździulowi coś się stało 

(okazało się, że to tylko wymiana zębów - dopisek mój).

A z Tosią najbardziej lubię poranki. Już wieczorem się na to cieszę. Kotki preferują spanie w innym pokoju. No cóż. :( Tosia przychodzi zawsze rano, jakąś godzinę-dwie przed moją pobudką (mogłaby wprawdzie trochę później :), wskakuje na łóżko koło mojej głowy, robi mi "baranka" i mówi "wstawaj, śpiochu, i daj mi jeść". Ja odpowiadam "jeszcze chwilkę", a ona albo leży koło mnie i czeka spokojnie, albo się przytula i każe się głaskać po brzuszku, albo bardzo mnie przekonuje - "wstawaj, wstawaj już".

To jest fajne, jak koty się z nami komunikują. Tośka, gdy wstaję, leci od razu do miski (jeść, jeść!), Szarlotta do najczęstszego miejsca zabawy (no, baw się ze mną), Guzik leciała do szczotki (szczotkuj mnie natychmiast!).

Pozdrawiam.

A.

Oto dowód na zainteresowanie Ptysi wodą: 

Jaka ta Ptyśka jest kochana! Wspaniała przyjaciółka nasza i FikiMiki! 

 Kotki jadą do PanWeta. Śnieżynka w transporterku, Teoś ją wspiera.

I wspierającego zamknęli, buuu. ;)

Hokus nie lubi tego! Awanturuje się całą drogę. 

 Ten post to trochę taki misz-masz, więc teraz zobaczcie, że mam w domu wielką trójcę!

W kocim pokoju zagęściło się znowu. Oczywiście mam teraz ograniczone możliwości działania.

W domu jest Ptysia, nie mogę wypuścić na dom żadnego kota tymczasowego. Nie mogę go narażać. 

To paskudnie, bo teraz, gdy została w nim Marcysia-Waleria bez Teosiów - ona się nudzi... 

Malutkie, śliczne, kochane Teosie tak pięknie czekały na swoich ludzi. 

To naprawdę dwa skarby! 

Teraz Walerka jest smutna. Nie ma z kim się bawić. Gajowianki nie zapewniają jej towarzystwa. 

Naprawdę liczę, że to najmilsze na świecie cudo szybko znajdzie swoje miejsce. 

Kotka ma niesamowity charakter! Uwielbia ludzi. Pędzi naprzeciwko i rzuca się dosłownie na szyję!

Nie wie już, jak się ocierać, jak się cieszyć z ludzkiego towarzystwa! 

Głaszcze łapkami po twarzy, rozdaje całuski! 

Okropnie mi jej żal, że ma to przymusowe więzienie...

Może iść na dokocenie. Fajnie się dogadała z innymi kotami.

Jest niezwykła! Wygląda groźnie, ale to tylko te jej wielkie oczy!

:)

O, Teodorek się zaplątał w ten misz-masz. :)

I siostra Snieżynka!

I sówka Waleria!

No i Mikunia biedna. 

Bardzo mi zależało, aby ta strachliwa i delikatna sunia obudziła się z narkozy już przy nas, w domu. 

Dlatego odebraliśmy ją jeszcze śpiącą. 

Bardzo długo się nie budziła, martwiliśmy się, a potem w nocy były i jęki, i stękania,

 i piszczenia, i wymioty... Trudna noc. 

Teraz już jest dobrze, wszystko idzie ku wyzdrowieniu.

 Mam nadzieję, że za tydzień nie będziemy już o tym pamiętać, 

a sunia w przyszłości uniknie chorób wynikających z braku kastracji. 

W nocy było jej ciężko. :(

Tu spacerek o 3. 

 A to druga siostra Śnieżynka, teraz dochodzi do siebie. Zabieg poszedł dobrze. 

Piękności w dotyku - jak łabędzi puch!

Hokus na badaniu. Biedak bardzo się stresuje, ale kolejny raz wyrządził sobie jakąś krzywdę...

Ten typ tak ma. 

Co za uroda! Uwielbiam go!

 Ostatnia galeria: dla fanów Ptysi. 

I najświeższe wieści od Teosiów. 

Dzień dobry! Wspaniale! Rozrabiają i psocą! Ewidentnie floryści nam się trafili :) Ładnie jedzą, wiedzą, gdzie kuweta. Są pełne miłości i radości :)

Jak widzicie, dzieje się Za Moimi Drzwiami! Jeszcze raz pragnę podziękować z całego serca Wam wszystkim, którzy wsparliście białaczkowe koty. Szczęśliwie nasza akcja pozwoliła mi opłacić wszystkie koszty, a te były naprawdę wielkie. Byliście tak hojni, że z tych pieniędzy pokrywałam jeszcze potrzeby Florków (rodziny Florków i Śliweczki-Lotki część kosztów mi zwróciły). Polskie rodziny poczuwały się do zwrotu za jedzonko i zabiegi wet., a niemieckie do zwrotu za paszporty i czipy. Jednak i tak dopłaciłam do tego mojego kosztownego hobby z pieniędzy od Was. Na koniec, po podliczeniu plusów i minusów, okazało się, że i Pakiwaje częściowo odchuchały się dzięki Wam! Możecie się więc czuć współautorami ratowania tych potrzebujących zwierzątek. BARDZO, BARDZO DZIĘKUJĘ! Najważniejsze jest to, że kotki żyją i są bardzo szczęśliwe. Warto było!

A co to tego, co miało wprawiać w osłupienie z tytułu posta, to proszszsz:

Panienka Fika

przyłapana!

Kozica! (klik)

Ludzie, co to za dom!! Psy po stołach chodzo!

***

Bonus dla marud, że mało zdjęć. :)
Stefcia, jeszcze ciepła, sprzed chwili (piątek, 22:25)!