Erotyk

FAZA UNIESIENIA

Zakończyliśmy pieszczoty. Przez ten niedługi czas, który rozpuścił się w emocjonalnym zatraceniu jak cukier w herbacie, byłem autentycznie szczęśliwy. Fala endorfin, pobudzana aksamitno-jedwabnym, pełnym ciepła dotykiem, kasztanowym zapachem i mruczącymi dźwiękami, rozlewała się kojąco po moim wnętrzu, nasycając mnie radosną i spokojną energią.

Zmiany pozycji, dyktowane przez mojego partnera, stymulowały rodzaj pieszczot. Jego inwencja kreowała nieograniczone bogactwo figur i doznań. Od wejścia na kolana i wtulenia głowy w moją pierś, kiedy to przyjąłem jego zachętę do pieszczot, obejmując dłońmi szyję i biodra, poprzez dreptanie w kółko i poddawanie mi pod palce pyszczka, piersi, brzuszka, wyrażał swoje ekstatyczne zadowolenie całą gamą pomruków, przymykaniem i otwieraniem pijanych uniesieniem oczu, wyprężaniem przednich łapek, z których, niczym perwersyjna zachęta do dalszych amorów, samoistnie wysuwały się pazurki, tworząc na mojej skórze małe, szczypiące ranki. I choć wydawać by się mogło, że jest jedynym beneficjentem rozkoszy, wystarczyło, żeby jego hipnotycznie upojony wzrok spotkał się z moim lub żeby wspiął się z moich kolan i opierając się o pierś, dotknął pyszczkiem mojej szyi, abym to nagle ja okazał się szczęśliwcem, któremu los okazał swoje dobre oblicze i podarował odrobinę przejmującego dreszczem szczęścia.

W kochaniu nie ma miejsca na septyczne fobie: wnikałem twarzą w jego sierść, chłonąc świeży zapach deszczowego, zimowego dnia, przyniesiony przed chwilą ze spaceru. Woń zjonizowanego powietrza mieszała się z naturalnym, jakże miłym zapachem - efektem starannej pielęgnacji. Wtulając się w niego, byłem bliżej jego ciepła, wyczuwając te usypiające kilka stopni Celsjusza, dzielące gorączki naszych ciał. Słyszałem też wyraźniej, w bezpośrednim kontakcie, basowe niemal mruczenie z delikatnym tłem szybkiego oddechu.

FAZA REFLEKSYJNA

Czułem wyraźnie jego bezgraniczne oddanie i zaufanie, napawające mnie wielką satysfakcją, bo stanowiące przecież najcenniejszą nagrodę za wspólne bycie. W przypadku kota, który, wbrew swej mitycznej niezależności i mimo wrodzonej drapieżności, jest istotą bezbronną i delikatną, przepełnioną lękiem przed niebezpieczeństwami, również tymi, które grożą mu od człowieka, zasłużyć sobie na pełne zaufanie to corona civica za cierpliwość, uwagę i troskę. Człowiek udomowił dzikiego kota, samotnika chadzającego własnymi ścieżkami, wyznaczając mu tym samym pełne ambiwalencji życie: bezpieczeństwo domu versus pragnienie wolności; dostępność pożywienia versus strach przed człowiekiem; kosmos urbanizacyjny versus natura. I choć, nie ukrywajmy tego, kot też SZUKAŁ człowieka i DAŁ się udomowić, to jasnym jest dla każdego miłośnika, ergo współpartnera kota, że ów wciąż tkwi i tkwić będzie w tym dwubiegunowym rozdarciu, a zatem tym cenniejsze jest bezgraniczne jego zaufanie do człowieka.

FAZA MASTER AND SERVANT

Kiedy mi było wciąż baaaaardzo dobrze i na coraz dalej majaczące horyzonty odsuwały się dzisiejsze plany, Hokus, Yaserek Arabski oraz Książę Ciemności w jednej osobie stanął zdecydowanie na wyprostowanych kończynach, wygiął się w naprężony łuk, z ogonem w roli drugiego przęsła, otrzepał energicznie, jakby strząsając z siebie resztki niedawnej ekstazy, po czym zeskoczył z moich kolan i powędrował do blisko stojącej pustej miski, spojrzał na mnie, tym razem z wyrachowanym błyskiem w oku, po czym ziewnął, wygłosił krótkie: "miau" i usiadł jednoznacznie-pro-pokarmowo. Nie miałem wyjścia. Również, aczkolwiek wirtualnie, strząsnąłem z siebie jony uczuć i poczłapałem po pojemnik z karmą.

Po raz kolejny zostałem wykorzystany...   

(Autorem erotyku jest MójCiOn.)