List do Łysej Ewy

Kochana Łysa z Warszawy, piszę ten list, bo niedługo podobno zamieszkamy razem. Wrocławska Łysa wciąż powtarza, że wcale mnie nie kocha i żebym już jechała jak najszybciej, bo ona zwariuje już z tymi kotami, co odchodzą z jej domu. 

Mówi też, że nie będzie po mnie płakać ani trochę i że jestem wstrętną przylepą, że jej niby żyć nie daję, bo wciąż za nią łażę. Ja tylko tak łażę, bo nie lubię, jak łysi chodzą bez sensu sami, z daleka ode mnie, i marnują chodzenie. Kiedy więc tylko Łysa wrocławska się ruszy, to plączę się jej pod nogami cały czas, bezustannie. Jak usiądzie, to ja na niej, jak stanie, to chcę na rączki. Na rączkach chcę na ziemię, a potem znów się plączę pod nogami. Klawo jest, mówię Ci! Czasem się nie da usiąść na Łysej, to przysiądę choć na brzegu krzesełka, byle bliżej. 

Najgorzej jest, kiedy Łysa idzie pod prysznic, bo wtedy nie mogę tam wejść, choć niestrudzenie próbuję!

Pozwalam jej zakrapiać sobie oko i smarować maściami (bo jeszcze ponoć niezdrowe), a niech ma, skoro to lubi. Oczko już mnie nie boli, ale nie ma co denerwować Łysej, bo to przydatna jest istota. Napoi, nakarmi, choć kapryszę i grymaszę i jem jak ptaszek. Czasem zjem chętnie - to też dla niej, niech ma! Futerko mam błyszczące i mięciutkie, jestem leciutka (choć Łysa twierdzi, że mnie już odkarmiła).

Hura! Jedzenie łysych to jest to!

Mówię Ci, Łysa Ewo, jak ja się na początku zachwyciłam żwirkiem w kuwecie! Wąchałam, kopałam i kopałam, ślizgałam się na nim, rozrzucałam na pół pokoju, wpadałam do kuwety i wypadałam, mówię Ci, co to była za radość! Teraz już wiem, że to mi się należy jak psu kość, to już nie świruję. Zamiast tego latam po domu jak z pieprzem, szaleję z myszką i z wędką, i wszędzie mnie pełno. Uwielbiam przestrzeń i schody! Chcą mnie oduczyć chodzenia po blatach w kuchni, ha, ha, kot by się uśmiał! Ja wszędzie wejdę!

Kochana Łysa Ewo, niedługo przyjadę do Ciebie i zajmę się Tobą, bo na pewno chodzisz po domu sama bez sensu i marnujesz chodzenie. Tylko pamiętaj, nie zamykaj się pod prysznicem, bo powiem Rufiemu! No to pa.

PS. To zapowiedź tego, co Cię czeka. Widać też, jak Łysa mnie wysmarowała maścią pod okiem. Goopia. 

Twoja Myszeczka Ptaszyneczka



(Łysa wzięła się STĄD.)