Znaleziony na poczcie

Na dworze wieje. Zimno. A tu u mnie wspomnienie z dawnych wakacji. Francja, Lazurowe Wybrzeże, 24.09.2004 rok. Znaleziony na poczcie internetowej list. List do... List od... Nieważne. Poczytajcie. Rozgrzejcie się, komu zimno.

***

(...) Ten dzień był wyjątkowy, bo akurat niebo pomalował chmurkami zdolny poranny malarz i zaczęło bardzo wiać. Morze było wzburzone, fale atakowały koce położone zbyt blisko niego. Wiatr sypał z zaskoczenia piaskiem po oczach. Zapamiętam to dobrze. 

Na plaży w związku z tą pogodą było mniej ludzi, ale rozegrała się tam scena, którą będę długo pamiętać, bo trafiła w pragnienie mojego serca. Och, przeżyć miłość, czuć miłość, kochać i być kochaną, poczuć znowu ten dreszcz...

Obok na kocu leżały dwie młode dziewczyny, Niemki. Znałam je już z widzenia, bo obie opalały się toples, a ponieważ były młode, w przeciwieństwie do innych mało apetycznych kobiet na plaży zachwycały świeżością i urodą.

W pewnym momencie podszedł do nich piękny młodzieniec (tak, tak, po prostu piękny!), fantastycznie zbudowany, w szarym t-shircie, z ręcznikiem przepasanym na biodrach. Widać było, że już się znają,  bo przywitali się i chłopak usiadł na piasku, jakieś dwa metry od ich plażowych mat. Miał półdługie włosy i piwne oczy, wspaniałe męskie łydki, no i jakiś taki czar... Podsłuchałam, że to Francuz. Oho, już wiem, skąd ten czar - pomyślałam sobie. Dziewczyny zarumieniły się, chwilę rozmawiali w trójkę, a potem jedna z nich się pożegnała (dziwnym trafem to była ta brzydsza, hi, hi) i na plaży została parka: młody Francuz z młodą Niemką. Rozmawiali po angielsku, dość nieskładnie, ale widać było, że toczy się tam najprawdziwszy flirt. Uwodzenie. Gra erotyczna. Magia. Dziewczyna była cudownie zarumieniona, nieśmiało uśmiechnięta. Oczy jej błyszczały jak gwiazdy. On jakimś sposobem już siedział na jej kocu, ale jeszcze w bezpiecznej odległości, jakieś półtora metra od niej. To było takie ekscytujące!

Udawałam, że czytam i za każdym razem, kiedy podnosiłam głowę, on siedział bliżej! A to cwaniaczek! Uwodziciel jeden! Centymetr po centymetrze... Bliżej, coraz bliżej... Co będzie dalej? No co? Nie mogłam się doczekać ciągu dalszego... 

W pewnym momencie oboje położyli się na brzuchach, nadal z dala od siebie. Teraz już mogłam podglądać śmielej, bo wcale mnie nie widzieli. Widziałam, co on robi! Pomalutku przesuwał jedną nogę bliżej niej, po chwili nieznacznie się podnosił, druga noga dołączała do pierwszej i już parę centymetrów zdobyte! W ten sposób po paru chwilach leżeli już obok siebie, ramię w ramię...

Fascynowało mnie to. Wchodziłam w skórę tej dziewczyny i wyobrażałam sobie, jak bije jej serce, jak musi być przejęta. Przeżywała swój wakacyjny romans. Cały świat dla niej nie istniał, istniał tylko ten chłopak, plaża, jego oczy, wiatr, jego słowa, piasek pod nimi i jego dotyk. A przytknął tylko do jej ramienia swoje.... 

Przez chwilę tak trwali, nic więcej się nie działo, więc postanowiłam iść się wykąpać do morza (głupia!). Ale kto by mógł się skupić na pływaniu w takiej chwili?! Nie mogłam tam wysiedzieć, wśród tych fal, w tym całym lazurze, co stracił urok, tak daleko od „akcji”, taka byłam ciekawa, co się dzieje na plaży! 

Wróciłam na ręcznik i aż zbladłam ze złości, że przegapiłam takie „momenty”, bo oni się już całowali! Chłopak był już bliziutko, tak, że bliżej nie można, wręcz założył nogę na jej nogi. A jaki był czuły! Po każdym takim namiętnym i długim pocałunku gładził jej włosy, rysował palcem po jej twarzy delikatne linie, dotykał jej ust, szeptał jej coś do ucha... Och, jakie to było piękne! Romantyczne! Oczywiście mój zachwyt przeplatał się z uczuciem smutku, że takie zachowanie na plaży już nie będzie mi dane. Buuuuuu...

Kiedy wracaliśmy już do domu (ja z żalem, że muszę wrócić na ziemię), oni nadal leżeli spleceni w uścisku, a dziewczyna nawet włożyła mu rękę pod koszulkę i gładziła go po nagich plecach. Ech...

***

Dobrego dnia!