Kocie migracje ZMD

Romeo i Julian w czwartek wieczorem zamieszkali w swoich docelowych domach. 

Jestem bardzo szczęśliwa, że znaleźli się właśnie ci konkretni ludzie. 

Serce mam lekkie i jestem pewna, 

że te oszałamiające urodą kocurki będą kochane i zadbane.

Kilka obrazków z kociego pokoju jeszcze z nimi. 

Romeo do końca pozostał nieprzejednany. 

Wielkimi oczami kota ze Shreka patrzył na mnie z przestrachem, 

a wzięty na ręce wtulał główkę w moje ramię.

Głuptas.

Marzyłam dla niego o człowieku, 

który będzie miał podejście do takiego bojaźliwego kota.

O kimś, kto na kotach się zna, kto ma doświadczenie, 

komu sprawi przyjemność zdobywanie serca i zaufania Romusia. 

Ten kot jest tak piękny, że podobał się wielu. Odebrałam dużo telefonów.

Jednak to wciąż nie było to...

Najpoważniej zaawansowane rozmowy skończyły się kiedy usłyszałam słowo "tresura", 

"zamykanie w pokoju na czas nieobecności ludzi, żeby nic nie zniszczył" 

i "ulica przez wieś obok domu".

Julek natomiast to inna bajka. 

Zrobił ogromne postępy, przełamał się i był nawet chętny do zabawy. 

Jeszcze wymaga pracy nad zaufaniem, ale to już jest kot słodziak i miziak.

Marzyłam dla niego o takim towarzystwie, jak ma Mela (Andżelina), 

czyli o dziewczynce, która będzie o kotka dbać, bawić się z nim i kochać go.

Jest też prześliczny i słodki jak brzoskwinka.

Ile kotów jest na tym zdjęciu?

 Oba moje marzenia się spełniły!

Julian będzie miał  jedenastoletnią Wiktorię, 

która nie mogła się na niego doczekać, pisała mi, 

że wszystko już w domu przygotowane, kupione, 

że bardzo się cieszy i czeka z niecierpliwością.

Juliś ma szczęście, jestem pewna!

Romeo natomiast trafił na Kubę - Oswajacza Dzikich Kotów z Doświadczeniem, 

który z pomocą swojej przemiłej dziewczyny zadba, 

aby Romiś stał się radosnym kotem domowym, wypieszczonym, ufnym i zadbanym.

Romeo ma szczęście, jestem pewna!

Kiedy nadszedł dzień pożegnania, przygotowałam kocurkom wyprawkę.

Książeczki zdrowia (kotki odrobaczone,  odpchlone, zaszczepione i wykastrowane), 

woreczek suchej karmy 

(żeby przy stresie przeprowadzki i zmianie karmy nie zachorowały im brzuszki),

 puszeczka i dwie saszetki mokrej karmy, 

trochę żwirku z kuwety ze znajomym zapachem.

Umowy adopcyjne.

Przychodzę za chwilę i... A któż to się rozłożył na przygotowanej wyprawce? :)

 Przygotowałam też każdemu po kartoniku. 

Myślę, że w nowym domu przyda się takie bezpieczne miejsce. 

Wieżowiec z kartonów natychmiast został zasiedlony! :)

Muszę koniecznie zrobić to moim kotom!

Na górze oczywiście Kayron, który nie raczy (jak zwykle) popatrzeć w kamerę.

Najpierw dom Za Moimi Drzwiami opuścił Juliś wraz z uszczęśliwioną Wiktorią, 

a za godzinkę do domu ze swoimi nie mniej uszczęśliwionymi człowiekami pojechał Romeo.

Przedstawiam Wam nowy personel tego cudnego królewicza. 

Pasują do siebie w trójkę. :)

Czekam na wieści od Kuby, obiecał mi maila, podzielę się nim.

A Za Moimi Drzwiami bezprecedensowa sytuacja!

Takiej jeszcze tu nie było.

Mamy na stanie trzy koty tymczasowe i wszystkie

CZARNO-BIAŁE!

Upodobała sobie pudełko, który przygotowałam dla Zoyki-Bianki, kiedy miała rodzić.

Czarno-biała jest Malusia, która robi postępy w swoim tempie, 

a i wygląda już dużo lepiej.

Czarno-biały jest Młody, przekochany kotek. Pod każdym względem uroczy.

I czarno-biała jest nowa, bezimienna jeszcze koteczka z Miękini, 

którą w czwartek zaraz po sterylizacji przywiózł MóJCiOn. 

Koteczka słodka jak kremówka, oswojona, miziająca się, subtelna, 

bardzo chudziutka i bardzo jeszcze niepewna.

W klatce była tylko noc po zabiegu, od wczoraj już biega po pokoju, 

choć jeszcze bez radości. 

Wiecie, co mówią? Że czarno-białe koty nie idą...

No cóż, przekonamy się sami, bo chyba będziecie im kibicować?

Świeże info o Julianie:

Kotek ma się bardzo dobrze, zjadł tabletkę i mokrą karmę, 

póki co zwiedza dom i mruczy. :)