Długo będzie. :)

Kolejna kocia historia. Działkowa. Pamiętacie zapewne poprzednie akcje. Po pomoc zgłosiła się starsza pani, która dokarmiała na swojej działce kotkę, a ta kotka, jak to kotka, co roku rodziła kociaki. Zazwyczaj kociaki gdzieś się "rozchodziły", czyli ginęły bez wieści, ewentualnie zasilały rzeszę bezdomnych działkowych kotów. W tym roku kotce udało się odchować piątkę dzieci. Za pierwszym razem Kasia - Mistrzyni Kociego Łapactwa - złapała dwa kotki: jedynego czarnego i szarego. Pisałam o nich TU. Oba po wyleczeniu pojechały do Polanicy. Niestety, bardzo przykre jest to, że czarny Leo zmarł 2 tygodnie potem. Moim zdaniem jest to skutek błędu w sztuce lekarskiej, ale nie powinnam nikogo szkalować, bo przecież nie wiem na pewno. Żal mi strasznie tego koteczka i rodziny, która musiała się z tym zmierzyć. 

Podczas kolejnej akcji Kasi (pisałam o niej TU) udało się odłowić kolejnego maluszka i jego mamę. Można powiedzieć, że całe szczęście, bo oba koty były chore, a kotka matka w stanie wręcz tragicznym. Była tak wycieńczona, niedożywiona, z zaawansowanym katarem, ropiejącymi oczami, że zanim została wysterylizowana (a w tym celu została złapana), trzeba było długo ją leczyć. W tej chwili jest już po zabiegu i mieszka w domu u pani Z. (tej, co ją latami karmiła na działce). Dobrze jej tam będzie. Podobnie było z kociakiem - chłopakiem; był chory, zatkany od kaszy, którą był karmiony i dopiero teraz, po wyleczeniu, zacznie szukać domu. Jest w innym DT. 

Jak łatwo wyliczyć, zostały na działce do odłowienia jeszcze dwa kociaki. Skoro całe ich rodzeństwo było chore, istniała naprawdę mała szansa, że te są zdrowe, a poza tym, gdyby któryś z nich okazał się dziewczynką, pani Z. miałaby w przyszłym roku powtórkę z rozrywki. 

Kasia zastawiła pułapkę. 

Po naprawdę długim czasie przynętą w postaci pachnącej rybki zainteresował się pierwszy kociak.

Byli też inni chętni. Kilka czarnych kocurów oraz czarna kotka z krwawą raną zamiast oka.

No i nareszcie! Sukces! Złapał się pierwszy kociak!

Kasia ustawiła pułapkę po raz wtóry i pozostało nam czekać, podziwiać działkowe klimaty; skrzydlatych mieszkańców

i ich pokarm. W listopadzie w polu, w sadzie, jak widać, jest co jeść. :)

Czekaliśmy i czekaliśmy, zaglądaliśmy z nadzieją...

 Zaliczyliśmy już kolejny spacerek działkowymi alejkami.

Poproszę foto, proszę foto! - wołał ten pan na widok mojego aparatu. Ależ proszszsz! :)

Trawka zdążyła sporo urosnąć, zanim zmarznięci i głodni musieliśmy zrezygnować, przekładając akcję na kolejne dni.

Do domu przyjechałam więc z szarusią, strasznym dzikusem. Koteczka miała zapalenie oskrzeli, już z przerzutem na płuca. Bardzo szybko doszłyśmy obie do porozumienia i okazało się, że to sama rozkosz! Jaka to milusia kotka, to nie da się opowiedzieć! Jest mięciutka, delikatna w dotyku i w manierach. Ma taką szeroką buziunię. Słodki wyraz pyszczka. Ukradła moje serce natychmiast i jak tylko zostanie wyleczona, to muszę szukać jej domu, bo już czuję, jak będę przy rozstaniu z nią cierpieć. 

Po kwarantannie koteczka dostąpiła zaszczytu poznania reszty stada.

Hokus oszalał na jej punkcie. Nareszcie jest się z kim bawić! Ten kot ma zadatki na wspaniałego kociego terapeutę. Rufi i on to tandem nie do pobicia. :)

Kiciunia chciała ostrożnie zwiedzić pokój, ale

ten bandzior...

w mig na nią napadł!

Przywalił do ziemi i

chciał chyba zagryźć!

A niby taki aniołek w spojrzeniu!

Kiciunia ma ciekawe umaszczenie. Na grzbiecie paseczki, a na brzuszku kropeczki. Cudo!

Aby dokończyć tę historię, zdradzę od razu, że Mistrzyni w Kocim Łapactwie po kilkudniowych łowach, po godzinach spędzonych na czuwaniu, w końcu nawet na leżeniu na dachu budki i marznięciu, udało się złapać ostatniego kociaka! Złapała go do ręki! Za nic nie chciał wejść do klatki. Mało tego! Kasia kolejnego dnia schwytała na leczenie tę kotkę z raną zamiast oka. Po wyleczeniu, a jest co robić, kotka wróci na działkę pod opiekę pani Z. Kotka jest w innym DT, a maluszek jest u mnie! :)

Podziwiam gorąco tę dziewczynę za jej konsekwencję w działaniu, za empatię, wrażliwość, za chęć poświęcania swojego czasu i chęć pomocy zwierzętom. Bez niej to by się nie udało. 

Na koniec tradycyjne zadanie dla kocich ciotek, babć i babek. Kocina nie ma imienia! Możecie zabłysnąć swoją kreatywnością. :)

Drugi kociak musi jeszcze odbyć kwarantannę. Oczywiście jest chory, bierze leki. Nie wiem też, jakiej jest płci, więc dla niego imię potrzebne będzie później.

I jeszcze jedno. Obiecałam to Hanie. Metoda relaksacji kota. Metoda masażu wilgotnym ręcznikiem. Takie działanie kojarzy się kotu z przyjemnymi chwilami, gdy był kociakiem i gdy mama myła go swoim językiem. Przydaje się to np., gdy wprowadza się do domu kolejnego kota. Dwie osoby biorą na kolana po kocie, siadają tak, aby te mogły się widzieć i zaczynają ciepłym, wilgotnym, szorstkim ręcznikiem pocierać swojego pacjenta po całym ciele, imitując ruchy kotki. Kot czuje się jak u mamy, wydzielają mu się endorfiny w olbrzymich ilościach i myśli sobie: przyjemnie jest widzieć tego gościa, jaki to miły osobnik, uhm jak cudownie, mrrrr... :)

Oczywiście można to robić swojemu kotu bezinteresownie, niekoniecznie wtedy, gdy chcemy go przekupić. 

*

A rok temu Za Moimi Drzwiami: Raz, dwa, trzy, domek znalazłeś ty!