Poetyckie wyzwanie fotograficzne + dodatkowa atrakcja!

Iga z Czaso-umilacza wraz z Drui z fotobloga Układanka z codzienności wymyśliły twórczą i ciekawą zabawę blogową: poetyckie wyzwanie fotograficzne. Należało wybrać sobie wiersz i zilustrować go swoim zdjęciem lub kolażem zdjęć. Termin umieszczenia prac na swoich blogach mija jutro. Ledwo zdążyłam!
Wybrałam jedną z ballad Friedricha Schillera pt. Rękawiczka. 

To jest dla mnie bardzo ważny kawałek poezji. Rozumieć ją i kochać nauczył mnie Tato. Znałam tę balladę na pamięć już jako dziesięcioletnia dziewczynka. Recytowałam ją całej rodzinie. Bardzo przeżywałam jej treść, czułam się, jakbym była świadkiem tych wydarzeń. Śniłam o nich po nocach. Emrod długo pozostawał moim bohaterem, choć nie do końca rozumiałam jego czyn. Znałam na pamięć również pozostałe, o wiele dłuższe ballady Schillera. Już na zawsze kojarzą mi się z dzieciństwem i z Tatą.

Zdecydowałam się na ten kolaż. Iga prosiła, aby zdjęcia powstały na potrzeby tego wyzwania, ale nic lepszego nie udało mi się zrobić. Sądzę jednak, że przekazuje on celnie treść tej oto ballady:

Chcąc być widzem dzikich bojów,

Już u zwierzyńca podwojów

Król zasiada.

Przy nim książęta i panowie Rada,

A gdzie wzniosły krążył ganek,

Rycerze obok kochanek.

Król skinął palcem, zaczęto igrzysko,

Spadły wrzeciądze; ogromne lwisko

Z wolna się toczy,

Podnosi czoło,

Milczkiem obraca oczy

Wokoło,

I ziewy rozdarł straszliwie,

I kudły zatrząsł na grzywie,

I wyciągnął cielska brzemię,

I obalił się na ziemię.

Król skinął znowu,

Znowu przemknie się krata,

Szybkimi skoki, chciwy połowu,

Tygrys wylata.

Spoziera z dala

I kłami błyska,

Język wywala,

Ogonem ciska,

I lwa dokoła obiega;

Topiąc wzrok jaszczurczy

Wyje i burczy;

Burcząc na stronie przylega.

Król skinął znowu;

Znowu podwój otwarty,

I z jednego zachowu

Dwa wyskakują lamparty.

Łakoma boju, para zajadła

Już tygrysa opadła,

Już się tygrys z nimi drapie,

Już obydwu trzyma w łapie;

Wtem lew podniósł łeb do góry,

Zagrzmiał — i znowu cisze —

A dzicz z krwawymi pazury

Obiega... za mordem dysze.

Dysząc na stronie przylega.

Wtem leci rękawiczka z krużganków pałacu,

Z rączek nadobnej Marty,

Pada między tygrysa i między lamparty

Na środek placu.

Marta z uśmiechem rzecze do Emroda:

"Kto mię tak kocha, jak po tysiąc razy

Czułymi przysiągł wyrazy,

Niechaj mi teraz rękawiczkę poda".

Emrod przeskoczył zapory,

Idzie pomiędzy potwory,

Śmiało rękawiczkę bierze,

Dziwią się panie, dziwią się rycerze.

A on w zwycięskiej chwale

Wstępuje na krużganki,

Tam od radosnej witany kochanki,

Rycerz jej w oczy rękawiczkę rzucił:

"Pani, twych wdzięków nie trzeba mi wcale".

To rzekł i poszedł, i więcej nie wrócił.

Friedrich Schiller  "Rękawiczka"

A teraz bonus: absolutna sensacja i rewelacja! Niespodzianka!
Hit nad hity! Przebój mojego bloga! :)

Tra ta ta! Tra ta tam!!

Udźwiękowiona wersja tego wiersza!

Występują: Rufi, Kayron, Amisia, Panienka Wisia.
Głosy: MójCiOn, Wrocławski, Anka Wrocławianka (zniekształcona komputerowo).

Robiąc to nagranie w profesjonalnym studiu muzycznym Wrocławskiego, bawiliśmy się naprawdę świetnie, czego i Wam serdecznie życzę. :)

Uwaga 1: oglądanie tego filmu bez dźwięku nie ma sensu. 
Uwaga 2: jasne że można było go zrobić lepiej, ale na to trzeba chyba mieć drugie życie, tak bardzo jest to czasochłonne zajęcie!

PS. http://gastrinoma.blogspot.com/2013/03/witajcie-kochani.html - potrzebna pomoc. Ziarnko do ziarnka...