Cynia, Lisia, Tulisia czyli Foxi!

Cynia zjawiła się ZMD w niedzielę, tydzień temu o 19.

Ostatnie dni to było jej coraz większe zaufanie i rozkwitanie. 

Chodziłyśmy na spacerki w czwórkę: ja, Fika, Mika i ona.

Cynia szybko pokochała zapach traw, przestrzeń

i swojego człowieka na końcu smyczy.

Cynia trzymała się blisko nas; jeszcze dzisiaj, 

w tę przepiękną słoneczną niedzielę leżała przy nas na trawce.

A kiedy miałyśmy iść na spacer ,witała mnie dokładnie tak samo jak dziewczyny-domowniczki.

A potem zadzwonił telefon. Ten telefon...

Monika i Mateusz okazali się ciepłymi, spokojnymi, młodymi ludźmi, 

którzy mają serce na dłoni, cierpliwość i wiele dobrych chęci. 

W domu opiekują się kotem (znalezionym w worku nad jeziorem, w Niemczech...) i króliczkiem. 

Marzyli o małym psie, szukali, oglądali i w oko wpadła im Cynia.

Umówiliśmy się, spędziliśmy razem sporo czasu. Cynia, bidulka, bała się nowych ludzi, 

ale oni niezrażeni zdecydowali się ją adoptować! 

To dla niej lepiej, że się tu nie przyzwyczai za bardzo. 

Nie było więc na co czekać. 

Cynia, kochana, słodka, mała Cynia, która całe swoje życie spędziła w schronie,

znalazła swój stały domek. 

Monika jej nieba przychyli, nawet ma pozwolenie od niej na spanie w łóżku,

które przyklepał Mateusz. :)

Kolejni dobrzy M&M w moim życiu,

z całego serca dziękuję. 

Cynia przyjechała w niedzielę o 19., Cynia odjechała tydzień później, w niedzielę, o 17. 

Jak zwykle w takich przypadkach radość miesza się ze łzami.
Czuję się szczęśliwa i opuszczona jednocześnie.
Będę płakać. Nie będę płakać! :)

Cyniu, tak mi przykro, że teraz się znowu boisz, 

że przechodzisz tak trudne chwile, jednak tak trzeba, mała.

Nigdy cię nie zapomnę, kochanie.

Bądź szczęśliwa, a wy - M&M, piszcie, pokazujcie zdjęcia! 
Niech Wam się uda piękna miłość!

Cyniu, Lisiu, Tulisiu, a raczej Foxi, bo tak idealnie się od teraz nazywasz, psineczko, 
chcę zapamiętać cię taką jak na tym filmie z dzisiejszego przedpołudnia.

Jednak będę płakać. Idę. Pa!