Fred/Kapsel/Aster/Czeko/Figiel/Drops/Fuks

Kochani Czytacze, jak to miło mieć tak wielkie wsparcie i dowody Waszej obecności w postaci komentarzy! 

Dziękuję za nie, za wszystkie miłe słowa. 

Na pewno czekacie na relację. 

Zanim ta nastąpi - kilka słów wyjaśnienia, bo nie pisałam jeszcze o tym poza komentarzami. 

Pewnie radość wielu z Was opadnie, ale my jeszcze nie wiemy, czy Fred/Kapsel/Aster/Czeko/Figiel/Drops/Fuks zostanie z nami, czy też poszukamy mu nowego domu. 

Mamy tylko jedno oczekiwanie, jedno założenie, tylko jeden priorytet - aby dotrzymywał kroku Fice. Żeby mogły razem spacerować, biegać, szaleć i bawić się w domu. To dlatego pomyśleliśmy o drugim piesku, wyłącznie dlatego, a nie z powodu braku zajęć czy małej ilości podopiecznych.  ;) Widzieliśmy, jak cudownie Fikunia bawiła się z Kluskiem i zapragnęliśmy tego na co dzień. 

Z powodu tego założenia w ogłoszeniach oglądałam pieski młode, niewielkie i energiczne. Serce zabiło mi akurat do Fredka, to może jest jakiś znak, a może to tylko kolejna zwierzęca historia ZMD, najwyżej (i takie miałam z góry założenie) będzie tak, jak napisała Kasia:

A ja to się nie martwię, że mógłby się nie dogadać z Fiką. No bo jak się nie dogada, to jemu znajdziecie cudowny, idealnie dopasowany dom na miarę, a potem weźmiecie kolejnego pieska do przymiarki. Jemu też znajdziecie cudowny dom, i tak w kółko, aż schroniska opustoszeją. :)

Jasne, że z tym opustoszeniem schronisk to tylko żart, niestety! Jednak coś w tym jest, bo ostatnio zdobyłam trochę doświadczania w adopcji psów i miałam prawo pomyśleć, że warto uratować kolejnego, a czy zostanie z nami, czy w innym dobrym domu, to sprawa drugorzędna. Mam nadzieję, że to rozumiecie. 

Teraz już o Fredzie. Z wolontariuszką, panią Beatą ze schroniska w Raciborzu, miałam wspaniały kontakt, szybko załatwiła ona transport dla pieska, wprawdzie do połowy drogi, ale i to dużo. Pojechaliśmy.

To przykre, jaki zazwyczaj nieporządek i zaniedbanie jest na naszych wsiach.
Jakoś wczoraj mnie to uderzyło...

Na szczęście przyroda daje radę. Z każdym dniem bardziej daje radę - wiosna!

W miejscu spotkania myślałam, że padnę!
Wyszedł mi naprzeciw (prawie) Kayronek!
Tylko trochę mniejszy, ale zupełnie jak nasz zaginiony kot! 

Przyjechali państwo wiozący pieska i po przywitaniach wyprowadziliśmy go na krótki spacer,

żeby rozprostował kości przed dalszą podróżą. 

To nasze pierwsze spotkanie na żywo. 

Byłam tak przejęta, że nawet nie wiem co myślałam!

Co ciekawe, podpisałam tylko świadectwo przekazania psa i zapłaciłam 38 zł za "kupno psa małego".

 Umowy adopcyjnej brak. 

Wsiedliś do samochodu. Piesek wlazł mi od razu na kolanka, denerwował się, kręcił...

Po pewnym czasie jednak uspokoił się, zwinął w kłębek i nawet zasnął!

Biedak był wykończony tymi wszystkimi przeżyciami!

 

Uff, dojechaliś po 20. do domu! 

Od razu poszłam z Czekofredkiem do parku, a za chwilę MCO przyszedł z Fiką. 

Pieski obwąchały się - zareagowały spokojnie. 

W domu Fredek nie zwraca uwagi na koty, na Fikę też nie, jest niesamowitym pieszczochem,

lgnie do człowieka, wystawia brzuszek do głaskania, cieszy się z każdej oznaki zainteresowania

i chodzi za nami jak rzep (głównie za MCO - nowość!), stukając pazurkami o podłogę. 

Ogólnie jest bardzo grzeczny, przespał noc bez żadnego incydentu. 

Dziś widziałam, jak Diego przechodził koło niego - dość niesamowite, że nie bał się obcego psa!

Dzisiaj, do tej chwili, nadal nie było żadnego kontaktu między pieskami.

Fika jaka jest, to już wiemy - każdego przyjmie, dla każdego ma życzliwość 

i z każdym umie się dogadać, czy to kot, czy pies.

Jaki jest Czekofred  - nie wiem.

Oczywiście pójdę z nim do weta, ale już wiem jedno: on raczej nie ma roku, jest starszy.

Świadczą o tym siwe włoski na grzbiecie, długie pazury, no i ogólny wygląd.

Jest to młody pies, zęby ma białe i czyste, ale starszy, niż podano w ogłoszeniu.

Nam jest wszystko jedno; kochaliśmy jednakowo Perełkę (12 lat) i Klusia (10 mies.), 

chodzi tylko o hasanie z Fiką, a zdaje się, że do tego to się raczej Fred nie nadaje...

Nawet po schodach jak wejdzie, to się już trochę męczy. :)

MCO mi mówił, że na takiego wygląda (te krótkie nóżki), 

ale zaślepiona spojrzeniem psiaka przy schroniskowych kratach nie słuchałam.

Generalnie jednak to uroczy piesek! 

Łagodny, spokojny, grzeczny, umie wspólnie mieszkać w zgodzie z innymi zwierzakami. 

Jest spragniony miłości, dotyku, uwagi, ale i potrafi położyć się z dala i spać spokojnie.

Jest też śliczny, w typie corgie, ten czekoladowy kolor sierści jest bardzo oryginalny!

No a reszta jak się ułoży - zobaczymy. 

Zobaczymy, co też narobiło tym razem to moje serce.

"Zobaczymy" to dziś słowo na czasie.

Zawstydziłam się, że zdjęcia takie kiepskie, więc proszę jeszcze porządne, z dzisiaj, z ogrodu.