W roli głównej: Miniak

Dzień dobry, tu dwuosobowa brygada ds. informowania o postępach (oraz postępowaniu) Miniuszka: Ala D pisze do JolkiM, JolkaM rozpuszcza na świat cały. I oto, co nastąpiło w ciągu ostatniego tygodnia z małym hakiem, czyli występy i występki Miniaka.

Ala D pisze na przykład tak:

Mini mimo upałów pakuje się z uporem maniaka (a może tylko Miniaka) do swoich gronostajów, które są odpowiednie na mrozy bardziej niż na tropiki, i dzielnie w nich sypia (chociaż ma też inne, bardziej przewiewne miejsca do spania). Za to jak już się z nich wyczołga, to mam wrażenie, że jest na wpół ugotowany. :)

Klopik i bidet są nadal dla niego wielką atrakcją, potrafi cierpliwie siedzieć i kombinować, czy nie ma sposobu, aby te źródełka stanęły otworem. Jak jestem w domu, to staram się mu umyć kopytka po wyjściu z kuwety i bardzo mu się to podoba, nie ma najmniejszych oporów, żeby stanąć na mokrym. :) Do tego stopnia, że dzisiaj krówka wstrętna (czytaj: kochany koteczek) w łazience się zsiusiała, a ja nakryłam go na gorącym uczynku. Całkiem przypadkiem zresztą. Dostał reprymendę, nakrzyczałam na niego, pogroziłam palcem, a on... potraktował to jako zachętę do zabawy. :) Chyba muszę się bardziej postarać...

Szczerze mówiąc, to chyba moja wina, bo nabyłam odświeżacz  w proszku do kuwety i dzisiaj pierwszy raz posypałam nim delikatnie kuwetę przed nasypaniem żwirku. Pech chciał, że zamiast naturalnego dostałam lawendowy i tu podzielam preferencje Miniego - lawenda słabo komponuje się z kuwetą. :) Cały żwirek musiałam wysypać, umyć kuwetę, aby pozbawić ją lawendy i sto razy go do niej  nosiłam, grzebiąc jego łapką, na wypadek gdyby miał zapomnieć, gdzie należy się załatwiać. Uciekał za każdym razem jak wystrzelony z procy, dziwnie na mnie patrząc. :)  Ciekawe, co sobie o mnie pomyślał...

Wczoraj odkrył, że można wskoczyć na stół w kuchni, powąchać kwiatki, poskubać trochę zielonego, przemaszerować w celach zwiadowczych i z gracją zeskoczyć na krzesło tylko po to, aby za sekundę powtórzyć ten manewr jeszcze raz . :)

To bardzo delikatny kotek, wyjątkowo wybredny, ale skoro nie brytyjska uroda, to chociaż francuskie podniebienie... Czymś zaszpanować wypada. :)

Mogłabym długo o nim opowiadać, zachwyca mnie w tym bezbronnym kociaku wszystko. :))) Wam jednak, Drogie Kociotki, nie muszę tego stanu tłumaczyć.

***

A następnie tak:

Witaj Jolu, 

wywołani przez Gosię do tablicy meldujemy się niedzielnie. Nie sądziłam, że po takiej serii jeszcze ktoś będzie zainteresowany tym, jak ma się Mini.

U nas właściwie niewiele się dzieje, ja jestem monotematyczna w zachwytach nad Miniaczkiem, a on nie przestając ani na chwilę być słodziakiem, zaczyna bywać też chuliganem i obwiesiem - oczywiście najsłodszym. :)))

Jest odważny i wszędzie go pełno, wchodzi z takim wdziękiem w zakazane miejsca, że zanim zdążę stanowczo mu zabronić, to jetem tak rozmiękczona, że odpuszczam. :)

W związku z tym np. wczoraj pozbierałam skorupy po rozbitej doniczce z miętą. Świecznik z komody pracowicie przesuwał łapką, aż ten spadł. Dzisiaj szukałam Miniaka dobrą chwilę i okazało się, że zamknęłam go w szafce z garnkami! Kiedy tam się wślizgnął - nie wiadomo. 

Z całą pewnością muszę powiedzieć, że każdego dnia odrabiam lekcję ostrożności - zanim otworzę czy zamknę szufladę, szafkę, a nawet drzwi - sprawdzam, sprawdzam i jeszcze raz sprawdzam... A on i tak jest szybszy. :)))

Wieczorem jest godzina szalonej zabawy, Mini urządza wyścigi po całym mieszkaniu, wspina się na drapak, myszki (sztuczne) nosi w zębach i chowa w sobie znanych kątach, a ja biegam z wędką jak małolata i chodzę z podrapaną ręką, bo Miniaczek w chwilach zapomnienia podczas zabawy traktuje moją rękę jak zdobycz, na którą można skoczyć, objąć jak drapak pazurkami i dla pewności wbić swoje ząbki jak szpileczki. :)

Mój przedpokój przypomina koci plac zabaw. Ale jak nie teraz, to kiedy ma szaleć i bawić się do utraty tchu? Dzieciństwo mija tak szybko - kocie także. :)

  

Usiłowałam prowizorycznie zabezpieczyć dół balkonu, aby Mini nie poszedł w siną dal, ale tak mi pomagał, że nie skończyłam... :)

Rozbiorę ten stolik. I zjem.

* Tu i tu o niewesołej przeszłości Miniaka, zanim Ala D została personelem  uniżonym koteczka.

Dobrego tygodnia życzą stała korespondentka z Rzeszowa oraz załoga ZMD. :)