Zgaduj-zgadula, gdzie jest Kordula

Przedwczoraj spędziłyśmy z Kasią całe popołudnie na przeszukiwaniu domu. Kordełka zniknęła! Nie pokazała się od poprzedniego dnia wieczorem! Nic nie jadła! Pewnie nie piła, a o załatwianiu się wolałam nie myśleć...

Po pięciokrotnym przeszukaniu wszystkich pomieszczeń wraz z miejscami nawet najbardziej nieprawdopodobnymi wpadłyśmy w rozpacz. To znaczy Kasia wpadła, bo ja byłam na to zbyt zmęczona. Ta dziewczyna przegoniła mnie bezlitośnie po wszystkich piętrach, kazała sprawdzać w szafach, w szufladach, wybebeszać schowki i przekopywać kosze z praniem. :) Ledwo żyłam, a kotki nigdzie nie było. Nigdzie! Zaczęłyśmy przypuszczać, że musiała wysmyknąć się z domu, gdy ktoś z nas wychodził bądź wchodził. Jest to o tyle mało prawdopodobne, że zazwyczaj bardzo dbamy o to, by drzwi do wiatrołapu były zamknięte, zanim otworzy się te wejściowe. Jednak fakt jest faktem - kotki nie było. 

I wtedy to właśnie przyszedł Wrocławski, wysłuchał naszych lamentów, że kocina uciekła, buuu, że co ona teraz pocznie, buuu, a co my poczniemy, że tragedia, buuuu. Od niechcenia podszedł do telewizora, odsłonił firankę za nim, a tam... Kordełka we własnej wielkookiej osobie! Ta mała zgaga chyba bawiła się z nami w ciuciubabkę! 

No i wiecie co? To się powtarza. Wczoraj cały dzień jej nie było. Oczywiście szukałam za firanką, za wszystkimi, znów przeleciałam dokładnie dom i jej nie znalazłam! Pokazała się wieczorem, 

uciekła do kociego pokoju, tam udało mi się ją nakarmić i znowu jej nie ma. Ma gdzieś skrytkę, o jakiej się filozofom, fizjonomom i filantropom nie śniło! Pojęcia nie mam gdzie! 

A właśnie, tak à propos filantropów to uprzejmie przypominam, że bazarek pomocy zwierzętom SKARPETA kończy swoją pierwszą edycję. Tylko do jutra do północy można zostać filantropem, a jednocześnie wzbogacić się o fajne przedmioty.

Wciąż można kupić piękne drobiazgi, poczynając od przeuroczych kartek świątecznych Brujity:

poprzez rzeczy niesamowicie oryginalne jak... japońskie pałeczki do czyszczenia uszu (!)

i cudne w swej urodzie ceramiczne miseczki, zerkające lazurowym spojrzeniem... Prawda? :)

Są tam książki (świetne na wakacje - Wilbura Smitha), biżuteria (ręcznie robiona!), miseczki dla zwierzaków (polecam 227, na zdjęciu nie widać, że fajna i solidna), kosmetyczki (na szczytny cel), filmy, skarbonki (japońskie!), zabawki, obrazy (np. młody bez na jedwabiu), torebki, artykuły gospodarstwa domowego, rękodzieło i wiele, wiele innych. Ceny zaczynają się od ośmiu złotych! Pamiętajmy, że dzięki tej akcji wspomagamy potrzebujących ludzi i ich zwierzaki, a całkowita kwota w ten sposób uzyskana zostanie na to przeznaczona. Jutro podsumujemy, co nam się już udało zdziałać, ale już teraz mogę przypomnieć, że to dzięki SKARPECIE jedzie dziś do swojego stałego domu Kudełek z Podlasia. Doczekać się nie mogę wieści od Graszki i Oli!

BAZAREK POMOCY ZWIERZĘTOM SKARPETA (KLIK) 

(10:11 - 11:05)

Errata:

Niedługo dodam do bazarku książkę "Billy. Kot, który ocalił moje dziecko" wydaną przez wydawnictwo „Nasza Księgarnia” 3 marca 2015 roku, a którą właśnie kończę czytać i opiszę tu, na blogu, w przyszłym tygodniu.

Fraser od urodzenia miał skłonność do nagłych wybuchów złości, często wywołanych pozornie błahymi przyczynami. Codzienność rodziny Boothów była więc męcząca, a mama chłopca, Louise, widziała przyszłość w ciemnych barwach. I wtedy właśnie Fraser poznał Billy’ego: wyjątkowego szaro-białego kocura. Billy sam wiele wycierpiał – został porzucony przez właścicieli – a jednak natychmiast pokochał nowego opiekuna, choć inne zwierzęta zwykle się bały drażliwego i nerwowego dziecka. Ta przyjaźń odmieniła wszystkich Boothów. Żywiołowy, lecz cierpliwy Billy wniósł radość do domu, w którym nikt się od dawna nie śmiał. Lecz - co bardziej zaskakujące – wkrótce się okazało, że kot świadomie zachęca Frasera do pokonywania kolejnych przeszkód i podejmowania wyzwań. To dzięki Billy’emu doszło do wielkiego przełomu w rozwoju chłopca. Przełomu, który bliscy Frasera nazywają cudem. 

******************

Wiadomości z Podlasia! Graszka odebrała już Kudełka od Oli.

i pojechali.... 

Graszko, czekamy! 

Jaki on śliczny, taki jak powiedziała kiedyś Mnemo: nie za duży, nie za mały, w sam raz. :)

Reszta relacji: http://chabry-i-rumianki.blogspot.com/2015/03/kudelka-ostatni-dzis-dzien-na-podlasiu.html

I jeszcze poczytajcie kolejny post Oli: http://chabry-i-rumianki.blogspot.com/2015/03/bajka-o-malym-koliberku.html