Ważki i gołębie po japońsku :)

Dziś na tapecie trzeci dzień naszej wizyty u Gosi. Zgodnie z zapowiedzią relacja została przygotowana przez Igora, czyli młodszego Rufiowego. To jego debiut, więc się uprasza o wyrozumiałość, kciukasy oraz brawa. ;)

***

Dzień trzeci, podobnie jak pierwszy i drugi, obfitował w wydarzenia. Zacznę od początku.

Ranek jak zwykle - spacer z Rufikiem, nakarmienie zwierzaków i samych siebie, i inne poranne czynności. Niestety Gosianka musiała pójść do pracy, więc wraz z JolkąM zostaliśmy sami. Jednak i my długo w domu nie zabawiliśmy i wyruszyliśmy w stronę pętli tramwajowej. Po drodze mieliśmy małą przygodę związaną z pomyłką i skręceniem nie tam, gdzie trzeba, przez co jeden tramwaj nam zwiał, za to na drugi już nie musieliśmy czekać! (bo akurat on czekał). Najpierw odwiedziliśmy ogród japoński,

gdzie w upale i spiekocie JolkaM fotografowała kwiaty, drzewa, kamyki, ważki i gołębie.

                           W niektórych fotografowanych drzewach ukrywały się niespodzianki. :)

Jak widać, fotografowałam też lelije. ;)

Potem kurs na dworzec, by kupić bilety na powrót, i znów w domu, spacer z Rufim, i już zajadamy się, oczywiście przepyszną, zupą kalafiorową. Po obiedzie - pakowanie części rzeczy i odwiedziny u Marii.

Kot Myk badawczy. :)

I cała galeria stworachów Marii! A ściślej biorąc - niewielka jej część.
To pracowita dziewczyna. :)

Oraz jeden Mnemo-lud oblegany przez paparazzich. :)

Lud zbliżony.

Myk - coraz bardziej śmiały - na osławionej drabinie. :)

Patrzcie i podziwiajcie!

Tam wymieniliśmy się podarunkami,

Oraz podziwiajcie Pana Korkownika (pomysł i wykonanie Marija z Wrocka),
który obecnie zamieszkuje wieś w Zachodniopomorskiem

i jeszcze Pana Kotka (w tle nadpalone słońcem gumno dla Hany),
także pomysłu i wykonania Marii, obecnie zamieszkującego na Pomorzu.
Dziękujemy, Mary! :)

ja zapomniałem zabrać czapkę i w ten sposób po spakowaniu reszty rzeczy musieliśmy jeszcze wpaść po nią po drodze na dworzec (ale za drugim razem prezentów już nie było - dopisek JolkaM). Wtedy nastąpiło pełne smutków pożegnanie, które zostało zakończone gwizdkiem konduktora. I znów w wagonie. Tym razem z ładunkiem w transporterku w postaci Kali i Mali, ale bez listu, o którym już post był.

***

Tak napisał Igor. Rany, jak lakonicznie! Przecież tak być nie będzie! Po zapoznaniu się z projektem POSTA (ha, ha, to ma być post!), natychmiast przymusiłyśmy młodzież do rozwinięcia tematu i w tym celu młodszy Rufiowy otrzymał rozpoczęte zdania pomocnicze, które miał za zadanie dokończyć.

Uwaga, uzupełnienie.

1. Podczas pobytu u Gosianki czułem się...  Odp.:  Wspaniale.

2. W domu najbardziej lubiłem spędzać czas w/na... Odp.: Z kotami.

3. We Wrocławiu moją uwagę zwrócił/zachwyciłem się... Odp.: Ilość ludzi spacerujących z psami w parku.

4. Kotki sprawiły, że... Odp.: Czułem się jak w domu.

5. Marzę o tym, żeby... Odp.: Spotkać się ponownie.

6. O Rufim mogę powiedzieć, że... Odp.: Ma niesamowitą cierpliwość do kotów.

7. U kotów rezydentów zauważyłem... Odp.: Na paszczach stoicki spokój.

8. W japońskiej restauracji czułem się... i najbardziej smakowało mi... Odp.: Wyśmienicie. I pierożki gyoza.

9. Jako fotograf... Odp.: Zrobiłem mnóstwo zdjęć.

10. Za rok... Odp.: Na pewno tam wrócę.

Ha! No nie wiem, nie wiem, czy po takim wymuszonym sprawozdaniu zostaniemy znów podjęci we Wrocku (ja na pewno, moja relacja była... wyczerpująca!). :)

Ach, ta dzisiejsza młodzież! Za moich czasów…

Miłego dnia!

Była to kooperacja JolkiM i Igora M.. :)

Suplement
Na koniec sowa, bo lubimy sowy. Ten szklany egzemplarz uwił sobie gniazdo na słynnej drabinie Marii.

A skoro o niej mowa, to bardzo dziękujemy Mary za wspaniałe spotkanie przy drabinie właśnie (choć nie tylko - nigdy nie zapomnę smaku wybornej galaretki!). Trwało zdecydowanie za krótko, ale tym bardziej zaostrzyło nam apetyty na kolejne. Mary, pozostań w gotowości! Uściski! :)

JolkaM