Gdzie się to wszystko zatrzyma?

6-letni kocurek Olek. Ma depresję. Szuka pilnie domu.

Któregoś dnia na stronie http://www.przygarnijkota.pl/  znalazłam ogłoszenie o poszukiwanej pomocy przy robieniu zdjęć i opisów kotów przebywających we wrocławskim schronisku dla zwierząt. Pokazałam je MójCiOnemu, bo ja na to kompletnie już nie mam czasu i On po krótkim namyśle zgłosił się pod wskazany numer, po rozmowie klasyfikacyjnej został przyjęty i zaczął swoją przygodę jako niezależny wolontariusz! Został w ten sposób pomocnikiem Kamili, która genialnie prowadzi stronę o kotach z wrocławskiego schroniska szukających domów. Jeśli ją odwiedzicie, zwróćcie uwagę na ilość zawartych tam przydatnych informacji. 

6-miesięczna kotka Astra. Przesłodka kocia.

Zadanie mojego męża polega na tym, aby raz w tygodniu pojechać do schroniska i w przydzielonych mu salach z kotami (w których one są już tam długo), zrobić inwentaryzację, czyli sczytać chipy i sprawdzić, czy jakiś kot przybył bądź z różnych przyczyn ubył. Potem należy zrobić zdjęcia nowym, ewentualnie zaktualizować starym, oraz rozpoznać i opisać kocie charaktery.

Fajna praca, co nie?

1,5-roczna Birma. Oddana przez właściciela. Powód: niechciana. 

MójCiOn bardzo szybko się w niej odnalazł. Muszę poprosić go o opisanie, jak to w szczegółach wygląda. 

Podczas gdy ja nie przejawiam zdolności organizacyjnych i najwyraźniej zadowalam się sprzątaniem kuwet, zakrapianiem zaropiałych oczu i pakowaniem tabletek do pyszczków, MójCiOn, jak to facet, zaraz poczuł w sobie żyłkę organizatorską i już tryska tysiącem pomysłów, w jaki sposób jeszcze lepiej i skuteczniej działać, aby (i tu: uwaga, to główny cel tych działań)
OPRÓŻNIĆ SCHRONISKO Z KOTÓW! :)

Astra. To strasznie kochana, kiziasta koteczka. 

Oczywiście wiemy, że to utopia, ale dlaczego by nie spróbować! Mój mąż już realizuje swoje działania, o których będę pisać, jak tylko dostanę pozwolenie i jak tylko staną się faktem. W każdym razie trwają już rozmowy na wysokim szczeblu i nie zdziwię się, jak zaraz któregoś dnia usłyszę Jego rozmowę z prezydentem. :)

Gdzie się to wszystko zatrzyma? Trudno powiedzieć, ale oczywiste jest to, że oboje wsiąkamy coraz bardziej w świat pomocy kotom, że to nam daje wiele satysfakcji, że jest to nasza wielka pasja, którą realizujemy z miłością i radością – czy nie jest to marzenie każdego człowieka?

3-letnia kotka Dalia. Ta koteczka jest przerażona. Bardzo potrzebuje domu.

W ten sposób doszłam do wyjaśnienia, dlaczego nie zdecydowałam się na bycie oficjalną kocią filią Domu Tymianka (o ile Ori by mnie chciała za filię-córkę). 
Jeżeli zaraz MójCiOn założy jakąś fundację czy stowarzyszenie, to głupio by było, gdybym „robiła dla konkurencji”. To trochę żart, bo organizacji wspierających zwierzęta nigdy za wiele, ale zdecydowałam, że poczekam na rozwój wydarzeń.

3-letnia kotka Wisia. Ufna, miziasta gadułka.
Kogoś Wam przypomina?

Jeszcze raz dziękuję Wam ogromnie za pomoc dla Domu Tymianka, a przez niego dla Kwiaciarenki. Całą akcję będzie, mam nadzieję, można śledzić na blogu Ori i Kwiaciarenki. 

Wpłaty wciąż napływają i apeluję do niektórych upartych i zapartych (np. takich na „J”) o przysłanie swojego adresu! Ewa wysłała wczoraj nową partię karteczek. Będę pisać. 

DZIĘKUJĘ!

Znacie nowe wyniki Hokusa? Trala la la. :)

Reszta zdjęć części kotków z wrocławskiego schroniska autorstwa MójCiOnego TU (klik).