Dla tych, co pytają.

Chyba zapomniałam, jak pisze się posty. Siedzę nad tym i nie wiem, jak zacząć. Chcę napisać, że sprawy kociego zdrowia nieźle nas ostatnio przeczołgały. Te trzy maluchy, które są u nas, miały być lekiem na ból serca po oddaniu do swoich domów stałych cudownych trójkowiczów, bez których dom zrobił się pusty i smutny. Miały być lekiem, a same okazały się być leków potrzebujące. Nic to dziwnego, tak bywa i jesteśmy na to gotowi, ale, jak się okazuje, nie na to, że cała trójka wciąż wymaga leczenia i nie może wyzdrowieć. Jednak najgorsze stało się w czwartek. Diagnoza wydana dla Hokusika przygniotła nas do ziemi. Po badaniach krwi okazało się, że Hokus ma tak strasznie zniszczone nerki, że one niemal nie funkcjonują. Rokowania są bardzo złe. Mamy jeździć z nim na kroplówki, podawać mu specjalne jedzenie i lekarstwa, a we wtorek zrobić powtórne badania i jeśli nic się nie zmieni, będzie to znaczyło, że on się z tego nie wygrzebie…

Są dwie teorie dla takiego stanu; albo wada wrodzona, albo zatrucie, które pod wpływem wysokobiałkowej karmy, jaką daje się kociętom, spowodowało zniszczenie nerek.  Wszystkie pozostałe badania krwi Hokus ma dobre. Testy na kocie choroby wyszły negatywne, a dziewczynki mają wyniki dobre, również te nerkowe. 

Jedna z kociczek jest jednak nadal chora. Ma zapalenie jelit, brzuszek wzdęty. Z drugą jest lepiej, choć nie do końca. Codziennie jeździmy do lekarza z całą trójką. Zmartwienie odbiera nam siły. 

Dodatkowo musiałam zostawić koty z MójCiOnem i wyjechać na weekend, który miałam zaplanowany już pół roku temu i który jest dla mnie ważny. Siedzę więc tu, na wyjeździe, i zamartwiam się tym, co w domu, mimo że mój kochany mąż radzi siebie doskonale. 

Nie piszcie mi, proszę, że będzie dobrze, w przypadku Hokusika potrzebny jest cud.

Te zdjęcia robiłam, kiedy kotki czuły się lepiej, przed pogorszeniem stanu ich zdrowia. Kiedy są chore, nawet o tym nie myślę. Patrzę na nie i serce mi się kraje…