Drogi post

Spokojnie! Nie ma obawy. Nic mnie ten post nie kosztował. 

A jednak jest to drogi post, bo o... drodze! ;-)

Odzwierciedla on mój dzisiejszy nastrój - nastrój do doopy! 

Jak można się czuć w taką pogodę? 

 W czwartek, korzystając z długiego weekendu, wybraliśmy się do Warszawy,

aby odwiedzić przyjaciół. 

To była niezwykle miła i obfitująca w różne wydarzenia wizyta. 

Pewnie jeszcze do tego wrócę, dziś jednak zapraszam Was na przejażdżkę w deszczu.

Już parę kilometrów od Wrocka zaczęło padać.

A potem deszcz wzmógł się,

by utrudniać nam coraz bardziej jazdę

i tworzyć na drodze jesienną, baśniową aurę,  

którą z ochotą uwieczniłam na zdjęciach. 

Prawdziwą fotograficzną gratką zostałam jednak obdarowana wkrótce. 

Nastąpiło urwanie chmury, a opad był tak intensywny,

że jechaliśmy niemal na ślepo, kierując się

światłami innych pojazdów

bądź ledwo widoczną sygnalizacją świetlną. 

Za to kiedy przestało padać, zrobiło się czysto, zielono, jasno

i myślę, że wielką radość odczuły też zwierzęta: krowy,

psiak - wierny stróż domu (tak przy ruchliwej trasie, masakra!),

koniki...

Ja tam, mimo deszczu, nie nudziłam się! 

Kocham, w przeciwieństwie do mknięcia autostradą, 

spokojniejszą jazdę takimi bajecznymi szosami.  

Dla takich widoków też. 

Aha, autostrada, no to ja idę spać. 

Obudź mnie w Warszawie, kochanie. :)

A to już nasz powrót. Zgoła inny. W słońcu. 

I w chmurach. 

Czy Wy też szukacie na niebie ciekawych kształtów?

Co tu widzicie?

:)

A tu?

Odkrywanie, kto ukrył się w chmurach, poprawiło mi humor;
jeśli ktoś chce skorzystać z tego sposobu, proszę się śmiało częstować zdjęciami
i dać się ponieść swojej wyobraźni. ;-)