Japońsko poweekendowo

Ciekawa jestem, czy lubicie kuchnię japońską. Sama nie jestem pewna, jak mam odpowiedzieć na to pytanie, bo nie znam jej za dobrze. Słyszałam oczywiście i próbowałam sushi, czy sashimi, ale przecież kuchnia japońska to wielkie bogactwo potraw i smaków. Z tego, co wiem, Japończycy bardzo kochają jeść i przywiązują do tego wielką wagę (ciekawe, czy jest naród, który tego nie robi!). 

My zrobiliśmy sobie w sobotę japoński dzień. Najpierw wybraliśmy się do kina na animę. Jest taki program we wrocławskim nowohoryzontowym kinie z filmami Hayao Miyazakiego - "japońskiego Disneya", mangaki, reżysera i animatora. W tę sobotę można było zobaczyć animę pt. "Laputa". Uwierzycie, że sala kinowa była niemal pełna? Ludzie (w znakomitej większości dorośli) bardzo żywo reagowali na to, co dzieje się na ekranie, głównie śmiechem, bo faktycznie momentami było śmiesznie i z humorem. Bardzo się odprężyłam podczas oglądania tej japońskiej bajeczki. 

Po kinie MójCiOn rzucił propozycję nie do odrzucenia: idziemy na japoński obiad? Paszczy dwa raz proponować nie trzeba, więc szybkim krokiem powędrowaliśmy w okolicę rynku, na ulicę Odrzańską, do restauracji Sakana. 

Byliśmy tam już raz kiedyś i bardzo nam smakowało.

Dużą atrakcją pobytu w tym miejscu jest możliwość obserwowania "Sushi Masters", czyli kucharzy przy pracy, co z przyjemnością czyniliśmy, popijając zieloną jaśminową herbatę.

Na utrzymywanym w idealnie czystym stanie stanowisku pracy ich zwinne ręce z wielką wprawą i precyzją przyrządzają kolejne sushi, które potem są dowożone do klientów stateczkami, płynącymi po wodzie wzdłuż baru.

zdjęcie z sieci

Jedliśmy doskonałe sushi z krewetką w tempurze i kolejne z łososiem, zupę araziru ostrą i przepyszną, a na drugie danie krewetki podpieczone na maśle czosnkowym z marynowanym zielonym pieprzem, podawane z makaronem soba.
Jakaż to była rozpusta w biały dzień!

Narobiłam oczywiście mnóstwo zdjęć, ale tym razem telefonem, więc są bardzo kiepskie.
W pewnym momencie coś zasłoniło mi widok na pracującego kucharza... Co to mogło być...

Hmmm... :) Oczywiście, że paszcza musi zjeść lody, inaczej nie byłaby sobą. Nie były to jednak byle jakie lody, ale wyjątkowo dobre, oryginalne lody o smaku zielonej herbaty, imbiru i sezamu. Mnie one smakowały wybornie i bardzo protestowałam, kiedy MójCiOn pod pretekstem próbowania wyjadał mi wciąż łyżkę za łyżką...

Mieliśmy też okazję podziwiać na żywo grzyba ganoderma lucidum, który w chińskiej i japońskiej medycynie ludowej stosowany jest od 4 tys. lat (wykorzystywany jest w leczeniu chorób wątroby, przewlekłego zapalenia wątroby, hipertonii, artretyzmu, astmy, wrzodów żołądka).

Restaurację zdobią reprodukcje dzieł Hokusai Katsushika, który to jest autorem słynnego cyklu „36 widoków na górę Fudżi”. Restauracja urządzona jest z prostotą w stylu zen.

Myślę, że nie raz jeszcze będziecie mogli przeczytać u mnie coś o Japonii, bowiem jest to od jakiegoś czasu wielka pasja MójCiOnego. Jak wielka, niech świadczy fakt, że rozpoczął nawet naukę języka japońskiego i pilnie go ćwiczy zarówno w mowie, jak i w piśmie. Czy te literki nie są urocze? To niemal jak rysunki, trzeba mieć talent rysunkowy, aby tak pięknie pisać!

ćwiczenia pisania MCO

W niedzielę za to wybraliśmy się na koncert galowy Przeglądu Piosenki Aktorskiej do Teatru Polskiego i... pocałowaliśmy klamkę! Koncert bowiem odbędzie się dopiero za tydzień, he he....

Wczoraj wydarzyło się jeszcze coś, ale co to było, okaże się za jakiś czas. Wierzcie mi, że warto czekać na ten dzień.

Miłego poniedziałku! Coś tak czuję, że to będzie dobry tydzień dla nas wszystkich, w każdym razie bardzo Wam tego życzę. :)))

Głosowanie na Ruficzka TU. Nr 13. Dzięki :)