Czary-mary

Dziś nie napiszę wiele, bo nie mam czasu. Jestem zajęta czytaniem wczorajszych komentarzy, radością, wdzięcznością, uśmiechem, niedowierzaniem, wzruszeniem i wbijaniem się w dumę. :) Myślę, że dziś z jej powodu pęknę. Już się ze mną nie pogada! Rany, jaka ja jestem wspaniała!! Normalnie szok! Dręczy mnie jednak pytanie: co to będzie, jak się wyda, że ja wcale nie jestem taka, jak myślicie?

Ten dzień już pewnie nadchodzi, a tymczasem pokażę Wam czary. W niedzielę wieczorem, kiedy wychodziłam z Rufim na spacer, padał wielkimi, mokrymi płatami świeży śnieg.
W ostatniej chwili chwyciłam za aparat i proszę! Mamy zaczarowany świat latarni - nocnych słońc i moją uliczkę w puszystym confetti.

Miło, gdy ktoś czeka.

Miło mi też i czuję się wyróżniona z powodu wczorajszych Waszych komentarzy.
Wciąż się nie mogę nimi nacieszyć. Dziękuję Wam bardzo serdecznie.

Dziś koteczki wiejskie: babka i matka, wracają na swoją wieś. Zdążyłam się już do nich przywiązać, one jednak są już bardzo zniecierpliwione siedzeniem w zamknięciu.
Będą się cieszyć, tak myślę. Relacja wkrótce. :)